Bruno Schulz beroemde citaten

Dus, het komt tot stand dat, wanneer we een onderzoek nastreven dat verder gaat dan een bepaalde diepte, we uit het veld van psychologische categorieën stappen en de sfeer van de ultieme mysteries van het leven betreden. De vloerplanken van de ziel, waartoe we proberen door te dringen, waaien open en onthullen het sterrenhemel.

Nu waren de ramen, verblind door de schittering van het lege plein, in slaap gevallen. De balkons verklaarden hun leegte aan de hemel; de open deuren rookten naar koelte en wijn.

Eén ding moet ten koste van alles worden vermeden: bekrompenheid, pedanterie, saaie kleinzieligheid.

En je dwalen bleek net zo steriel en zinloos als de opwinding die voortkwam uit een nauwkeurige studie van pornografische albums.

De werkelijkheid is zo dun als papier en verraadt met al haar scheuren haar imitatieve karakter.

Gewone feiten zijn binnen de tijd gerangschikt, langs de lengte ervan als op een draad. Daar hebben ze hun antecedenten en hun gevolgen, die dicht bij elkaar komen en zonder enige pauze hard op elkaar drukken. Dit heeft zijn belang voor elk verhaal, waarvan continuïteit en opvolging de ziel zijn.

Maar wat moeten we doen met gebeurtenissen die geen eigen plaats hebben in de tijd; gebeurtenissen die te laat hebben plaatsgevonden, nadat de hele tijd is verdeeld, verdeeld en toegewezen; gebeurtenissen die in de kou zijn gelaten, ongeregistreerd, hangend in de lucht, dakloos en dwalend?

Zou het kunnen dat de tijd te beperkt is voor alle gebeurtenissen? Zou het kunnen dat alle stoelen binnen de tijd zijn verkocht? Bezorgd rennen we langs de trein van gebeurtenissen en bereiden ons voor op de reis.

Hoe kan men niet bezwijken en zijn moed laten falen als alles gesloten is, als alle betekenisvolle dingen ommuurd zijn, en als je voortdurend tegen stenen klopt, als tegen de muren van een gevangenis?

Levenloosheid is slechts een vermomming waarachter Onbekende levensvormen schuilen.

Dit maakte de andere Nazi zo woedend dat hij de volgende ochtend naar ons huis kwam en mijn vader neerschoot.

In onze stad was er een Gestapo-officier die graag schaakte. Nadat de bezetting begon, kwam hij erachter dat mijn vader de schaakmeester van de regio was, en dus had hij hem elke avond naar zijn huis.

Een gebeurtenis kan klein en onbeduidend zijn in haar oorsprong , en toch, wanneer ze dicht bij het oog wordt getrokken, kan ze in haar centrum een oneindig en stralend perspectief openen omdat een hogere orde van zijn zich erin probeert uit te drukken en het gewelddadig bestraalt.

...."het geluid van een vatorgel dat oprijst uit de diepste gouden ader van de dag; twee of drie takten van een koor, steeds weer op een verre piano gespeeld, smeltend in de zon op het witte trottoir, verloren in het vuur van de middag.

De mens betrad onder valse voorwendselen de sfeer van ongelooflijke faciliteiten, te goedkoop verworven, onder de kostprijs, bijna voor niets, en de onevenredigheid tussen uitgaven en winst, de duidelijke fraude op de natuur, de buitensporige betaling voor een geniale Truc, moest worden gecompenseerd door zelfparodie.

Mijn ideale doel is om" volwassen " te worden in de kindertijd. Dat zou echte volwassenheid zijn.

De dagen verharden van kou en verveling als de broden van vorig jaar. Men begon ze te snijden met botte messen zonder eetlust, met een luie onverschilligheid.

Dieren! het object van onverzadigbare belangstelling, voorbeelden van het raadsel van het leven, is als het ware geschapen om de mens aan de mens zelf te onthullen, zijn rijkdom en complexiteit in duizend caleidoscopische mogelijkheden te tonen, elk van hen tot een merkwaardig einde gebracht, tot een karakteristieke uitbundigheid.

Zelfs in de diepten van de slaap, waarin hij zijn behoefte aan bescherming en liefde moest bevredigen door zich op te krullen tot een trillende bal, kon hij zich niet ontdoen van het gevoel van eenzaamheid en Dakloosheid.

Als we alledaagse woorden manipuleren, vergeten we dat het fragmenten zijn van oude en eeuwige verhalen, dat we onze huizen bouwen met gebroken stukken beeldhouwwerken en geruïneerde standbeelden van goden zoals de barbaren deden.

Onder de denkbeeldige tafel die mij scheidt van mijn lezers, grijpen we elkaar niet stiekem in de handen?

Er zijn dingen die nooit met enige precisie kunnen gebeuren. Ze zijn te groot en te prachtig om in louter feiten te worden opgenomen. Ze proberen alleen maar te gebeuren, ze controleren of de grond van de werkelijkheid ze kan dragen. En ze trekken zich snel terug, uit angst hun integriteit te verliezen in de broosheid van realisatie.