Zygmunt Bauman beroemde citaten

Macht, in een notendop, is het vermogen om dingen gedaan te krijgen, en politiek is het vermogen om te beslissen welke dingen gedaan moeten worden.

De rationaliteit van de geregeerden is altijd het wapen van de heersers.

Net als de Feniks wordt het socialisme herboren uit elke stapel as die dag in, dag uit wordt achtergelaten door uitgebrande menselijke dromen en verkoolde hoop.

Relaties, zoals auto ' s, moeten regelmatig diensten ondergaan om ervoor te zorgen dat ze nog steeds rijklaar zijn.

Het in twijfel trekken van de ogenschijnlijk onbetwistbare premissen van onze manier van leven is misschien wel de meest dringende dienst die we onze medemensen en onszelf verschuldigd zijn.

Waanzin is geen waanzin wanneer gedeeld.

De beschaving, de ordelijke wereld waarin we leven, is zwak. We schaatsen op dun ijs. Er is angst voor een collectieve ramp. Terrorisme, genocide, griep, tsunami ' s.

We horen bij praten, niet waar praten over gaat... Stop met praten - en je bent eruit. Stilte staat gelijk aan uitsluiting.

De taak van de sociologie is om het individu te helpen. We moeten in dienst staan van de Vrijheid. Het is iets wat we uit het oog zijn verloren.

In een vloeibaar modern leven zijn er geen permanente banden, en alles wat we voor een tijdje opnemen, moet los worden gebonden, zodat ze weer kunnen worden losgemaakt, zo snel en zo moeiteloos mogelijk, wanneer de omstandigheden veranderen - zoals ze zeker zullen doen in onze vloeibare moderne samenleving, keer op keer.

Er zijn andere manieren om voldoening te vinden, recepten voor menselijk geluk, genot, waardig en zinvol, bevredigend leven, dan verhoogde consumptie die de productie verhoogt.

We leven in een wereld van communicatie-iedereen krijgt informatie over iedereen. Er is universele vergelijking en je vergelijkt jezelf niet alleen met de mensen hiernaast, je vergelijkt jezelf met mensen over de hele wereld en met wat wordt gepresenteerd als het fatsoenlijke, juiste en waardige leven. Het is de misdaad van vernedering.

De draagkracht van een brug is niet de gemiddelde sterkte van de pilaren, maar de sterkte van de zwakste pilaar. Ik heb altijd geloofd dat je de gezondheid van een samenleving niet meet aan het BNP, maar aan de toestand van haar slechtst af.

In een wereld van wereldwijde afhankelijkheden zonder overeenkomstige wereldwijde politiek en weinig instrumenten van wereldwijde rechtvaardigheid, zijn de rijken van de wereld vrij om hun eigen belangen na te streven terwijl ze geen aandacht besteden aan de rest.

De menselijke aandacht is meestal gericht op de bevrediging die relaties hopen te brengen, juist omdat ze op de een of andere manier niet echt bevredigend zijn geweest. En als ze tevreden zijn, is de prijs van deze tevredenheid vaak onaanvaardbaar gebleken.

Pogingen om de eigenzinnige te temmen en het oproerige te domesticeren, om het onkenbare voorspelbaar te maken en het vrij rondtrekkende te ketenen-al dergelijke dingen klinken de doodsklok voor liefde. Eros zal de dualiteit niet overleven. Wat liefde betreft zijn bezit, macht, fusie en ontgoocheling de vier ruiters van de Apocalyps.

We hebben - dankzij technologie, ontwikkeling, vaardigheden, de efficiëntie van ons werk - al genoeg middelen om aan alle menselijke behoeften te voldoen. Maar we hebben niet genoeg middelen, en het is onwaarschijnlijk dat we dat ooit zullen hebben, om menselijke hebzucht te bevredigen.

Partnerschappen worden steeds vaker gezien door het prisma van beloften en verwachtingen, en als een soort product voor de consument: tevredenheid ter plaatse, en als niet volledig tevreden, het product terug te keren naar de winkel of te vervangen door een nieuwe en verbeterde één! Je houdt je immers niet vast aan je auto, computer of iPod wanneer er betere verschijnen.

Idealiter zou niets door een consument stevig moeten worden omarmd, niets zou een verbintenis moeten opleggen tot de dood ons scheidt, geen behoeften zouden als volledig bevredigd moeten worden beschouwd, geen verlangens als ultiem beschouwd. Er moet een voorwaarde "tot nader order" zijn verbonden aan elke eed van loyaliteit en elke verbintenis. Het is slechts de vluchtigheid, de ingebouwde tijdelijkheid van alle verplichtingen die echt telt; het telt meer dan de verbintenis zelf, die hoe dan ook niet de tijd mag overleven die nodig is om het object van verlangen te consumeren (of liever, de tijd die voldoende is om de wenselijkheid van dat object te laten afnemen).

Wat uit elkaar is gesneden, kan niet weer aan elkaar worden gelijmd. Laat alle hoop op totaliteit, toekomst en verleden achter je, jij die de wereld van vloeiende moderniteit betreedt.

In tegenstelling tot' echte relaties', zijn' virtuele relaties ' gemakkelijk te betreden en te verlaten. Ze zien er slim en schoon uit, voelen gemakkelijk te gebruiken aan, in vergelijking met de zware, langzaam bewegende, rommelige echte dingen.

