Galway Kinnell beroemde citaten

..het is noodzakelijk om een ding zijn lieflijkheid opnieuw te leren, om een hand op zijn voorhoofd van de bloem te leggen en het opnieuw te vertellen in woorden en in aanraking is het lieflijk totdat het weer bloeit van binnenuit, van zelf-zegening...

Laat maar. Het zelf is het minste. Laat onze littekens verliefd worden.

Soms is het nodig om een ding zijn lieflijkheid opnieuw te leren

Misschien is poëzie de kanarie in de mijnschacht die ons waarschuwt voor wat er gaat komen.

Proza loopt; poëzie vliegt

Laat onze littekens verliefd worden.

Zo is het met poëzie: als het onbegrijpelijk is, lijkt het diepgaand, en als je het begrijpt, is het alleen maar belachelijk.

Ik heb altijd de bedoeling gehad om eeuwig te leven, maar niet tot nu, om nu te leven.

Voor mij is poëzie iemand die bij wijze van spreken opstaat en met zo weinig mogelijk verberging zegt wat het voor hem of haar is om op dit moment op aarde te zijn.

Vaarwel, jullie die voor mij weer de postzegels zijn van verwoeste steden-Xenia, verbrande hutten, Hornell-hun eenzaamheid weggegeven in gedichten, alleen hun eenzaamheid bewaard.

degene die de gewoonte van het geheugen voortstuwt naar de grond van zijn maken, slapende alleen de sterfelijke geluiden kunnen wakker zingen, deze zegening liefde geeft weer in onze armen.

de rest van mijn dagen dwaal ik rond: wat was die kleverige infusie, die ranke smaak van bloed, die poëzie, waarmee ik leefde?

De knop staat voor alle dingen, zelfs voor die dingen die niet bloeien

Ik zal die speciale persoon vinden die verkeerd is voor mij op de juiste manier.

Ga zo diep in jezelf, je spreekt voor iedereen.

De eerste stap in de reis is om de weg kwijt te raken.

Kus de mond die je vertelt, hier, hier is de wereld. Deze mond. Deze lach. Deze tempelbotten.

Ik hou ervan om eind September uit te gaan tussen de dikke, overrijpe, ijzige, zwarte bramen om bramen te eten voor het ontbijt, de stengels zeer stekelig, een straf die ze verdienen voor het kennen van de zwarte kunst van het maken van bramen; en als ik tussen hen sta en de stengels naar mijn mond tilt, vallen de rijpste bessen bijna ongevoelig op mijn tong, zoals woorden soms doen, bepaalde eigenaardige woorden zoals sterke punten of squinched, veelletterige, een-lettergreep klontjes, die ik knijp, squinch open, en spenderen goed in de Stille, geschrokken, ijzige, zwarte taal van BlackBerry-eten eind september.

Is er een mechanisme van de dood, dat het bestaan zo verminkt dat niemand er overheen komt, zelfs de doden niet?

Het enige zintuig dat we nog steeds respecteren is het gezichtsvermogen, waarschijnlijk omdat het zo nauw verbonden is met de hersenen. Als je willekeurig een Amerikaans huis binnengaat, zul je iets vinden - een plastic bloem, valse tegels, een imitatie van iets - iets dat alleen als materiaal kan worden gewaardeerd als het alleen door het gezichtsvermogen wordt begrepen. Gaan we niet sightseeing in auto ' s, denkend dat we een landschap kunnen ervaren door er door glas naar te kijken?

Als ik slaapwandel in je kamer, en pak je op, en houd je omhoog in het maanlicht, je klampt zich vast aan mij, alsof vastklampen ons zou kunnen redden. Ik denk dat je denkt dat ik nooit zal sterven, Ik denk dat ik de duurzaamheid van rook of sterren naar je uitstraal, zelfs als mijn gebroken armen zichzelf om je heen genezen.

Als ik terugkom, zullen we samen naar buiten gaan, we zullen samen naar buiten lopen tussen de tienduizend dingen, elk te laat gekrast met zo ' n kennis, het loon van sterven is liefde.

Er zijn twee versies van elk gedicht - de huilende versie en de rechte versie

Tweedehands handschoenen zullen weer mooi worden, hun herinneringen geven hen de behoefte aan andere handen. En de verlatenheid van geliefden is hetzelfde: die enorme leegte die uit zulke kleine wezens is uitgehouwen, vraagt om gevuld te worden; de behoefte aan de nieuwe liefde is trouw aan de oude.

Zet de droom aan die je hebt geleefd door de onwankelbare blik. Het is zoals je dacht: de levende brand. In de zwevende dagen mogen jullie genade ontdekken.

De eerste stap... zal zijn om de weg te verliezen.