Raymond Carver beroemde citaten

Ik verhuis naar Nevada. Daar of zelfmoord plegen.

Ik kon mijn hart horen kloppen. Ik kon ieders hart horen. Ik kon het menselijk geluid horen dat we daar zaten te maken, niemand van ons bewoog, zelfs niet toen de kamer donker werd.

Het is mogelijk, in een gedicht of kort verhaal, om te schrijven over alledaagse dingen en objecten met behulp van alledaagse maar precieze taal, en om die dingen te schenken-een stoel, een gordijn, een vork, een steen, een oor van een vrouw-met immense, zelfs verrassende kracht.

Dromen, Weet je, zijn waar je uit ontwaakt.

Schrijf over wat je weet, en wat Weet je beter dan je eigen geheimen?

Er was een tijd dat ik dacht dat ik meer van mijn eerste vrouw hield dan van het leven zelf. Maar nu haat ik haar. Ik wel. Hoe verklaar je dat? Wat is er met die liefde gebeurd? Wat er mee gebeurd is, is wat ik graag zou willen weten. Ik wou dat iemand het me kon vertellen.

er is van niets genoeg zolang we leven. Maar met tussenpozen verschijnt er een zoetheid en, gegeven een kans, overheerst.

Hij vroeg zich af of ze zich afvroeg of hij naar haar keek.

Leven en dood zijn belangrijk, Ja. En de vraag hoe zich te gedragen in deze wereld, hoe te gaan in het gezicht van alles. De tijd is kort en het water stijgt.

Dat is alles wat we hebben, eindelijk, de woorden, en ze kunnen maar beter de juiste zijn.

Als we geluk hebben, schrijver en lezer, zullen we de laatste regel of twee van een kort verhaal afmaken en dan gewoon even rustig zitten. Idealiter zullen we nadenken over wat we zojuist hebben geschreven of gelezen; misschien zijn onze harten of intellecten een beetje van de stok verwijderd van waar ze voorheen waren. Onze lichaamstemperatuur zal met een graad omhoog of omlaag zijn gegaan. Dan, weer gelijkmatig en gestaag ademend, zullen we onszelf verzamelen, schrijvers en lezers gelijk, opstaan, "gemaakt van warm bloed en zenuwen" zoals een Tsjechov-personage het zegt, en doorgaan naar het volgende: Het leven. Altijd leven.

Liefje, niet beledigend bedoeld, maar soms denk ik dat ik je kan neerschieten en je zien schoppen.

Vanmorgen werd ik wakker met een geweldige drang om de hele dag in bed te liggen en te lezen.

De plaatsen waar water samenkomt met ander water. Die plaatsen vallen in mijn gedachten op als heilige plaatsen.

Ik ben een sigaret met een lichaam eraan gehecht

Het zou ons moeten schamen als we praten alsof we weten waar we het over hebben als we over liefde praten.

Kortom, alles in zijn leven was anders voor hem op de bodem van die put.

Ik hield ooit zoveel van je. Dat deed ik. Meer dan wat dan ook in de hele wereld. Stel je voor. Wat een lach is dat nu. Kun je het geloven? We waren ooit zo intiem dat ik het nu niet kan geloven. De herinnering om zo intiem met iemand te zijn. We waren zo intiem dat ik kon kotsen. Ik kan me niet voorstellen dat ik ooit zo intiem ben met iemand anders. Ik ben er niet geweest.

Ik heb een onzichtbare lijn overschreden. Ik heb het gevoel dat ik op een plek ben gekomen waar ik nooit had gedacht naartoe te moeten komen. En ik weet niet hoe ik hier ben gekomen. Het is een vreemde plek. Het is een plek waar een beetje onschuldige dromen en dan wat slaperig, vroeg in de ochtend praat me heeft geleid tot overwegingen van dood en vernietiging.

Mijn leven gaat veranderen. Ik voel het.

Een beetje autobiografie en veel fantasie zijn het beste.

Elke grote of zelfs elke zeer goede schrijver maakt de wereld over volgens zijn eigen specificaties.

