W. S. Merwin beroemde citaten

Je afwezigheid is door mij heen gegaan

Scheiding je afwezigheid is door me heen gegaan als een draad door een naald. Alles wat ik doe is gekleurd met zijn kleur.

Van wat we niet kunnen vasthouden, zijn de sterren gemaakt.

We slapen met een kompasje in onze handen.

Ik denk dat er een soort wanhopige hoop is ingebouwd in poëzie die je echt wil, hopeloos, om de wereld te redden. Men probeert alles te zeggen wat gezegd kan worden voor de dingen waar men van houdt terwijl er nog tijd is.

Het verhaal van elke steen leidt terug naar een berg.

Nu zijn al mijn leraren dood, behalve stilte.

Ik zeg nogmaals tegen mijn adem, een beetje adem komt van voor mij, Ga achter me weg, roei me nu rustig, zo ver als je kunt, want ik ben een afgrond die ik probeer over te steken.

Ik heb alles bij me wat ik niet weet. Ik heb er niets van verloren.

Door heel mijn jeugd heen zocht ik jou zonder te weten wat ik zocht

Bepaalde woorden die we nu kennen, zullen we niet meer gebruiken en we zullen ze nooit meer vergeten. We hebben ze nodig. Zoals de achterkant van de foto.

Poëzie is een manier om voor het eerst naar de wereld te kijken.

Op de laatste dag van de wereld zou ik een boom willen planten

we reizen ver en snel en als we er doorheen gaan vergeten we waar we zijn geweest

Het is duidelijk dat een tuin niet de wildernis is, maar een verzameling vormen, de meesten van hen levend, die een deel van zijn samenstelling, zijn uiterlijk, te danken heeft aan menselijk ontwerp en inspanning, menselijke conventies en gemak, en het menselijk streven naar die ongrijpbare, ondefinieerbare harmonie die we schoonheid noemen. Het heeft een eigen leven, een ingewikkeld, eigenzinnig, geheim leven, zoals elke tuinman weet. Het zijn alleen de mensen die het als een tuin beschouwen. Maar een tuin is een relatie, wat een van de talloze redenen is waarom het nooit af is.

Mijn woorden zijn het kleed van wat ik nooit zal zijn als de ingeklemde mouw van een eenarmige jongen.

We zijn niet geboren om te overleven. Alleen om te leven.

Elk jaar zonder het te weten ben ik de dag voorbij gegaan waarop de laatste vuren naar mij zullen zwaaien

Elk kunstwerk maakt een heel eenvoudige eis aan iedereen die er echt mee in contact wil komen. En dat is stoppen. Je moet stoppen met wat je doet, wat je denkt en wat je verwacht en er gewoon zijn voor het gedicht zolang het duurt.

Poëzie is als het maken van een grapje. Als je aan het einde van een grap één woord verkeerd zegt, ben je alles kwijt.

De moderne poëzie begon voor mij helemaal niet in het Engels, maar in het Spaans, in de gedichten van Lorca.

Ik was nauwelijks begonnen met lezen Ik vroeg hoe je er ooit zeker van kunt zijn dat wat je schrijft echt goed is en hij zei dat je het niet kunt, je kunt het niet, je kunt nooit zeker zijn dat je sterft zonder te weten of iets wat je schreef goed was als je er zeker van moet zijn dat je niet schrijft

kom terug gelovige in schaduw gelovige in stilte en elegantie gelovige in Varens gelovige in geduld gelovige in de regen

Na een tijdperk van bladeren en veren dacht iemand dood aan de berg als geld en sneed de bomen die hier waren en de wind en de regen ' s nachts. Het is moeilijk om het te zeggen.

Ik bied je wat ik heb mijn armoede

"Zittend over woorden heel laat heb ik een soort gefluisterd Zuchten niet ver gehoord als een nachtwind in dennen of als de zee in het donker de echo van alles wat ooit is gesproken nog steeds draaien zijn ene lettergreep tussen de aarde en de stilte

Wat je je herinnert, redt je.

Dus dit is wat ik overdenk zijn ogen die niet konden bevatten dat ik een schepsel was om van mij weg te lopen die altijd te veel in woorden hebben geloofd

Mijn wieg was een schoen.

Zend mij uit in een ander leven Heer, omdat deze zwak wordt ik denk niet dat het gaat de hele weg

Natuurlijk is er niets aan de hand met de sterren Het is mijn leegte onder hen terwijl ze verder wegdrijven in de onzichtbare ochtend

Ik neem de leegte van mijn handen mee. Wat je niet hebt vind je overal

Ik had mijn fouten in hun volgorde nodig om me hier te krijgen.

Je treurt niet dat de hemel niet bestaat, maar dat hij zonder ons bestaat

Als een gedicht echt af is, kun je niets veranderen. Je kunt woorden niet verplaatsen. Je kunt niet zeggen: 'met andere woorden, je bedoelt.'Nee, dat is het niet. Er zijn geen andere woorden waarin je het bedoelt. Dit is het.

Ik ben in oktober jonger geweest dan in alle maanden van de lente.

Wij zijn de echo van de toekomst.

deel geheugen deel afstand remaining mine in the ways that I learn to miss you

In de tijd dat ik kennis heb gemaakt met deze regio ben ik me er steeds meer van bewust geworden als een bewijs van water, de oorsprong en gids van zijn contouren en hellingen en van alle levens - de planten en kleine wezens, en de cultuur - die hier zijn geëvolueerd. Dat was natuurlijk altijd hier te zien, en de erkenning heeft zich in de een of andere vorm opgedrongen aan mensen in elk deel van de wereld die rechtstreeks betrokken zijn geweest bij de groei van levende wezens. De tuinman die het negeert, heeft al snel geen tuin meer.

Wat ik echt geloof is de enige hoopvolle relatie tussen ons leven en het hele leven is een van eerbied en respect en van het gevoel één met het. De andere houding waarop onze samenleving is gebaseerd is verwoestend en het doodt de aarde en het doodt ons ook.

Dit is wat ik heb gehoord eindelijk de wind in December geseling van de oude bomen met regen ongeziene regen racen langs de tegels onder de maan wind stijgende en dalende wind met veel wolken bomen in de nacht wind.