Geluk heeft one-upmanship nodig.

In onze wereld van ongebreidelde individualisering zijn relaties gemengde zegeningen. Ze schommelen tussen een zoete droom en een nachtmerrie, en het is niet te zeggen wanneer de ene in de andere verandert.

Wat wordt verondersteld de materialisatie van de innerlijke waarheid van het zelf te zijn, is in feite een idealisering van de materiële - geobjectiveerde - sporen van consumentenkeuzes.

Marcus Aurelius benoemt persoonlijk karakter en geweten tot het ultieme toevluchtsoord van gelukszoekers: de enige plaats waar dromen van geluk, gedoemd om kinderloos te sterven en ergens anders te sterven, niet gebonden zijn om gefrustreerd te worden.

Het wee van de sterfelijkheid maakt de mens goddelijk. Het is omdat we weten dat we moeten sterven dat we zo druk zijn met het maken van leven. Het is omdat we ons bewust zijn van sterfelijkheid dat we het verleden behouden en de toekomst creëren. Sterfelijkheid is van ons zonder te vragen-maar onsterfelijkheid is iets dat we zelf moeten bouwen. Onsterfelijkheid is niet slechts een afwezigheid van de dood; het is verzet en ontkenning van de dood. Het is alleen 'betekenisvol' omdat er de dood is, die onverzoenlijke realiteit die moet worden getrotseerd.

Om vrij te zijn, moeten er minstens twee zijn. Vrijheid betekent een sociale relatie, een asymmetrie van sociale omstandigheden: in wezen impliceert het sociale verschil-het veronderstelt en impliceert de aanwezigheid van sociale verdeeldheid. Sommigen kunnen alleen vrij zijn voor zover er een vorm van afhankelijkheid is waaraan ze kunnen proberen te ontsnappen.

Voor intellectuele autoriteit zou de juiste versie van Descartes 'cogito vandaag zijn: er wordt over mij gesproken, dus ik ben.

Onze kwetsbaarheid [voor ressentiment] is onvermijdelijk (en waarschijnlijk ongeneeslijk) in een soort samenleving waarin relatieve gelijkheid van politieke en andere rechten en formeel erkende sociale gelijkheid hand in hand gaan met enorme verschillen in echte macht, bezittingen en onderwijs; een samenleving waarin iedereen "het recht heeft" om zichzelf gelijk te beschouwen aan iedereen, terwijl hij in feite ongelijk is aan hen.

Vermijd de menigte, vermijd massapubliek, houd je eigen raad, wat de raad is van de filosofie van wijsheid die je kunt verwerven en je eigen kunt maken.

De mens is in zijn korte verblijf op aarde gelijk aan God in zijn eeuwigheid.

Je beoordeelt een samenleving op het fatsoen van het leven van de zwaksten

In een consumptiemaatschappij wentelen mensen zich in dingen, fascinerende, plezierige dingen. Als je je waarde definieert door de dingen die je verwerft en waarmee je jezelf omringt, is uitsluiting vernederend.

Ik vermoed dat een van de cruciale troeven van het kapitalisme voortkomt uit het feit dat de verbeelding van economen, inclusief zijn critici, ver achterloopt op zijn eigen inventiviteit, de willekeur van zijn onderneming en de meedogenloosheid van de manier waarop het werkt.

Waar we hopen te landen (en waar we landen, hoewel slechts voor een vluchtig moment, genoeg voor vermoeide vleugels om de wind opnieuw te vangen) is een 'daar' waar we weinig aan dachten en nog minder van wisten.

We leven in een globaliserende wereld. Dat betekent dat we allemaal, bewust of niet, afhankelijk zijn van elkaar. Wat we ook doen of niet doen, beïnvloedt het leven van mensen die wonen op plaatsen die we nooit zullen bezoeken.

Wat liefde betreft zijn bezit, macht, fusie en ontgoocheling de vier ruiters van de Apocalyps.

Ik was links, Ik ben links, en Ik zal links sterven.

Het risico van de Holocaust is niet dat het zal worden vergeten, maar dat het zal worden gebalsemd en omringd door monumenten en gebruikt om alle toekomstige zonden te vergeven.

Dit afschuwelijke concept van onderklasse is echt afschuwelijk. Je bent niet van de lagere klasse, je bent buitengesloten - buiten.

Waarom schrijf ik boeken? Waarom denk ik? Waarom zou ik gepassioneerd zijn? Omdat dingen anders kunnen zijn, kunnen ze beter worden gemaakt.

Kapitalisme gaat door creatieve vernietiging. Wat wordt gecreëerd is het kapitalisme in een 'nieuwe en verbeterde' vorm - en wat wordt vernietigd is het zelfvoorzienend vermogen, het levensonderhoud en de waardigheid van zijn ontelbare en vermenigvuldigde 'gastheerorganismen' waarin we allemaal op de een of andere manier worden getrokken/verleid.

De consumentistische cultuur dringt erop aan dat het onvoorzichtig is om eeuwige loyaliteit aan alles en iedereen te zweren, aangezien er in deze wereld dagelijks nieuwe glinsterende kansen opduiken.