Theodor Adorno beroemde citaten

Auschwitz begint overal waar iemand naar een slachthuis kijkt en denkt: het zijn alleen maar Dieren.

Er is geen liefde die geen echo is.

Ware gedachten zijn alleen degenen die zichzelf niet begrijpen.

Elk kunstwerk is een niet-gecommitteerde misdaad.

Intolerantie voor dubbelzinnigheid is het kenmerk van een autoritaire persoonlijkheid.

Kunst is magie bevrijd van de leugen van waarheid zijn.

Technologie maakt gebaren nauwkeurig en brutaal, en daarmee mannen.

Trivialiteit is kwaad-trivialiteit, dat wil zeggen, in de vorm van bewustzijn en geest die zich aanpast aan de wereld zoals die is, die het principe van traagheid gehoorzaamt. En dit principe van traagheid is werkelijk wat radicaal slecht is.

Verkeerd leven kan niet goed geleefd worden.

Hoewel de geregeerden de hun opgelegde moraal altijd serieuzer namen dan de regeerders zelf, zijn de misleide massa ' s vandaag de dag nog meer gefascineerd door de mythe van het succes dan de succesvolle. Onwrikbaar houden ze vast aan de ideologie die hen tot slaaf maakt. De misplaatste liefde van het gewone volk voor het onrecht dat hen wordt aangedaan, is een grotere kracht dan de sluwheid van de autoriteiten.

Het fascisme zelf is minder 'ideologisch', voor zover het openlijk het elders verborgen overheersingsprincipe verkondigt.

Horror is buiten het bereik van de psychologie.

Krankzinnige sekten groeien met hetzelfde ritme als grote organisaties. Het is het ritme van totale vernietiging.

De mens is onlosmakelijk verbonden met imitatie: een mens wordt pas mens door andere mensen na te bootsen.

Liefde is de kracht om gelijkenis te zien in het ongelijk.

De taak van de kunst van vandaag is om chaos in orde te brengen.

Intelligentie is een morele categorie.

Werken terwijl je werkt, spelen terwijl je speelt - dit is een basisregel van repressieve zelfdiscipline.

De vrijheid zou niet zijn om te kiezen tussen zwart en wit, maar om zulke voorgeschreven keuzes af te zweren.

Het vermogen tot angst en geluk zijn hetzelfde, de onbeperkte openheid voor ervaring komt neer op zelfverlating waarin de overwonnenen zichzelf herontdekken.

Tegenwoordig betekent zelfbewustzijn niet langer iets anders dan reflectie op het ego als schaamte, als besef van onmacht: weten dat men niets is.

Wie aan zijn zijde lacht, heeft geen bewijs nodig.

Maar wie in wanhoop sterft, heeft zijn hele leven tevergeefs geleefd.

Bij veel mensen is het al een brutaliteit om 'IK'te zeggen.

Moderniteit is een kwalitatieve, geen chronologische categorie.

In georganiseerde groepen zoals het leger of de kerk is er ofwel geen sprake van liefde tussen de leden, of het wordt alleen uitgedrukt op een gesublimeerde en indirecte manier, door bemiddeling van een religieuze voorstelling in de liefde van wie de leden zich verenigen en wiens alomvattende liefde ze verondersteld worden na te bootsen in hun houding ten opzichte van elkaar. ... Het is een van de basisprincipes van fascistisch leiderschap om de primaire libidinale energie op een onbewust niveau te houden om de manifestaties ervan af te leiden op een manier die geschikt is voor politieke doeleinden.

De armen worden verhinderd te denken door de discipline van anderen, de rijken door hun eigen.

De kunstvormen weerspiegelen de geschiedenis van de mens meer waarheidsgetrouw dan de documenten zelf.

De hele wereld is geen toneel.

Op weg naar de moderne wetenschap hebben mensen Betekenis weggegooid. Het concept wordt vervangen door de formule, de oorzaak door regels en waarschijnlijkheid.

Het kunstwerk heeft nog steeds iets gemeen met betovering: het stelt een eigen, zelfomsloten gebied voor, dat zich terugtrekt uit de context van het profane bestaan en waarin speciale wetten van toepassing zijn.

Kunst respecteert de massa ' s, door tegen hen op te staan voor wat ze zouden kunnen zijn, in plaats van zich aan hen te conformeren in hun gedegradeerde staat.

De triomf van reclame in de cultuurindustrie is dat consumenten zich gedwongen voelen om producten te kopen en te gebruiken, ook al zien ze er doorheen.

Mensen aan de top sluiten de gelederen zo strak dat alle mogelijkheid van subjectieve afwijking is verdwenen, en verschil kan alleen worden gezocht in de meer vooraanstaande snit van een avondjurk.

De dialectiek kan niet kort voor de begrippen gezondheid en ziekte stoppen, noch voor hun broers en zussen rede en onredelijkheid.

In de diepste diepten van het humanisme, als zijn ziel, woedt een wanhopige gevangene die als Fascist de wereld in een gevangenis verandert.

Het sublieme is slechts een stap verwijderd van het belachelijke.

Men moet traditie in zichzelf hebben, om het op de juiste manier te haten.

Het denken als zodanig is een daad van ontkenning, van verzet tegen wat het wordt opgedrongen; dit is wat het denken heeft geërfd van zijn archetype, de relatie tussen arbeid en materiaal. Vandaag de dag, wanneer ideologen meer dan ooit de neiging hebben om gedachten aan te moedigen positief te zijn, merken ze slim op dat positiviteit precies in strijd is met het denken, en dat het vriendelijke overreding door sociaal gezag vereist om gedachten aan positiviteit te laten wennen.

De geschiedenis raakt niet alleen de taal aan, maar speelt zich daarin af.

Er zijn geen ideologieën meer in de authentieke zin van vals bewustzijn, alleen advertenties voor de wereld door haar duplicatie en de provocerende leugen die geen geloof zoekt maar stilte beveelt.

Zelfs de mooiste droom draagt als een smet zijn verschil met de werkelijkheid, het besef dat wat het verleent slechts illusie is.

De splinter in je oog is het beste vergrootglas dat er is.

De leugen heeft allang zijn eerlijke functie verloren om de werkelijkheid verkeerd voor te stellen. Niemand gelooft iemand, iedereen is op de hoogte. Leugens worden alleen verteld om aan iemand over te brengen dat iemand hem of zijn goede mening niet nodig heeft.

Kunst als geheel is een raadsel. Een andere manier om dit te zeggen is door te zeggen dat kunst iets uitdrukt en het tegelijkertijd verbergt.

Zeer slechte mensen kunnen zich niet echt voorstellen dat ze sterven.

Alle getuigen van de dwang en opoffering die de cultuur de mens oplegt. Om op hen te vertrouwen en de achteruitgang te ontkennen, wordt nog steviger gevangen in zijn fatale spiraal.

Kennis, die macht is, kent geen grenzen, noch in haar slavernij van de schepping, noch in haar eerbied voor wereldse meesters.

De taboes die de intellectuele gestalte van een mens vormen, vaak bezinkende ervaringen en niet-gearticuleerde inzichten, werken altijd tegen innerlijke impulsen in die hij heeft leren veroordelen, maar die zo sterk zijn dat alleen een onbetwiste en onbetwiste autoriteit ze in toom kan houden.

Het is de plicht van de filosofie ... om een toevluchtsoord voor vrijheid te bieden. Niet dat er enige hoop is dat het de politieke tendensen zou kunnen doorbreken die de vrijheid in de hele wereld, zowel van binnenuit als van buitenaf, belemmeren en waarvan het geweld het weefsel van de filosofische argumentatie doordringt.