Robert Creeley beroemde citaten

Het vreselijke, als kind lezen, was dat je aan het einde van het verhaal kwam, en dat was het. Ik bedoel, het zou hartverscheurend zijn dat er niets meer van was.

Mijn natuur is een moeras van onopgeloste bekentenissen.

Ik ga naar de tuin. Ik zal een romanticus zijn. Ik zal mezelf verkopen in de hel, ook in de hemel zal ik zijn.

Het is moeilijk om naar de deur te gaan die zo klein in de muur is gesneden, waar het visioen dat eenzaamheid weerspiegelt een geur van wilde bloemen in het hout brengt.

De dame is altijd verhuisd naar de volgende stad en je struikelt achter haar aan.

O wel, Ik zal hier zeggen, elke man kennende, laat je ook een goede vrouw vinden, en haar zo hard als je kunt liefhebben.

De manieren van mijn liefde in bed mogen niet door mij worden besproken

Komt de tijd dat het later is en op uw tafel legt de hoofdkelner de rekening

Toch weet niemand eindelijk wat een dichter moet zijn of moet doen. Vooral in dit land neemt men de baan aan-omdat alles wat men in Amerika doet als een"baan "wordt beschouwd-zonder duidelijk gevoel voor wat er nodig is of waar men uiteindelijk naartoe zal worden geleid. In dat opzicht is het een even bijzonder geval van een "roeping" als men zou kunnen aanwijzen. Jarenlang heb ik in gedachten gehouden, "velen zijn geroepen, maar weinigen zijn uitverkoren."Zelfs zo", riep hij, " waren er geen garanties dat men zou worden beantwoord.

Hoe wild de realiteit ook was, het was een absoluut veilige plek, als een toon en intelligentie, en iets dat gebeurde.

O liefde, waar leidt u mij nu heen?

Het patroon van het verhaal wil nooit uit noodzaak eindigen, het hoeft nooit.

Locale is zowel een geografische term als het innerlijke gevoel van zijn.

Liefde, als je van me houdt, ga naast me liggen. Wees voor mij, als regen, het uit de vermoeidheid komen, de vetheid, de half - lust van opzettelijke onverschilligheid. Wees nat met een fatsoenlijk geluk.

Maan, maan, als je me met rust laat, is al de duisternis een volkomen zwartheid, een put van angst, een stank, handen die onredelijk zijn om nooit aan te raken. Maar ik hou van je. Hou je van me? Wat te zeggen als je me ziet.

Ik weet dat dit lichaam ongeduldig is. Ik weet dat ik slechts een magere stem en geest ben. Maar ik heb liefgehad, ik heb lief. Ik wil geen sentimentaliteit. Ik wil niet meer dan thuis.

Wat er gebeurd is, maakt de wereld. Leven op het randje, kijken.

Er zijn veel editorials die daar niets mee te maken hebben. Maar ik dacht net aan dat gevoel voor proza als zeer verantwoordelijk en scherpzinnig, doordacht, intiem en een citaat.

Vorm is nooit meer dan een verlengstuk van inhoud.

Mijn vrouw en ik woonden helemaal alleen, ruzie was ons enige bot. Ik vocht met haar, zij vocht met mij,en het ging goed. Maar nu woon ik hier alleen met nauwelijks iets op de plank, en breng mijn dagen door met weinig vrolijkheid sinds ik van mijn liefste gescheiden ben.

God geeft je vergeving van dankbaarheid en andere milde vormen van dienstbaarheid.

Ik hoorde woorden en woorden vol gaten pijn doen.

Communicatie is wederzijds gevoel met iemand, geen didactisch informatieproces.

Ik denk niet dat een man die schrijft zich zorgen kan maken over wat het schrijven hem kost, ook al is hij zich er soms heel bewust van.

Hopelijk schrijf ik wat ik niet weet.

Ik dacht echter, Weet je, in het bos wandelen, en als kind spelen in het bos, dat er een soort immanentie was - dat bossen, een plaats van die orde, een gevoel had, een soort aanwezigheid, dat je kon voelen; dat er iets bijzonders was, fysiek aanwezig, een gevoel van plaats bijna bewust ... zoals God. Het riep dat op.

Wat een geweldig ding! Om schrijver te worden! Woorden zijn iets wat je in je hoofd kunt dragen. Je kunt echt 'reizen licht.'

Schrijven is hetzelfde als muziek. Het ligt in hoe je het uitdrukt, hoe je de noot achterhoudt, buigt, vormgeeft en vervolgens loslaat. En wat je niet speelt is net zo belangrijk als wat je wel zegt.

Plotseling is de hele verbeelding van schrijven en redactie en krant en al deze veronderstellingen over wie ik dit lees, en wie andere mensen kunnen zijn, en dat alles, het is zo grimmig wreed!