Robert Frost beroemde citaten

De beste uitweg is altijd door.

In drie woorden kan ik alles wat ik heb geleerd over het leven samenvatten: het gaat door.

Als we niet konden lachen, zouden we allemaal gek worden.

Maar ik heb Beloften te houden, en mijlen te gaan voor ik slaap, en mijlen te gaan voor ik slaap.

Een gedicht begint met een knobbel in de keel; een heimwee of een liefdesziekte. Het is een streven naar expressie; een poging om vervulling te vinden. Een volledig gedicht is een gedicht waarin een emotie zijn gedachte heeft gevonden en de gedachte woorden heeft gevonden.

Ik beschouw het als het onvervreemdbare recht van iedereen om naar de hel te gaan op zijn eigen manier.

Het brein is een prachtig orgaan; het begint te werken op het moment dat je ' s ochtends opstaat en stopt niet totdat je op kantoor bent.

Een diplomaat is een man die zich altijd de verjaardag van een vrouw herinnert, maar nooit haar leeftijd.

Vrijheid ligt in durf.

Door acht uur per dag trouw te werken, kun je uiteindelijk baas worden en twaalf uur per dag werken.

De reden waarom zorgen meer mensen doden dan werk is dat meer mensen zich zorgen maken dan werk.

Goede hekken maken goede buren.

Liefde is een onweerstaanbaar verlangen om onweerstaanbaar begeerd te worden.

Alle grote dingen worden voor zichzelf gedaan.

We dansen rond in een ring en veronderstellen, maar het geheim zit in het Midden en weet het.

Geluk maakt in hoogte goed voor wat het mist in lengte.

Het leek alsof er een nacht van duistere bedoelingen op komst was, en niet alleen een nacht, een tijdperk. Iemand kan Beter voorbereid zijn op woede...

We renden alsof we de maan tegemoet kwamen.

Ik ben een schrijver van boeken in retrospectief. Ik praat om te begrijpen, Ik geef les om te leren.

Het oor is de enige echte schrijver en de enige echte lezer. Ik ken mensen die lezen zonder de zinsgeluiden te horen en zij waren de snelste lezers. Ooglezers noemen we ze. Ze krijgen de Betekenis door blikken. Maar ze zijn slechte lezers omdat ze het beste deel missen van wat een goede schrijver in zijn werk stopt.

De enige manier om te komen is door.

Geen tranen in de schrijver, geen tranen in de lezer. Geen verrassing in de schrijver, geen verrassing in de lezer.

Keats rouwde dat de regenboog, die als jongen voor hem een magisch ding was geweest, zijn glorie had verloren omdat de natuurkundigen hadden ontdekt dat het slechts het gevolg was van de refractie van het zonlicht door de regendruppels. Maar kennis van de oorzaak ervan kon de regenboog voor mij niet bederven. Ik ben er zeker van dat het niet aan de mens is gegeven om alwetend te zijn. Er zal altijd iets overblijven om te weten, iets om de verbeelding van de dichter en degenen die zijn afgestemd op de grote wereld waarin ze leven, te prikkelen.

Ik eindig niet ver van mijn vertrek door het vervaagde blauw van de laatst overgebleven asterbloem te plukken om weer naar je toe te dragen.

Niemand was ooit bedoeld om zich te herinneren of uit te vinden wat hij met elke cent deed.

Een gedicht begint met een brok in de keel

Ik ben geen leraar. Ik ben een awakener.

Tenzij je opgeleid bent in metaforen, ben je niet veilig om losgelaten te worden in de wereld.

Ik wist nooit wat er bedoeld werd met woordkeuze. Het was één woord of geen woord.

Als je op zoek bent naar iets om dapper over te zijn, overweeg dan beeldende kunst.

We kunnen een kleine orde maken waar we zijn, en dan overweldigt de grote hoeveelheid geschiedenis waarop we geen effect kunnen hebben ons niet. We doen het met kleuren, met een tuin, met de inrichting van een kamer, of met geluiden en woorden. We maken een kleine vorm en we krijgen kalmte.

Je zou erger kunnen doen dan een berk zijn.

Ach, wanneer was het voor het hart van de mens ooit minder dan een verraad om mee te gaan met de drift van de dingen, om met een genade toe te geven aan de rede, en te buigen en het einde van een liefde of een seizoen te aanvaarden?

De middag weet wat de ochtend nooit vermoedde.

Het oor is de enige echte schrijver en de enige echte lezer.

Het land was van ons voordat wij van het land waren, zij was ons land meer dan honderd jaar voordat wij haar volk waren.

Poëzie is een manier om het leven bij de keel te nemen.

Je kunt een beetje ongrammaticaal zijn als je uit het juiste deel van het land komt.

Er zijn twee soorten leraren: het soort dat je vult met zoveel kwartel geschoten dat je niet kunt bewegen, en het soort dat je gewoon een beetje prikken achter en je springt naar de lucht.

Dichter zijn is een voorwaarde, geen beroep.

Het is grappig dat als een man niets op aarde heeft om zich zorgen over te maken, hij weggaat en trouwt.

De natuur maakt dingen niet compleet. Ze is chaotisch. De mens moet het afmaken, en dat doet hij door een tuin te maken en een muur te bouwen.

Overal de baas zijn is eenzaam. Een vrouwelijke baas zijn in een wereld van meestal mannen is dat vooral zo.

Niets vleit me meer dan te laten aannemen dat ik proza kon schrijven, tenzij het is om te laten aannemen dat ik ooit een honkbal met onderscheid gooide.

Vergeef, O Heer, mijn kleine grapjes over u, en Ik zal uw grote grap over mij vergeven.

Dichters zijn als honkbalwerpers. Beide hebben hun momenten. De intervallen zijn de moeilijke dingen.

Een kampioen van de arbeider is nooit bekend om te sterven aan overwerk.

Ik heb nog nooit een gedicht geschreven waarvan ik het einde kende. Een gedicht schrijven is ontdekken.

Een beschaafde samenleving is er een die excentriciteit tolereert tot het punt van twijfelachtige geestelijke gezondheid.

Onderwijs verandert het leven niet veel. Het tilt problemen naar een hoger niveau van achting.