Theodore Roethke beroemde citaten

We hebben meer mensen nodig die zich specialiseren in het onmogelijke.

Liefde is geen liefde totdat liefde kwetsbaar is.

Diep in hun wortels houden alle bloemen het licht.

Over elke berg is een pad, hoewel het niet gezien kan worden vanuit de vallei.

Degenen die bereid zijn kwetsbaar te zijn, bewegen zich tussen mysteries.

Alle eindige dingen onthullen oneindigheid: de berg met zijn unieke heldere schaduw als de blauwe glans op vers bevroren sneeuw, het na-licht op met ijs belaste dennen; geur van Bas op een berghelling, een scène geliefd bij bijen; stilte van water boven een verzonken boom: de pure serene herinnering van één man,-een rimpeling die zich uitbreidt van een enkele steen die zich rond de wateren van de wereld kronkelt.

Ik ben in de woeste eenzame plaatsen gegaan

Moge mijn stiltes nauwkeuriger worden.

Als ik gek word, bel ik mijn vrienden via de telefoon: Ik ben bang dat ze misschien denken dat ze alleen zijn.

Ik leer door te gaan waar ik moet gaan.

Wat is waanzin anders dan de adel van de ziel in strijd met de omstandigheden?

Ik leer mijn zuchten te verlengen tot liedjes.

Een geest die te actief is, is helemaal geen geest.

Door dagelijks te sterven, ben ik gekomen om te zijn.

Ik verlies en vind mezelf in het lange water. Ik ben weer bijeen.

Hoe lichaam uit geest langzaam ontspant, totdat we aan het eind zuivere geest zijn.

Kunst is het middel dat we hebben om de schade van haast ongedaan te maken. Het is wat al het andere niet is.

De geest komt zichzelf binnen, en God de geest, en één is één, vrij in de scheurende wind.

Wat is verlangen?-- De impuls om iemand anders compleet te maken? Die vrouw zou nat stro in brand steken.

We denken door te voelen. Wat valt er te weten?

Het lichaam en de ziel weten hoe ze moeten spelen in die donkere wereld waar goden de weg kwijt zijn.

Die van vlees tot geest opstaan, kennen de val: het woord overtreft de wereld, en het licht is alles.

De levenden verzamelen zich allemaal! Wat is het teken?-- Doe wat de onhandige partner wil doen!

Ik kwam waar de rivier over stenen liep; mijn oren kenden een vroege vreugde. En al het water van alle stromen zong in mijn aderen die zomerdag.

De stenen waren scherp, de wind kwam op mijn rug; wandelend langs de snelweg, gehakt als een kat.

De tijd markeert ons terwijl wij de tijd markeren.

Het zelf zegt: Ik ben; het hart zegt: Ik ben minder; de Geest zegt: Jij bent niets.

De duisternis heeft zijn eigen licht.

Wat wegvalt is altijd. En is dichtbij.

Ik word wakker om te slapen, en neem mijn wakker langzaam. Ik voel mijn lot in wat ik niet kan vrezen. Ik leer door te gaan waar ik moet gaan.

De velden strekken zich uit in lange, ononderbroken rijen. We zijn ons bewust van wat ver en dichtbij is. Hier is Afstand bekend als een vriend. De vete die we met de ruimte hadden, komt tot een einde.

Ik leerde niet bang te zijn voor de oneindigheid, het verre veld, de winderige kliffen van voor altijd, het sterven van de tijd in het witte licht van morgen, het wiel dat zich van zichzelf afkeert, de uitbreiding van de golf, het opkomend water.

Ik verlang naar de onvergankelijke stilte in het hart van de vorm.

My Papa 's Waltz: de whisky op je adem kon een kleine jongen duizelig maken; maar ik bleef hangen als de dood: zo' n walsen was niet gemakkelijk. We ravotten totdat de pannen van de keukenplank gleed; het gelaat van mijn moeder kon zich niet ontvouwen. De hand die mijn pols vasthield, werd op één knokkel geslagen; bij elke stap die je miste, schraapte je mijn rechteroor een gesp. Je sloeg de tijd op mijn hoofd met een handpalm hard aangekoekt door vuil, dan walste me naar bed nog steeds vastklampend aan je shirt.

Je moet geloven dat een gedicht iets heiligs is, een goed gedicht, dat wil zeggen.

In het koninkrijk van bang en blab.

Hoe vreselijk is de behoefte aan God.

En ik liep, ik liep door de Lichte lucht; ik bewoog met de ochtend.

Wat is belangrijk? Dat wat uit de boeken is gegraven, of uit de ingewanden?

Licht neemt de boom, maar wie kan ons vertellen hoe? De nederige worm klimt een kronkelende trap op; Ik word wakker om te slapen en neem mijn waken langzaam op. Grote natuur heeft nog iets te doen met jou en mij, dus neem de levendige lucht, en, lief, leer door te gaan waar te gaan. Dit schudden Houdt me stabiel. Ik zou het moeten weten. Wat wegvalt is altijd. En is dichtbij. Ik word wakker om te slapen, en neem mijn wakker langzaam. Ik leer door te gaan waar ik moet gaan.

Om de druppels te volgen die van een opheffende roeispaan glijden, gaat u omhoog, terwijl de roeier ademt en de kleine boot rustig naar de kust drijft...

Ik ben tot een stil, maar niet diep centrum gekomen, een punt buiten de glinsterende stroom; mijn ogen staren naar de bodem van een rivier, naar de onregelmatige stenen, iriserende zandkorrels, mijn geest beweegt zich op meer dan één plaats, in een land half land, half water. Ik word vernieuwd door de dood, de gedachte aan mijn dood, de droge geur van een stervende tuin in September, de wind die de as van een laag vuur waait. Wat ik liefheb is dichtbij, altijd, in aarde en lucht.

En ik was blij dat ik was wat ik was.

Reden? Die sombere schuur, dat hok voor Smerige schooljongens.

Maar als ik adem met de vogels, wordt de geest van Toorn de geest van zegeningen, en de doden beginnen vanuit hun duisternis te zingen in mijn slaap.

Laat anderen het mysterie onderzoeken als ze kunnen.Tijdgebonden gevangenen van Shall en Will-het juiste gebeurt met de gelukkige man.

Ik bloed mijn beenderen, hun merg om die God te schenken die weet wat ik zou weten.

Een verschrikkelijk geweld van de schepping, een flits in het brandende hart van het afschuwelijke;maar als we wachten, onbevreesd, voorbij het angstaanjagende moment,verandert het brandende meer in een bospoel,het vuur verdwijnt in ringen van water,een zonovergoten stilte.

Te veel realiteit kan een verblinding zijn, een overvloed;te nauwe onmiddellijkheid een uitputting

Begin begint zonder schaduw, dunner dan kleine vogels.Het levende gras wervelt met de zon, voeten lopen over de eenvoudige stenen, er is tijd genoeg.Zie, in het oog van de lout, liefde.