Denis Johnson beroemde citaten

De eerste kus kelderde hem in een gat en dook hem naar buiten in een wereld waarvan hij dacht dat hij met elkaar kon opschieten-alsof hij hard de verkeerde kant op trok en nu stroomafwaarts werd omgedraaid.

Al die gekken, en ik word elke dag een beetje beter midden in hen. Ik had nooit geweten, zelfs nooit gedacht voor een hartslag, dat er een plek voor mensen zoals wij zou kunnen zijn.

Toen we ruzie maakten op mijn vierentwintigste verjaardag, verliet ze de keuken, kwam terug met een pistool en schoot het vijf keer op me vanaf de overkant van de tafel. Maar ze miste. Het was niet mijn leven waar ze op uit was. Het was meer. Ze wilde mijn hart opeten en verloren zijn in de woestijn met wat ze had gedaan, ze wilde op haar knieën vallen en daaruit bevallen, ze wilde me pijn doen zoals alleen een kind door zijn moeder kan worden gekwetst.

Ik voel me zeer bevoorrecht om te horen hoe iemand vroeger rondliep om mensen op te steken en auto' s te stelen, en nu krijgen ze hun leven weer op orde... Ik hou gewoon van de verhalen. De verhalen van de gevallen wereld, ze prikkelen ons. Dat is het interessante.

Soms wat ik er niet voor zou geven om ons weer in een bar te laten zitten om 9:00 uur ' s ochtends. elkaar leugens vertellen, ver van God.

Het is altijd mijn neiging geweest om tegen artsen te liegen, alsof een goede gezondheid alleen bestaat uit het vermogen om ze voor de gek te houden.

Engelse woorden zijn als prisma ' s. Leeg, niets binnen, en toch maken ze regenbogen.

Robert Grainier zou zich zijn hele leven de verbrande vallei bij zonsondergang levendig herinneren, de meest dromerige zaak die hij ooit had gezien bij het ontwaken - de schitterende pastels van het laatste licht boven zijn hoofd, sommige wolken hoog en wit, die het daglicht van voorbij de vallei opvangen, andere geribbeld en grijs en roze, de laagste van hen wrijvend over de toppen van Bussard en Queen mountains; en onder deze wonderbaarlijke hemel de zwarte vallei, volkomen stil, de trein die er doorheen reed en een groot geluid maakte maar niet in staat was deze dode wereld wakker te maken.

We hebben onze borsten opengescheurd en onze laffe harten getoond, en je kunt nooit vrienden blijven na zoiets.

Er was een deel van haar dat ze nog niet had mogen worden geboren omdat het te mooi was voor deze plek

Bij elke stap brak mijn hart voor de persoon die ik nooit zou vinden, de persoon die van me zou houden.

Pas als je hem met rust liet, kon een boom je als een vriend behandelen. Nadat het mes erin was gebeten, had je zelf een oorlog.

Voor dit moment leefde ik als een geest. Lichaam, hart, ziel, intellect, dus we zorgen voor onszelf in delen. Maar wij allemaal, wat kan het zijn?

Iedereen heeft een gemene kant. Gewoon niet voeden totdat het groeit.

We kunnen niet altijd het hele verhaal over onszelf vertellen.

En daarom keek ik neer op het grote medelijden van iemands leven op deze aarde. Ik bedoel niet dat we allemaal dood eindigen, dat is niet het grote medelijden. Ik bedoel dat hij me niet kon vertellen wat hij droomde, en ik hem niet kon vertellen wat echt was.

Wat is er eenzamer dan proberen te communiceren?

Ik haat twee soorten zinnen die je hoort in workshops, die beginnen met " Ik vind het echt leuk ..."en degenen die beginnen" mijn probleem met dit gedicht is ..."

Na de film regende het, een lichte, gestage regen. Meedogenloos neon op de natte straten als gebroken snoep.

Wij in het vagevuur zingen liefdevol over de hel.

De afgrond is vol realiteit, de afgrond ervaart zichzelf,de afgrond leeft.

Je staat onder druk als je feiten produceert. Je werkt met feiten in de journalistiek, maar je hebt allerlei formele beperkingen; er zijn verwachtingen.

Alle moderne versspelen, ze zijn verschrikkelijk; ze gaan vooral over de poëzie. Het is belangrijker dat het spel op de eerste plaats staat.

Als je een leugen neemt en je verlangen naar de waarheid toestaat, zul je eindigen met een waarheid - geen feit, maar iets dat je dichter bij de waarheid brengt. Dat is wat we willen. Als we naar een toneelstuk gaan, moeten we er zeker van zijn dat de ervaring die we hebben.

Als je fictie schrijft, ben je alleen. Er zijn bepaalde voordelen aan dat je niets hoeft uit te leggen aan niemand. Maar als je in contact komt met anderen die de eenzaamheid van de hele onderneming delen, ben je niet meer eenzaam.

Schrijf het niet-publiceerbare.. .en dan publiceren.

Ik was waarschijnlijk 35 toen ik het eerste verhaal schreef. De stem is een soort mix in die zin dat het een jonge stem heeft, maar het is ook iemand die terugkijkt. Ik hou van dat soort dubbelziendheid.

Er waren vele momenten in de wijnstok zoals die-waar je zou kunnen denken dat vandaag gisteren was, en gisteren morgen, enzovoort. Omdat we allemaal geloofden dat we tragisch waren, en we dronken. We hadden dat hulpeloze, voorbestemde gevoel. We zouden sterven met handboeien om. We zouden er een einde aan maken, en het zou niet onze schuld zijn. Dus we dachten het. En toch werden we altijd onschuldig bevonden om belachelijke redenen.

