Frederick Buechner beroemde citaten

De genade van God betekent zoiets als: hier is je leven. Dat ben je misschien nooit geweest, maar dat ben je wel, want het feest zou niet compleet zijn geweest zonder jou.

Ik wil niet de indruk wekken dat ik een goede Bijbellezer ben. Ik ga niet elke dag zitten en lees een uur door de Bijbel. Maar ik heb het echt met veel plezier gelezen... dat is het laatste wat ik zou vermoeden. Dus ik lees het soms als een devotionele, maar echt meer, niet voor de lol, maar omdat het fascinerend is.

Het leven is genade. Slaap is vergeving. De nacht vergeeft. Duisternis veegt de lei schoon, niet vlekkeloos om zeker te zijn, maar schoon genoeg voor nog een dag krijten.

Als je over genade wilt praten, als je over openbaring wilt praten, praat dan met enige diepte over je leven, wat niet zozeer lugubere openbaringen betekent als gewoon naar je eigen diepe ervaringen kijken en ze beschrijven zoals ze zijn.

In de hele geschiedenis van het universum, laat staan in je eigen geschiedenis, is er nooit een andere dag geweest zoals vandaag, en er zal nooit meer een andere zijn zoals deze. Vandaag is het punt waar al je gisteren naartoe heeft geleid sinds het uur van je geboorte. Het is het punt van waaruit al uw morgen zal doorgaan tot het uur van uw dood. Als je je bewust was van hoe kostbaar vandaag is, zou je er nauwelijks doorheen kunnen leven. Tenzij je je bewust bent van hoe kostbaar het is,kun je nauwelijks zeggen dat je leeft.

Hier is de wereld. Er zullen mooie en vreselijke dingen gebeuren. Wees niet bang.

Romantische liefde is blind voor alles, behalve voor wat beminnelijk en lieflijk is, maar de liefde van Christus ziet ons met vreselijke helderheid en ziet ons heel. De liefde van Christus wenst onze vreugde zo dat ze meedogenloos is tegen alles in ons dat onze vreugde vermindert. De ergste straf die liefde kan uitspreken, is dat we het lijden aanschouwen dat de liefde voor ons heeft doorstaan, en dat is ook onze vrijspraak. De gerechtigheid en genade van de rechter zijn uiteindelijk één.

Zolang je je mij herinnert, ben ik nooit helemaal verloren.

Je roeping is waar je eigen grootste vreugde kruist met de behoeften van de wereld.

Jezus is niet gekomen om alleen maar woorden te spreken die waar waren, hij is het woord dat ons waar maakt.

Jezus is geneigd om te komen, in het midden van het leven op zijn meest reële en onontkoombare momenten. Niet in een gloed van onaards licht, niet in het midden van een preek, niet in de greep van een soort religieuze dagdroom, but...at etenstijd, of wandelen langs een weg...Hij kwam nooit van boven, maar altijd in het midden, te midden van mensen, te midden van het echte leven en de vragen die het echte leven stelt.

De plaats waar God je roept is de plaats waar je diepe vreugde en de diepe honger van de wereld elkaar ontmoeten.

Het ergste is niet Het Laatste aan de wereld. Het is het volgende op het laatste. Het laatste is het beste. Het is de kracht van boven die neerdaalt in de wereld, die opspringt uit het diepst van de wereld als een verborgen bron. Kun je het geloven? Het Laatste, beste is het lachen diep in de harten van de heiligen, soms zelfs in ons hart. Bevestigend. Je bent vreselijk geliefd en vergeven. Bevestigend. Je bent genezen. Alles is goed.

Theologie is, net als fictie, grotendeels autobiografisch.

Het leven dat ik ten goede of ten kwade aanraak, zal een ander leven raken, en op zijn beurt een ander, totdat wie weet waar het trillen stopt of in welke verre plaats mijn aanraking zal worden gevoeld.

