Amy Hempel beroemde citaten

We kunnen alleen in de toekomst sterven, dacht ik; op dit moment leven we altijd.

Soms is een platvoetige zin Wat dient, dus je wordt niet zo schrijvend: 'hij opende de deur.'Daar, het is open.

als het waar is dat je leven langs je ogen flitst voordat je sterft, dan is het ook de waarheid dat je leven zich voortstuwt wanneer je klaar bent om echt te leven.

Ze zeggen dat de slimme hond gehoorzaamt, maar de slimmere hond weet wanneer hij ongehoorzaam moet zijn.

Maar één keer in mijn leven-oh, wanneer heb ik ooit iets slechts één keer in mijn leven gewild?

Ik wil alles over je weten, dus ik vertel je alles over mezelf.

Dromen: de plek de meesten van ons krijgen wat we nodig hebben.

Ik slaap met een glas water op het nachtkastje, zodat ik aan de hoogte kan zien of de kustaarde trilt of dat het schudden nog steeds van mij is.

En ik zie dat niet aanraken voor zo lang was een rit naar het strand met de ramen opgerold zodat de golven voelen dat veel kouder.

De enige keer dat het woord baby me niet bang maakt, is de tijd dat het zou moeten, wanneer het is wat een man me noemt.

Ik ben niet helemaal mezelf, denk ik.Maar wie is hier helemaal zichzelf? En toch is er een manier waarop we allemaal meer onszelf zijn dan ooit, denk ik.

Zodra ik wist dat alles goed zou komen, was ik er zeker van dat ik dood was en wist ik het niet. Ik bewoog door de dagen als een afgehakt hoofd dat een zin afmaakt. Ik wachtte op het moment dat me uit mijn schijnbare leven zou halen.

Wat ik denk," zegt Chatty, "is dat als een man meer van een vrouw houdt dan een vrouw van een man houdt, ze gelijk zijn.

Het was als die klas op school waar de leraar praat over realisatie, over hoe je iets groots kunt realiseren in een alledaags ding. Het voorbeeld dat hij gaf-en de leugenaar zei dat het echt gebeurde-was dat hij eens, terwijl hij sinaasappelsap dronk, besefte dat hij op een dag dood zou zijn. Hij vroeg zich af of wij, zijn studenten, soortgelijke realisaties hadden gehad. Maakt hij een grapje? Dacht ik. Zodra ik een salaris verzilverde en ik besefte dat het niet genoeg was. Ik had ooit voedselvergiftiging en besefte dat ik gevangen zat in mijn lichaam.

Ik wilde dierenarts worden, maar vergiste me toen ik organische chemie raakte.

Er is zoveel dat ik niet kan lezen omdat ik zo geïrriteerd ben. Iemand begint het personage te beschrijven dat het vliegtuig instapt en de stoel naar achteren trekt. En Ik wil alleen maar zeggen, schat, ik ben in het centrum geweest. Ik ben in een vliegtuig geweest. Geef me wat krediet.

Ik voel vaak de effecten van mensen pas nadat ze me verlaten hebben.

Ik verzamel verhalen-ikzelf en honderd miljoen andere mensen-op zinsniveau. Niet door een hele verhaallijn te bedenken.

Mijn werk ... Ik doe niets, het betaalt niets, maar-je raadt het al - het is beter dan niets.

niets is ooit zo slecht als het zou kunnen zijn.

Voor de gemoedsrust, zal ik liegen over elk ding op elk moment.

Als het bier op is, zijn ze ... hun auto ' s op de boulevard aan het buigen.

In mijn hoofd is er een gebroken balkon waar ik van Val als ik spreek.

Ik heb altijd geweten wanneer ik een verhaal begin wat de laatste regel is. Dat is altijd zo geweest, sinds het eerste verhaal dat ik ooit schreef. Ik weet niet hoe het daar komt, maar ik heb de bestemming nodig. Ik moet weten waar ik eindig. Het verandert nooit, nooit.

Ik heb hem verteld hoe ze je leren kennen. Niet de manier waarop mensen dat doen, de manier waarop ze je vleien door alles over je te willen weten, alleen is het geen compliment, het is gewoon efficiënt, een persoon die sneller tot het einde van je komt. Correctie-honden willen alles over je weten. Ze nemen de geur van je op, ze weten van de volgende kamer, in slaap, wanneer een stemming zich over je vestigt. Het verschil is dat er geen einde aan is.

Ik heb het gevoel dat als je een goede zin kunt schrijven en dan nog een goede zin en dan nog een andere, je eindigt met een goed verhaal.

troost is een mooi woord. iedereen vilt zijn knie-dat maakt de jouwe niet pijnloos.

