Aimee Bender beroemde citaten

Ik wil geschonden worden door inzicht.

We worden allemaal te slim. Onze hersenen worden steeds groter en groter, en de wereld droogt op en sterft als er te veel gedachten zijn en niet genoeg hart.

Het is zo vaak verrassend, wie je redt op je laagste momenten.

Veel kinderen, zo leek het, zouden later in het leven ontdekken dat hun ouders gebrekkige, verknipte mensen waren, en ik vond het niet leuk om het allemaal zo sterk en vroeg te leren kennen.

Als schrijver vraag je jezelf om te dromen terwijl je wakker bent.

Licht is goed gezelschap, wanneer alleen; Ik nam mijn troost waar ik het vond, en de warmste gele lamp in de woonkamer lamp was een soort stralende babysitter geworden al zijn eigen.

Mam bladerde door de tijdschriften alsof de pagina ' s geslagen moesten worden.

en ik krijg refill nummer drie of vier en de wijn maakt mijn botten los en het geeft mijn haar een rode glans en mijn borsten bloeien en mijn ogen voelen zwoel en wijs en de jurk is water.

Ik wist dat als ik weer iets van haar zou eten, het me dezelfde boodschap zou vertellen: help me, Ik ben niet gelukkig, help me-als een boodschap in een fles die bij elke maaltijd naar de eter wordt gestuurd, en ik kreeg het. Ik kreeg de boodschap.

Toen het licht in Vernon groen werd, stapten we de straat op en George greep mijn hand en de geesten van onze jongere zelf kruisten met ons.

Ik schilde de schil van een druif in gladde driehoekjes, en ik begreep toen dat ik elk voedsel dat ik kon zou uitkleden omdat mijn kleren aan zouden blijven.

Mama hield meer van mijn broer. Niet dat ze niet van me hield - ik voelde elke dag de was van haar liefde over me heen stromen, maar het was een ander soort, overgeheveld van een ander, en tammer, waterlichaam. Ik was haar lieve dochter, Jozef was haar het.

Het leek te gebeuren in bronnen, het onthullen van dingen.

We raakten de stoep en lieten handen vallen. Hoe wenste ik toen dat de hele wereld een straat was.

Wanneer taal mooi en interessant wordt behandeld, kan het goed voelen voor het lichaam: het is voedend; het is verjongend.

Grote weiden zijn heerlijk voor picknicks en ravotten, maar ze zijn voor de lichtere gevoelens. Meadows laat me niet schrijven.

Je kunt alles verpesten als je je erop concentreert.

Taal is immers het ticket voor plot en karakter, omdat beide uit taal zijn opgebouwd.

Ik ben geobsedeerd door adolescentie. Ik schrijf graag over mensen van in de twintig. het is zo ' n drukke en spannende en vreselijke tijd.

Er ligt een Cadeau in je schoot en het is prachtig ingepakt en het is niet je verjaardag. Je voelt je geweldig, je voelt alsof iemand weet dat je leeft, je voelt angst omdat het een bom kan zijn, omdat je denkt dat je zo belangrijk bent.

Ik was bij hen voor alles, maar meer als een echo dan een deelnemer.

Ik geef saaie mensen iets om over te praten.

Mijn genen, mijn liefde, zijn elastiekjes en touw; maak jezelf een structuur waarin je kunt leven. Amen."- Aimee Bender (Willful Creatures: Stories)

Je bent het perfecte meisje', zei hij, terwijl hij over zijn kin wrijft. 'Je verwacht niets.

Maar wat ik me steeds afvroeg, was dit: dat eerste moment toen ze haar rok voelde branden, wat dacht ze? Voordat ze wist dat het kaarsen waren, dacht ze dat ze het zelf had gedaan? Met de verbazingwekkende bewegingen van haar heupen en de warmte van de muziek in haar, geloofde ze, zelfs maar een glorieuze seconde, dat haar passie was aangekomen?

De wijnglazen zijn leeg, behalve die ene ondrinkbare rode vlek onderaan.

Mijn geliefde ervaart omgekeerde evolutie.

Ik ben de drogende weide; jij de onuitgesproken verontschuldiging; hij is de fluctuerende afstand tussen moeder en zoon; zij is het eerste gebaar dat een stilte creëert die vol genoeg is om de baby te laten slapen. Mijn genen, mijn liefde, zijn elastiekjes en touw; maak jezelf een structuur waarin je kunt leven. Amen.