Het is verwant aan stijl, waar ik het over heb, maar het is niet alleen stijl. Het is de bijzondere en onmiskenbare handtekening van de schrijver op alles wat hij schrijft. Het is zijn wereld en geen andere. Dit is een van de dingen die de ene schrijver van de andere onderscheidt. Geen talent. Dat is er genoeg. Maar een schrijver die een speciale manier van kijken heeft en die artistieke expressie geeft aan die manier van kijken: die schrijver kan een tijdje in de buurt zijn.

Drank kost veel tijd en moeite als je er goed werk mee gaat doen.

Haydns 104 symfonieën. Ze waren niet allemaal geweldig. Maar er waren er 104.

Mijn omstandigheden van onopgeloste verantwoordelijkheid en permanente afleiding vereisten de korte verhaalvorm.

Ik leer altijd iets. Leren eindigt nooit.

Kunst hoeft niets te doen. Het moet er gewoon zijn voor het felle plezier dat we erin hebben.

Iedereen kan zichzelf uitdrukken, maar wat schrijvers en dichters in hun werk willen doen, meer dan alleen zichzelf uitdrukken, is communiceren.

In het begin, toen ik probeerde te schrijven, kon ik de buitenwereld niet uitschakelen in de mate die ik nu kan.

Een groot gevaar, of op zijn minst een grote verleiding, voor veel schrijvers is om te autobiografisch te worden in hun benadering van hun fictie. Een beetje autobiografie en veel fantasie zijn het beste.

Ik denk dat mijn schrijven is veranderd, net als mijn leven.

De fictie waarin ik het meest geïnteresseerd ben, heeft verwijzingen naar de echte wereld.

Al deze liefde waar we het over hebben, het zou gewoon een herinnering zijn. Misschien zelfs geen herinnering. Heb ik het mis? Ben ik ver van de basis? Omdat Ik wil dat je me rechtzet als je denkt dat ik het mis heb. Ik wil het weten. Ik bedoel, ik weet niets, en ik ben de eerste die het toegeeft.

En wat wilde je? Om mezelf geliefd te noemen, om mezelf geliefd te voelen op aarde.

Wat weten we eigenlijk van liefde?

Vanmorgen werd ik wakker met een geweldige drang om de hele dag in bed te liggen en te lezen. Ik heb er een minuut tegen gevochten. Toen keek ik uit het raam naar de regen. En gaf het over. Zet me volledig in de keep van deze regenachtige ochtend. Zou ik mijn leven opnieuw leven? Dezelfde onvergeeflijke fouten maken? Ja, een halve kans. Bevestigend.

Er is iets in mij gestorven, gaat ze. het duurde lang voordat het het deed, maar het is dood. Je hebt iets gedood, net zoals je er een bijl voor hebt genomen. Alles is nu Vuil.

Mijn hart is gebroken, ' gaat ze. het is veranderd in een stuk steen. Ik ben niet goed. Dat is wat zo slecht is als alles, dat ik niet meer goed ben.

Er zijn belangrijke momenten in ieders dag die literatuur kunnen maken. Daar zou je over moeten schrijven.

Fictie toont de externe effecten van interne omstandigheden. Wees je bewust van de spanning tussen interne en externe beweging.

Ik denk dat een beetje dreiging goed is om in een verhaal te hebben. Ten eerste is het goed voor de circulatie.

Er is geen God, en conversatie is een stervende kunst.

Een man kan alle regels gehoorzamen en dan maakt het geen moer meer uit.

Nachten zonder begin die geen einde hadden. Over een verleden praten alsof het echt gebeurd is. Ze zeiden tegen zichzelf dat het volgend jaar, volgend jaar, anders zou gaan.

Niet klagen, niet uitleggen.

Dit is verschrikkelijk. Ik weet niet wat er met mij of iemand anders in de wereld gaat gebeuren.

We wisten dat onze dagen geteld waren. We hadden ons leven verpest en we maakten ons klaar voor een shake-up.

Toen zei ik iets. Ik zei: Stel, Stel, Stel, er is nooit iets gebeurd. Stel dat dit voor het eerst was. Veronderstel maar. Het kan geen kwaad om te veronderstellen. Zeg dat geen van de andere ooit was gebeurd. Begrijp je wat ik bedoel? En dan? Ik zei.

Maar ik kan nauwelijks stilzitten. Ik blijf friemelen, het ene been kruisen en dan het andere. Ik heb het gevoel dat ik vonken kan afwerpen, of een raam kan breken--misschien al het meubilair herschikken.