William Wordsworth beroemde citaten

Met een oog dat stil wordt gemaakt door de kracht van harmonie en de diepe kracht van vreugde, zien we in het leven van de dingen.

Poëzie is de spontane overloop van krachtige gevoelens: het vindt zijn oorsprong in emoties die in rust worden herinnerd.

Plezier wordt verspreid over de aarde In verdwaalde geschenken die worden opgeëist door wie het zal vinden.

Rust en wees dankbaar.

De oceaan is een machtige harmonist.

Vul je papier met de ademhaling van je hart.

Poëzie is de adem en de fijnere geest van alle kennis; het is de hartstochtelijke uitdrukking die in het gelaat van alle wetenschap is

Kom naar buiten in het licht der dingen, laat de natuur je leraar zijn.

Hoe ontvouwt de Weidebloem zijn bloei? Want de lieflijke kleine bloem is vrij tot aan de wortel, en in die vrijheid stoutmoedig.

De natuur heeft nooit het hart verraden dat van haar hield.

Hoevelen onderschatten de kracht van eenvoud ! Maar het is de echte sleutel tot het hart.

Eén narcis is duizend genoegens waard, dan is één te weinig.

Geef alles wat je kunt; de hoge hemel verwerpt de overlevering van mooi gecaluculeerde minder of meer.

Of we nu jong of oud zijn,onze bestemming, het hart en thuis van ons wezen,Is met oneindigheid, en alleen daar;met hoop is het, hoop die nooit kan sterven,inspanning en verwachting, en verlangen,en iets dat steeds meer op het punt staat te zijn.

Alles is vervelend als men niet leest met het gevoel van de auteur.

Vreugde en vrijheid, het eenvoudige credo van de kindertijd.

De wereld is te veel met ons; laat en spoedig, krijgen en uitgeven, verspillen we onze krachten: weinig zien we in de natuur die van ons is; we hebben ons hart weggegeven, een smerige zegen! De zee die haar boezem blootlegt aan de maan; de winden die te allen tijde zullen huilen en nu als slapende bloemen worden verzameld; voor dit, voor alles, zijn we niet afgestemd.

In onszelf moet onze veiligheid gezocht worden. Door onze rechterhand moet het worden bewerkt.

Wat we hebben liefgehad, zullen anderen liefhebben en we zullen hen leren hoe.

Dat innerlijke oog dat de gelukzaligheid van eenzaamheid is.

Dan vult mijn hart zich met plezier en danst met de narcissen.

Word oud met mij. Het beste moet nog zijn.

... en wij zullen genieten van de duisternis van de sterren.

Ik zal mijn jongen de liefste dingen leren; Ik zal hem leren hoe de uil zingt.

De veer, waaruit de pen werd gevormd die het leven van deze goede mannen volgde, viel van de vleugel van een engel.

De vertrekkende zomer heeft een aspect aangenomen dat teder illumed is, het zachtste uiterlijk van de lente; dat roept van ginds bladrijke schaduw zonder verf, maar toch bereid om te vervagen, een tijdige kerstliederen.

Hoe gelukkiger ik ook ben, zoals zij kan ik de hemel niet in bezit nemen, met een gedachteloze impuls rijden en daarheen rijden, een van een machtige menigte wiens weg en beweging een harmonie en dans is die prachtig is.

Heb ik geen reden om te klagen over wat de mens van de mens heeft gemaakt?

Gedachte en theorie moeten alle heilzame actie voorafgaan; toch is actie op zichzelf edeler dan gedachte of theorie.

Opstaan! opstaan! mijn vriend, en stop met je boeken, of je zult zeker dubbel groeien! Opstaan! opstaan! mijn vriend, en maak je uiterlijk schoon! Waarom al die moeite en moeite?

Alles wat we zien is vol zegeningen.

Laat de natuur je leraar zijn

Ik reisde onder onbekende mensen, in landen voorbij de zee; noch Engeland! wist ik tot dan toe welke liefde Ik voor u droeg?

Ik heb gezegd dat poëzie de spontane overloop van krachtige gevoelens is: ze vindt haar oorsprong in emotie die in rust wordt herinnerd: de emotie wordt overwogen totdat door een soort reactie de rust geleidelijk verdwijnt en een emotie, verwant aan die vóór het onderwerp van contemplatie, geleidelijk wordt geproduceerd en zelf daadwerkelijk in de geest bestaat.

Fictie; innerlijke gedachten van Elisa ware schoonheid woont in diepe retraites, waarvan de sluier onbeweeglijk is totdat hart met hart in harmonie klopt, en de minnaar geliefd is.

Stern Winter houdt van een klaaglied.

Wees met alle middelen soms alleen; groet uzelf; zie wat uw ziel draagt; DURF in uw borst te kijken; en tuimel op en neer wat u daar vindt.

Een meer voert je naar de uithoeken van het gevoel dat je anders ondoordringbaar bent.

Geloof is een hartstochtelijke intuïtie.

Wees zachtmoedig en houd je aan zachte dingen, uw glorie en uw geluk zijn daar.

De bloem die het zoetst ruikt is verlegen en nederig.

Golf is een dag doorgebracht in een ronde van inspannende luiheid.

Gewoonte regeert de niet-reflecterende kudde.

Voor mij kan de gemeenste bloem die bloeit gedachten geven die vaak te diep liggen voor tranen.

Onze geboorte is slechts een slaap en een vergeten. Niet in volkomen vergetelheid, en niet in volkomen naaktheid, maar achtervolgende wolken van heerlijkheid komen wij.

Dat beste deel van iemands leven, zijn kleine, naamloze, onopgemerkte daden van vriendelijkheid en liefde.

Want Ik heb geleerd naar de natuur te kijken, niet als in het uur van de onnadenkende jeugd, maar vaak de Stille, droevige muziek van de mensheid te horen.

De dood is de stille haven van ons allemaal.

Ik dwaalde eenzaam als een wolk die zweeft op hoge valleien en heuvels toen ik ineens een menigte van gouden narcissen naast het meer onder de bomen zag fladderen en dansen in de wind.

Groot is de heerlijkheid, want de strijd is hard!