Soms, zei ze, meestal tegen zichzelf, heb ik het gevoel dat ik mijn kinderen niet ken... Het was een vluchtige verklaring, waarvan ik niet dacht dat ze zich eraan zou houden; ze had ons tenslotte alleen gebaard, luierde en voedde ons, hielp ons met huiswerk, kuste en omhelsde ons, stortte haar liefde in ons. Dat ze ons misschien niet echt kent, leek het nederigste wat een moeder kon toegeven.

...een Dorito vraagt niets van je, wat zijn grote geschenk is. Het vraagt alleen dat je er niet bent.

Dat is het ding met handgemaakte items. Ze hebben nog steeds het teken van de persoon op zich en als je ze vasthoudt, voel je je minder alleen. Daarom laat iedereen die een Whopper eet een beetje meer depressief achter dan toen ze binnenkwamen. Niemand kookte die hamburger.

Iemand zien van wie je houdt, in een slechte omgeving, is een van de grote barometers van dankbaarheid.

George kussen was een beetje als rollen in karamel na jarenlang te hebben overleefd van rijststokjes.

Ik vond de rustige stukken niet erg. Het was alsof we het idee probeerden om naast elkaar te zijn.

Met mijn hand in de zijne, keek ik naar alle appartementen gebouwen met rushes van liefde, turen in de brede straat ramen die woonkamers geschilderd in donkere burgandies en mat rood onthuld.

Het lijkt erop dat het beste werk dat ik doe is wanneer ik echt het onbewuste de pagina laat regeren en dan later kan ik teruggaan en rond hacken en dingen begrijpen...

Ik bewonderde die stap; het was alsof hij de ruimte in tweeën vouwde.

Het niet vervelen van mijn eigen verhaal en/of personage is een van de belangrijkste worstelingen die ik heb gehad met het schrijven van romans, en ik heb grote stukken werk in bed gelegd die mijn interesse gewoon niet hebben behouden.

Maar de lucht is interessant, het verandert de hele tijd.

Ik voelde het verfrommelde papier dat de plaats van mijn longen had ingenomen, uitbreiden alsof het uit een vuist was vrijgelaten.

Het gaat allemaal om cijfers. Het gaat allemaal om sequentie. Het is de wiskundige logica van het leven. Als alles zich aan zijn normale voortgang zou houden, zouden we leven met het verdriet-huilen en dan lopen-maar wat ons echt het schoonst breekt, zijn de verliezen die buiten de orde gebeuren.

Ik hou van verjaardagstaart. Het is zo symbolisch. Het is een verleidelijk symbool om te laden met iets ingewikkelder dan alleen ' Happy birthday! omdat het een symbool is van de kindertijd en een gelukkige Dag.

Dat op hetzelfde moment van deze zeer intieme daad van het zich zo zorgvuldig concentreren op de details van de handpalm en vingertoppen van onze moeder, hij ook alle sporen van kleine overgebleven delen verwijderde, en plotseling leek een ritueel dat ik altijd incestueus en grof had gevonden, mij meer op een wanhopige daad van Jozefs kant om eruit te komen, om te vertrekken, om elk klein laatste overblijfsel eruit te halen en het in de open lucht te brengen.

Ik voelde dat de tranen zich weer in mijn keel begonnen te verzamelen, maar ik duwde ze uit elkaar, weg van elkaar. Tranen zijn alleen een bedreiging in groepen.

Ik zag hoe ze aan het eind een vraagteken toevoegde. Boog, lijn, ruimte, punt.

Ik stond aan de rand van hun cirkel, als de staart van een Q...

Maar ik hield gedeeltelijk van George omdat hij me geloofde; want als ik in een koude, eenvoudige kamer stond en vuur schreeuwde, zou hij naar me toe lopen en me vragen waarom.

Terwijl ze de paddenstoelen sneed, huilde ze meer dan ze bij het graf had gedaan, het meest tot nu toe, omdat ze vond dat het droevigste van allemaal de eenvoudige waarheid was van haar vermogen om verder te gaan.

Ik denk het niet, Ik ben het er niet mee eens. Het meest ondraaglijke wat ik denk, zei ze, is hoop.

Mijn oogleden zijn mijn eigen privé-grot, mompelde hij. Waar ik naartoe kan wanneer Ik wil.