Je roeping in het leven is waar je grootste vreugde de grootste behoefte van de wereld ontmoet.

De wereld zegt: hoe meer je neemt, hoe meer je hebt. Christus zegt: hoe meer je geeft, hoe meer je bent.

Opstanding betekent dat het ergste nooit het laatste is.

Ga waar je beste gebeden je brengen.

Compassie is soms het fatale vermogen om te voelen hoe het is om in de huid van iemand anders te leven. Het is de wetenschap dat er nooit echt vrede en vreugde voor mij kan zijn totdat er eindelijk ook vrede en vreugde voor jou is.

Als je nooit de kracht van Gods liefde hebt gekend, dan is het misschien omdat je nooit hebt gevraagd om het te weten - ik bedoel echt gevraagd, verwachtend een antwoord.

Als je me herinnert, betekent het dat je iets van wie ik ben bij je hebt gedragen, dat ik een teken heb achtergelaten van wie ik ben op wie jij bent. Het betekent dat je me terug kunt roepen, ook al staan er talloze jaren en kilometers tussen ons in. Het betekent dat als we elkaar weer ontmoeten, je me zult kennen. Het betekent dat zelfs na mijn dood, je nog steeds mijn gezicht kunt zien en mijn stem kunt horen en tot mij kunt spreken in je hart.

Het is even onmogelijk voor de mens om het bestaan van God aan te tonen als het zelfs voor Sherlock Holmes zou zijn om het bestaan van Arthur Conan Doyle aan te tonen.

Religie wijst op dat gebied van menselijke ervaring waar de mens op de een of andere manier mysterie tegenkomt als een oproep tot pelgrimstocht.

Heer, neem me vandaag overrompeld. Verras me met een moment van schoonheid of pijn, zodat ik tenminste voor het moment kan schrikken om te zien dat je hier bent in al je pracht, altijd en overal, nauwelijks verborgen, onder, voorbij, in dit leven dat ik adem.

Luister naar je leven. Zie het voor het ondoorgrondelijke mysterie dat het is. In de verveling en pijn ervan, niet minder dan in de opwinding en vreugde: raak, proef, ruik je weg naar het heilige en verborgen hart ervan, omdat uiteindelijk alle momenten sleutelmomenten zijn en het leven zelf genade is.

Wanneer iemand van wie we houden lijdt, lijden we met die persoon, en anders zouden we het niet hebben, omdat het lijden en de liefde één zijn, net zoals het is met Gods liefde voor ons.

Dus als je ' s morgens wakker wordt, door God geroepen om weer een zelf te zijn, als je wilt weten wie je bent, let dan op je voeten. Want waar je voeten je brengen, dat is wie je bent.

Als je heilig wilt zijn, wees dan vriendelijk.

Van de zeven hoofdzonden is boosheid misschien wel het leukste. Om je wonden te likken, om je lippen te slaan over grieven die al lang geleden zijn, om over je tong te rollen het vooruitzicht van bittere confrontaties die nog moeten komen, om tot het laatste gebit te genieten van zowel de pijn die je wordt gegeven als de pijn die je teruggeeft-in veel opzichten is het een feest dat geschikt is voor een koning. Het grootste nadeel is dat wat je naar beneden wolft, jezelf is. Het skelet op het feest ben jij.

Ik heb niet alleen mijn geheimen, ik ben mijn geheimen. En jij bent van jou. Onze geheimen zijn menselijke geheimen, en ons vertrouwen in elkaar genoeg om ze met elkaar te delen heeft veel te maken met het geheim van wat het betekent om mens te zijn.