En met elke stap brak mijn hart voor de persoon die ik nooit zou vinden, de persoon die van me zou houden. En dan zou ik me herinneren dat ik thuis een vrouw had die van me hield, of later dat mijn vrouw me had verlaten en ik terrirfied was, of later weer dat ik een mooie alcoholische vriendin had die me voor altijd gelukkig zou maken. Maar elke keer als ik de plaats binnenkwam, waren er gesluierde gezichten die alles beloofden en vervolgens snel ophelderden tot het saaie, het gebruikelijke, naar me opkeek en dezelfde fout maakte.

Ik vind het echt leuk om romans te schrijven. Het is als de oceaan. Je kunt gewoon een boot bouwen en opstijgen.

Ik vind het dom dat iemand denkt dat je onder invloed kunt schrijven, maar als ze dat willen denken, wil ik de legende levend houden. Misschien was ik onder invloed toen ik Jezus ' zoon schreef en ik wist het gewoon niet.

Soms hoorde ik stemmen mompelen in mijn hoofd, en een groot deel van de tijd de wereld leek te smelten rond de randen. maar ik was elke dag in een beetje betere fysieke vorm, ik kreeg mijn blik terug, en mijn geest steeg, en dit was al met al een gelukkige tijd voor mij. Al die gekken, en ik word een beetje beter midden in hen. Ik had nooit geweten, zelfs nooit gedacht voor een hartslag, dat er een plek voor mensen zoals wij zou kunnen zijn.

De film is pas voorbij als iedereen dood is.

Ik geloof in durf. Wat ik over het algemeen mis, is de moed zelf. Want durf voelt niet dapper. Het voelt bang, niet dapper.

Het grappige aan Jezus' Zoon is dat ik dat boek nooit heb geschreven, Ik heb het gewoon opgeschreven. Ik zou deze verhalen vertellen en mensen zouden zeggen, je zou deze dingen op moeten schrijven.

Hoe kon ik het doen, hoe kon een persoon zo laag gaan? En ik begrijp je vraag, waarop ik antwoord, maak je een grapje? Dat is niets. Ik was veel lager dan dat. Ik had verwacht dat ik het erger zou zien.

In de gang kwam de vrouw. Ze was glorieus, brandend. Ze wist nog niet dat haar man dood was. We wisten het. Dat gaf haar zoveel macht over ons. De dokter nam haar mee naar een kamer met een bureau aan het einde van de hal, en van onder de gesloten deur straalde een plaat van schittering uit alsof er door een of ander geweldig proces diamanten werden verbrand. Wat een paar longen! Ze schreeuwde zoals ik dacht dat een adelaar zou schreeuwen. Het voelde heerlijk om te leven om het te horen! Ik ben overal op zoek gegaan naar dat gevoel.

Ik maak de weg. Ik teken de kaart. Er gebeurt me niets...Ik ben degene die gebeurt.

Door dit gevoel van hulpeloosheid barstte plotseling een doordringende nostalgie naar de verloren wereld van de kindertijd. De manier waarop het recht tegen het hart kwam, die wereld, en tegen het gezicht. Niet binnen of buiten, alleen alles wat ons aanraakt, en de volwassenen die als sterrenbeelden over ons heen werken.

Liefde en geweld-niet om het ene met het andere te overwinnen, maar om met beide te leven, dat is wat ik heb geleerd. Elk trekt me op een andere manier. Als ik mijn worstelingen ontspan, scheuren ze me niet in tweeën, maar tillen ze me op.

Dit leven is slechts de kindertijd van onze onsterfelijkheid.

De reizende verkopers gaven me pillen die het slijmvlies van mijn aderen eruit schraapte, mijn kaak deed pijn... Ik kende elke regendruppel bij zijn naam, Ik voelde alles voordat het gebeurde. Alsof ik wist dat een bepaalde oldsmobile zou stoppen nog voordat het vertraagde, en door de zoete stemmen van de familie binnen, wist ik dat we een ongeluk zouden krijgen in de regen. Het kon me niet schelen. Ze zouden me helemaal meenemen.

Geloof je me als Ik zeg dat er vriendelijkheid in zijn hart was? Zijn linkerhand wist niet wat zijn rechterhand deed. Het was alleen dat bepaalde belangrijke verbindingen doorgebrand waren. Als ik je hoofd open doe en een hete soldeerbout in je hersenen laat lopen, kan ik je in zo iemand veranderen.

Ik zal je nooit vergeten. Je man zal je slaan met een verlengsnoer en de bus zal wegtrekken en je daar in tranen laten staan, maar je was mijn moeder.

Toen hij droog was, geloofde hij dat het alcohol was die hij nodig had, maar toen hij een paar drankjes in zich had, wist hij dat het iets anders was, mogelijk een vrouw; en toen hij alles had-geld, drank en een vrouw-kon hij niet afgeleid worden van de grote leegte die altijd door hem heen viel en nooit de grond raakte.

In mijn schrijven wil ik blootgelegd worden als mens.

Ze had niets anders in deze wereld dan haar twee handen en haar gekke liefde voor Jezus, die van zijn kant nooit van haar had gehoord.

Denk aan opgerold zijn en zweven in een duisternis. Zelfs als je zou kunnen denken, zelfs als je een verbeelding had, zou je je ooit het tegenovergestelde voorstellen, deze wonderbaarlijke wereld die de Aziatische Taoïsten de "tienduizend dingen"noemen? En als de duisternis alleen maar donkerder wordt? En toen was je dood? Wat kan jou dat schelen? Hoe weet Eva het verschil?

Ik kende elke regendruppel bij zijn naam.

Ze wilde mijn hart opeten en verloren zijn in de woestijn met wat ze had gedaan, ze wilde op haar knieën vallen en daaruit bevallen, ze wilde me pijn doen zoals alleen een kind door zijn moeder kan worden gekwetst.