Jonathan Safran Foer beroemde citaten

We gebruiken technologie vaak om tijd te besparen, maar in toenemende mate neemt het de bespaarde tijd mee, of maakt het de bespaarde tijd minder aanwezig, intiem en rijk. Ik maak me zorgen dat hoe dichter de wereld bij onze vingertoppen komt, hoe verder het van ons hart komt.

Onze relatie met het milieu is van belang, onze relatie met dieren is van belang en onze relatie met cultuur is van belang.

Ze was een genie van verdriet, dompelde zich erin, scheidde de talrijke strengen ervan, waardeerde de subtiele nuances ervan. Ze was een prisma waardoor verdriet kon worden verdeeld in zijn oneindige spectrum.

Fabrieksboeren praten over hun verlangen om de wereld te voeden. Dat is niet wat ze doen. Ze voeden de wereld met echt, echt goedkoop spul.

Je kunt jezelf niet beschermen tegen verdriet zonder jezelf te beschermen tegen geluk.

Sinds het begin der tijden hebben boeren de wereld met veel succes gevoed zonder systematisch dieren te mishandelen of het milieu te vernietigen. Maar we fokken voedsel dat minder veilig voor ons is, het smaakt veel slechter dan het ooit in de geschiedenis heeft gedaan, en het veroorzaakt ravage aan het milieu op een manier die het nooit eerder in de geschiedenis heeft gedaan. Allemaal in het belang dat het goedkoop is.

Ik hou van je betekent ook dat ik meer van je hou dan iemand van je houdt, of van je heeft gehouden, of van je zal houden, en ook, Ik hou van je op een manier dat niemand van je houdt, of van je heeft gehouden, of van je zal houden, en ook, Ik hou van je op een manier dat ik van niemand anders hou, en nooit van iemand anders heb gehouden, en nooit van iemand anders zal houden.

Je kunt geweldige maaltijden maken zonder vlees dat natuurlijk veel gezonder is voor dezelfde prijs, maar het vergt een proces van heropvoeding, alleen omdat Amerikanen niet meer bekend zijn met hoe ze groenten moeten koken.

Hoe destructief moet een culinaire voorkeur zijn voordat we besluiten iets anders te eten? Als bijdragen aan het lijden van miljarden dieren die een ellendig leven leiden en (vaak) op gruwelijke manieren sterven niet motiverend is, wat zou dat dan wel zijn? Als het niet genoeg is om de Nummer één te zijn die bijdraagt aan de ernstigste bedreiging voor de planeet (opwarming van de aarde), wat dan wel? En als je in de verleiding komt om deze gewetensvragen uit te stellen, om nu niet te zeggen, wanneer dan?

Ik ben een schrijver, Ik ben geen activist. Ik ben geen non-fictie schrijver, Ik ben geen journalist. Ik ben geen foodie, ik ben niet eens echt een dier of een milieuactivist. Ik heb er mijn best mee gedaan, maar het is niet wie ik ben.

Soms hoor ik mijn botten spannen Onder het gewicht van alle levens die ik niet leef.

Ik legde mijn hand op hem. Hem aanraken is altijd belangrijk voor me geweest, het was iets waar ik voor leefde. Ik kon nooit uitleggen waarom. Weinig, niets raakt aan, mijn vingers tegen zijn schouder, de buitenkant van onze dijen raken elkaar terwijl we samen in de bus piepten. Ik kon het niet uitleggen, maar ik had het nodig. Soms stelde ik me voor om al onze kleine details bij elkaar te steken. Hoeveel honderdduizenden vingers die tegen elkaar borstelen, is er nodig om de liefde te bedrijven?

We kunnen geen onwetendheid bepleiten, alleen onverschilligheid. Degenen die vandaag leven zijn de generaties die beter kwamen te weten. We hebben de last en de mogelijkheid om te leven in het moment dat de kritiek op de bio-industrie het bewustzijn van de bevolking binnendrong. Wij zijn degenen van wie het eerlijk zal worden gevraagd, wat deed je toen je de waarheid hoorde over het eten van dieren?

Er is niets mis met het niet begrijpen van jezelf.

Ze wil weten of ik van haar hou, dat is alles wat iemand van iemand anders wil, niet de liefde zelf maar de wetenschap dat liefde er is, zoals nieuwe batterijen in de zaklamp in de noodkit in de halkast.

Of we nu ons leven veranderen of niets doen, we hebben gereageerd. Niets doen is iets doen.

Liedjes zijn net zo triest als de luisteraar.

Waarom heb ik niet geleerd om alles te behandelen zoals het de laatste keer was. Mijn grootste spijt was hoeveel ik in de toekomst geloofde.

Er waren dingen die ik hem wilde vertellen. Maar ik wist dat ze hem pijn zouden doen. Dus begroef ik ze en liet ze me pijn doen.

Ik hoop dat je op een dag de ervaring zult hebben om iets te doen dat je niet begrijpt voor iemand van wie je houdt.

Als de sensatie van de jacht in de jacht was, of zelfs in het scherpschutterschap, zou een camera net zo goed doen.

