Natasha Trethewey beroemde citaten

Ik denk dat er een gedicht is voor iedereen, om een ingang te zijn in de poëzie en een relatie ermee.

Mijn eigen reis om dichter te worden begon met het geheugen - met de noodzaak om vast te leggen en vast te houden aan wat verloren ging. Een van mijn vroegste gedichten, geven en nemen, ging over mijn tante Sugar, hoe ik haar verloor door haar geheugenverlies.

Ik kwam hier elke vierde juli als kind om te picknicken en te zwemmen op het eiland, om het fort te bezoeken en er doorheen te dwalen. En al die tijd wist ik niets over de aanwezigheid van zwarte soldaten op het eiland. Voor mij was dit een manier om een andere geschiedenis te vertellen, een verloren of vergeten of weinig bekende geschiedenis over deze zwarte soldaten die een belangrijke rol speelden in de Amerikaanse geschiedenis.zei Trethewey. Toevallig werd ze 100 jaar na de dag dat Mississippi de eerste Confederate Memorial Day vierde, 26 April 1866, geboren.

In de vroege jaren 1970 in Atlanta, ging ik naar wat vroeger een geheel blanke school was geweest, maar na integratie en witte vlucht een zwarte school was geworden. Misschien hebben de leraren daarom een curriculum gecreëerd dat het hele jaar door een focus op Afro-Amerikaanse literatuur en geschiedenis bevatte, niet alleen in Februari.

Mijn obsessies blijven hetzelfde-historisch geheugen en historisch wissen. Ik ben vooral geïnteresseerd in Amerika en hoe een geschiedenis geworteld is in kolonialisme, de taal en iconografie van het rijk, ontneming van rechten, de slavernij van volkeren en de manier waarop mensen werden afgescheiden vanwege bloed.

De ervaring van poëzie zou mijn moeder terug kunnen brengen. Poëzie biedt een ander soort troost-hier op aarde.

De daad van het maken van poëzie is een daad van hoop.

Toen ik hier in Gulfport in 1966 werd geboren, was het interraciale huwelijk van mijn ouders nog steeds illegaal. En het was heel moeilijk om met mijn ouders door de stad te rijden, om in het openbaar met mijn ouders te zijn.

Eerst heb ik de kasten van je kleren leeggemaakt, de schaal met fruit weggegooid, gekneusd door je aanraking, de potten leeg gelaten die je kocht voor conserven. De volgende morgen ruisten vogels de fruitbomen, en toen ik later een rijpe vijg van zijn stengel losdraaide, vond ik hem half opgegeten, de andere kant al rottend, of-zoals een andere die ik plukte en openscheurde-van binnenuit genomen: een zwerm insecten die hem uitholden. Ik ben te laat, weer een ruimte leeggemaakt door verlies. Morgen moet ik de bak nog vullen.

Jesmyn Ward verliet haar huis aan de Golfkust voor onderwijs en ervaring, maar het riep haar terug. Het riep haar op de meest pijnlijke manier op om te rouwen. In de mensen die wij geoogst hebben, ontgroeft Jesmyn haar doden, zodat ze weer kunnen leven. En door deze emotionele opgraving, dwingt ze ons om de problemen van plaats en ras te zien die deze mannen naar hun vroege graven hebben geleid. Vol schoonheid, liefde en waardigheid is Men We Reaped een spookachtige en essentiële lezing.

Ik was diep geraakt door Richard Blanco ' s lezing van zijn inaugurele gedicht-een tijdig en elegant eerbetoon aan de grote diversiteit van de Amerikaanse ervaring. En nu komt deze fijne meditatie over zijn ervaring van het komen tot poëzie, van het maken van het gedicht en de maanden rond het maken ervan-een bewijs van de kracht en betekenis van poëzie in de Amerikaanse cultuur, iets dat niet altijd gezien of gemakkelijk te meten is. Vandaag is voor ons allemaal, Een Vandaag is een noodzakelijke interventie in het voortdurende gesprek over de rol van poëzie in het openbare leven.

Wat is liefde?/ Een naam voor het is kennis.

Wat overblijft is palimpsest-het ene geheugen bloedt in het andere en overschrijft het.

Het streven van een mens naar kennis is groter dan zijn tekortkomingen, de grenzen van zijn visie.

Je kunt er vanaf hier komen, maar je kunt niet naar huis. Overal waar je gaat, zul je ergens zijn waar je nog nooit bent geweest. "Theorieën van tijd en ruimte

Ik hou niet van een soort workshop die over Bewerken gaat--Ik wil daar niet zitten en redacteur zijn. Ik wil niemand vertellen hoe je een gedicht moet 'repareren'.

Er zijn inderdaad allerlei mannen/ die hier op bezoek komen: zij die niets anders willen dan praten of de zachte tonen van een vrouwenstem horen; anderen geven er de voorkeur aan/ gewoon naar mij te staren, mijn gezicht / zich van hen afgewend als ze/ alleen zichzelf aanraken. En dan zijn er natuurlijk degenen wiens verlangens ik niet kan vastleggen op papier.