Hij kon niet wachten om van hen af te komen, zodat hij ervan kon genieten hen te herinneren.

Al die jaren op de bank van de psychiater en plotseling beweegt de bank. Goede God, ze ligt op die bank als de grote toeslaat. Maidy heeft het je niet verteld, maar weet je wat haar dokter zei? Ze sprong van de bank en zei: "mijn God, was dat een aardbeving? De dokter zei: "voelde het voor jou als een aardbeving?

Misschien is dit geen come-down-from-the-ledge verhaal. Maar ik zeg het met de gedachte dat de vrouw op de richel zichzelf een vraag zal stellen, de vraag die die man in Bogota opkwam. Hij vroeg zich af hoe we weten dat wat ons overkomt niet goed is?

Het is mogelijk om een persoon zo volledig voor te stellen dat het beeld zich verzet tegen pogingen om het te verdrijven.

Ik bewoog door de dagen als een afgehakt hoofd dat een zin afmaakt.

Sinds zijn moeder stierf heb ik hem een komkommer zien stomen, denkend dat het courgette was. Dat is het soort ding dat mijn hart helemaal omdraait.

Ik ontmoet een persoon en in mijn gedachten zeg ik drie minuten; Ik geef je drie minuten om me de vonk te laten zien.

Laatst speelde ik Scrabble. Ik zag dat ik de ruimte in D-E - Y kon sluiten. Ik had een N en een F. welke denk je dat ik koos? Wat was het woord dat ik maakte?

Kijk me aan. Mijn zorgen-zijn ze geestelijk, denk je, of vleselijk? Kom op. We hebben Shakespeare gelezen.

Ik overdreven zelfs voordat ik begon te overdrijven, want het is waar-niets is ooit zo slecht als het zou kunnen zijn.

Toen mijn moeder stierf, gaf de vroege weduwschap van mijn vader hem een sociaal cachet dat hij niet zou hebben gehad als ze waren gescheiden. Hij was een grotere vangst voor het verdriet dat eraan verbonden was.

Ik denk dat je Warren leuk zou vinden. Hij drinkt Courvoisier in een Cola blikje, en heeft een lach zoals je zou vinden in een cartoon bubble.

Een vijf uur durende vlucht duurt drie dagen en nachten op het land, per trein, van zee naar schitterende zee. U kunt de uren op de achterkant van de stoel voor u afschrijven. Maar zeventig uur zullen je niet zo lang lijken als je eerst tegen jezelf zegt: Dit is waar ik de rest van mijn natuurlijke leven zal zijn.

Ik denk aan de chimpansee, degene met de pratende handen. Tijdens het experiment kreeg die chimpansee een baby. Stel je voor hoe haar trainers blij moeten zijn geweest toen de moeder, zonder te vragen, haar pasgeborene begon te tekenen. Baby, drink melk. Baby, speel mee. En toen de baby stierf, stond de moeder over het lichaam, haar gerimpelde handen bewoog met dierlijke gratie, en vormde keer op keer de woorden: Baby, kom knuffel, Baby kom knuffel, vloeiend nu in de taal van verdriet.

Hij vroeg zich af hoe we weten dat wat ons overkomt niet goed is.

Ik zou graag een ritje met je willen maken, laat je me meenemen om voor een rivier te staan in het donker waar honderden bliksemflitsen deze code in volgorde knipperen: hier, nergens anders! Op dit moment, nooit meer!

Ik weet dat huizen branden en dat je moet nadenken wat je moet redden voordat ze beginnen. Niet omdat, in de hitte ervan, alles net zo waardevol lijkt als al het andere. Maar omdat niets de moeite waard lijkt, zelfs je leven niet.

Het ergste is nu voorbij en ik kan niet zeggen dat ik blij ben. Verlies dat gevoel van verlies-je bent gegaan en iets anders verloren. Maar het lichaam beweegt in de richting van gezondheid. De geest, ook in stappen. Stap voor stap. Vraag een moeder die net een kind heeft verloren, hoeveel kinderen heb je? "Vier, "zal ze zeggen,"drie," en jaren later, "drie," zal ze zeggen, "vier.

Geluk bestaat niet. Geluk is waar voorbereiding kansen ontmoet.

Het ergste is nu voorbij en ik kan niet zeggen dat ik blij ben. Verlies dat gevoel van verlies-je bent gegaan en hebt iets anders verloren.

Ik dacht, mijn liefde is zo goed, waarom roept het niet hetzelfde terug.

Ik word rationeel als ik in paniek raak.

Alleen omdat je bent gestopt met zinken, betekent niet dat je nog steeds onder water bent.