Op een dag zul je dingen voor me doen die je haat. Dat is wat het betekent om familie te zijn.

Consumenten zullen gewend raken aan het eten van minder vlees - om meer te betalen voor vlees van betere kwaliteit en er aanzienlijk minder van te eten.

Weinig mensen waarderen de kolossale taak van het voeden van een wereld van miljarden omnivoren die vlees met hun aardappelen eisen.

Niet reageren is een reactie - We zijn even verantwoordelijk voor wat we niet doen.

We probeerden ons leven gemakkelijker te maken, met al onze regels, om het leven moeiteloos te maken. Maar er begon een wrijving te ontstaan tussen niets en iets, in de ochtend wierp de niets vaas een iets schaduw, zoals de herinnering aan iemand die je verloren hebt, wat kun je daarover zeggen, ' s nachts het niets licht gemorst uit de logeerkamer gemorst onder de niets deur en bevlekte de iets gang, er is niets te zeggen.

Ze lachte en legde haar hand over haar mond, alsof ze boos op zichzelf was omdat ze haar verdriet was vergeten.

Hoogte - en dieptepunten geven je het gevoel dat dingen ertoe doen, maar ze zijn niets."Wat is er dan?"Betrouwbaar zijn is iets. Goed zijn.

Soms zijn mensen die goed lijken niet zo goed als je had gehoopt.

Met schrijven hebben we een tweede kans.

Ik denk niet dat er grenzen zijn aan hoe goed we het leven kunnen laten lijken.

De fouten die ik heb gemaakt zijn dood voor mij. Maar ik kan de dingen die ik nooit heb gedaan niet terugnemen.

Het was een van de beste dagen van mijn leven, een dag waarin ik mijn leven leefde en helemaal niet aan mijn leven dacht.

De blauwe plekken verdwijnen, en dat geldt ook voor hoe je haat, en dat geldt ook voor het gevoel dat alles wat je uit het leven ontvangt iets is dat je hebt verdiend.

Hou van mij, Want liefde bestaat niet, en ik heb alles geprobeerd wat dat wel doet.

Ze lachte genoeg om een hele zwerm vogels te migreren. Zo zei ze ja.

Waarom is het kijken naar een hond een hond die je vult met geluk?

Ik hou ervan om mensen herenigd te zien, Ik hou ervan om mensen naar elkaar toe te zien rennen, Ik hou van het kussen en het huilen, Ik hou van het ongeduld, de verhalen die de mond niet snel genoeg kan vertellen, de oren die niet groot genoeg zijn, de ogen die niet alle verandering kunnen opnemen, Ik hou van het knuffelen, het samenbrengen, het einde van het missen van iemand.

Ik vind het jammer dat het een leven kost om te leren leven.

Als er geen liefde in de wereld is, zullen we een nieuwe wereld maken, en we zullen haar muren geven, en we zullen haar van binnenuit voorzien van zachte, rode interieurs, en haar een klopper geven die resoneert als een diamant die op het vilt van een juwelier valt, zodat we het nooit zouden horen. Hou van mij, Want liefde bestaat niet, en ik heb alles geprobeerd wat dat wel doet.

Het brak mijn hart in meer stukken dan mijn hart was gemaakt van, waarom kunnen mensen niet zeggen wat ze op dat moment bedoelen?

Ik heb nooit verward wat ik had met wat ik was.

Ik voelde me plotseling verlegen. Ik was niet gewend om verlegen te zijn. Ik was gewend me te schamen. Verlegenheid is wanneer je je hoofd afwendt van iets dat je wilt. Schaamte is wanneer je je hoofd afwendt van iets dat je niet wilt.

Ik zou liever iemand haten wat ik doe dan er onverschillig voor te zijn.

Het geheugen moest de tijd vullen, maar het maakte de tijd een gat om te vullen.

Voedsel voor haar is geen voedsel, het is terreur, waardigheid, dankbaarheid, wraak, vreugde, Vernedering, religie, geschiedenis en, natuurlijk, liefde. Alsof de vruchten die ze ons altijd aanbood, werden geplukt uit de verwoeste takken van onze stamboom.

Wat? ze zei een keer tegen zichzelf, en dan een keer hardop, wat? Ze voelde een totale verplaatsing, als een draaiende bol die plotseling tot stilstand werd gebracht door de lichte aanraking van een vinger. Hoe is ze hier beland? Hoe kon er zoveel zijn geweest-zoveel momenten, zoveel mensen en dingen, zoveel scheermesjes en kussens, uurwerken en subtiele doodskisten - zonder dat ze het wist? Hoe leefde haar leven zonder haar?

Niet reageren is een reactie - We zijn even verantwoordelijk voor wat we niet doen. In het geval van het slachten van dieren, om je handen in de lucht te gooien is om je vingers te wikkelen rond een mes handvat.

Ik miste je zelfs toen ik bij je was. Dat was mijn probleem. Ik mis wat ik al heb, en ik omring mezelf met dingen die ontbreken.

Zoveel mensen komen en verlaten je leven! Honderdduizenden mensen! Je moet de deur open houden zodat ze binnen kunnen komen! Maar het betekent ook dat je ze moet laten gaan!