-
Het is een genoegen voor een echte natuurliefhebber om de winter alle glorie te geven die hij kan, want de zomer zal zijn eigen weg gaan en zijn eigen lof uitspreken.
-
Een onoordeelkundige en kwaadaardige vijand dient vaak de oorzaak die hij wil verwonden; maar een zwakke vriend bereikt dat doel nooit.
-
Elke vraag was als het knipperen van een draadje over mijn hart.
-
Op de hoogste bergkam van die ronde heuvel, bedekt met beplante eiken, zijn de schachten van de bomen in het licht te zien als de zuilen van een ruïne.
-
Schotland is het land boven alle andere dat ik heb gezien, waarin een man van verbeelding zijn eigen genoegens kan uithouwen; er zijn zoveel bewoonde eenheden.
-
Ik vond een aardbeienbloesem in een rots. De kleine slanke bloem had meer moed dan de groene bladeren, want ze waren maar half uitgebreid en half gegroeid, maar de bloesem was vol uitgespreid. Ik ontwortelde het overhaast, en ik voelde me alsof ik een verontwaardiging had begaan, dus ik plantte het opnieuw. Het zal er maar een stormachtig leven van hebben, maar laat het leven als het kan.
-
Het maanlicht lag op de heuvels als sneeuw.
-
De maan had de oude maan in haar armen ...
-
De maan scheen als haring in het water.
-
Ik denk dat een van de saaiste dingen in de wereld is een brief gevuld met excuses voor het niet eerder schrijven.
-
Ik heb narcissen nog nooit zo mooi gezien. Ze groeiden tussen de mossige stenen rond en boven hen; sommigen rustten hun hoofd op deze stenen, als op een kussen, voor vermoeidheid ...
-
Columbine ... is een sierlijk slank wezen, een vrouwtje op zoek naar pensioen, en groeit vrij en meest sierlijk waar het het meest alleen is. Ik merkte op dat de meer schaduwrijke planten altijd de hoogste waren.
-
Ik geloof waarlijk dat ik nooit een kind in mijn armen heb genomen dat niet op het moment dat het daar was door zijn kreten smeekte om verwijderd te worden.
-
Ik ging door de velden en zat een uur lang bang om een koe voorbij te gaan. De koe keek me aan en ik keek naar de koe, en telkens als ik roerde gaf de koe op met eten.
-
Ik vond een aardbeienbloesem in een rots. Ik ontwortelde het overhaast en voelde me alsof ik een verontwaardiging had begaan, dus heb ik het opnieuw geplant.
-
Ik ben een bewoner geweest op de vlakten, heb Gezucht toen de zomerdagen voorbij waren; Ik zal niet meer Zuchten; want de winter heeft hier zijn eigen vreugdevolle tuinen.
-
De dagen zijn koud, de nachten zijn lang, de Noordenwind zingt een treurig lied; zwijg dan weer op mijn borst; alle vrolijke dingen zijn nu in rust, behalve u, mijn mooie liefde!
-
Toen we in het bos achter Gowbarrow Park waren, zagen we een paar narcissen dicht bij de waterkant. Maar terwijl we verder gingen, waren er meer en nog meer en ten slotte onder de takken van de bomen, zagen we dat er een lange riem van hen langs de kust was, ongeveer de breedte van een provinciale tolwegpad. Ik heb narcissen nog nooit zo mooi gezien. Ze groeiden rond de mossige stenen rond en rond hen, sommigen rustten hun hoofd op deze stenen als op een kussen voor vermoeidheid en de rest gooide en rolde en danste en leek alsof ze waarlijk lachten met de wind die over hen over het meer blies.