Als we van onze buren willen houden, moeten we eerst onze buren zien voordat we iets anders doen. Zowel met onze verbeelding als met onze ogen, dat wil zeggen als kunstenaars, moeten we niet alleen hun gezichten zien, maar ook het leven achter en in hun gezichten. Hier is het liefde dat het frame is waarin we ze zien.

het verhaal van ieder van ons is in zekere mate het verhaal van ons allemaal

De genade van God betekent zoiets als: hier is je leven. Dat ben je misschien nooit geweest, maar dat ben je wel, want het feest zou niet compleet zijn geweest zonder jou. Hier is de wereld. Er zullen mooie en vreselijke dingen gebeuren. Wees niet bang. Ik ben met je mee. Niets kan ons ooit scheiden. Voor jou heb ik het universum geschapen. Ik hou van je. Er is maar één vangst. Net als elk ander geschenk, kan het geschenk van genade alleen van jou zijn als je ernaar uitreikt en het aanneemt. Misschien is het ook een geschenk om te kunnen reiken en te nemen.

Gedenk me niet voor het slechte dat ik heb gedaan, maar voor het goede dat ik heb gedroomd.

We moeten voorzichtig zijn met ons leven, in godsnaam, want het lijkt erop dat ze de enige levens zijn die we zullen hebben in deze raadselachtige en gevaarlijke wereld, en dus zijn ze erg kostbaar en wat we ermee doen is enorm belangrijk.

De geboorte van Jezus maakte niet alleen een nieuwe manier van begrijpen van het leven mogelijk, maar ook een nieuwe manier van leven.

Als het kinderachtig lijkt om te doen, doe het dan in herinnering dat je een kind bent.

De Evangelieschrijvers zijn niet echt in de eerste plaats geïnteresseerd in de feiten van de geboorte, maar in de Betekenis, de betekenis voor hen van die geboorte, net zoals de mensen die ons liefhebben niet echt in de eerste plaats geïnteresseerd zijn in de feiten van onze geboorten, maar in wat het voor hen betekende toen we werden geboren en hoe voor hen de wereld nooit meer dezelfde was, hoe hun hele leven met nieuwe betekenis werd veranderd.

Wanhoop wordt de onvergeeflijke zonde genoemd-niet vermoedelijk omdat God weigert het te vergeven, maar omdat het wanhoopt aan de mogelijkheid om vergeven te worden.

God zelf geeft geen antwoorden. Hij geeft zichzelf.

Geloof is niet zeker weten waar je naartoe gaat, maar toch gaan.

Wat verloren is, is niets aan wat gevonden is, en al de dood die ooit was, naast het leven gezet, zou nauwelijks een beker vullen.

Er hangt een geur in de lucht, een bepaalde passage van een lied, een oude foto die uit de bladzijden van een boek valt, het geluid van iemands stem in de zaal die je hart doet springen en je ogen vult met tranen. Wie kan zeggen wanneer of hoe het zal zijn dat iets uit de duisternis opkomt om ons te herinneren aan een tijd voordat we werden geboren en nadat we zullen sterven?

Geloof wordt beter begrepen als een werkwoord dan als een zelfstandig naamwoord, als een proces dan als een bezit. Het is een on-again-off-again in plaats van once-and-for-all. Geloof is niet zeker weten waar je heen gaat,maar toch gaan. Een reis zonder kaarten. Tillich zegt dat twijfel niet het tegenovergestelde is van geloof; het is een element van geloof.

Het is niet het objectieve bewijs van Gods bestaan dat we willen, maar de ervaring van Gods aanwezigheid. Dat is het wonder waar we echt naar op zoek zijn, en dat is ook, denk ik, het wonder dat we echt krijgen.

Rechtvaardigheid is de grammatica van de dingen. Genade is de poëzie der dingen.

Een heilige zijn is een beetje uit je hoofd zijn, wat heel goed is om van tijd tot tijd een beetje uit je hoofd te zijn. Het is om een leven te leiden dat zichzelf altijd weggeeft en toch altijd vol is.

Het verleden is de plek waar we het heden bekijken van net zo veel als andersom.

Als predikers besluiten over hoop te prediken, laat hen dan prediken vanuit wat zij zelf hopen.