Philip Yancey beroemde citaten

Als de wereld vraagt of er enige hoop is, kunnen we absoluut zeggen! Niemand is vrijgesteld van tragedie of teleurstelling - God zelf was niet vrijgesteld. Jezus bood geen immuniteit, geen uitweg uit de oneerlijkheid, maar eerder een weg er doorheen naar de andere kant.

Wanneer ik bid voor een andere persoon, bid ik dat God mijn ogen opent zodat ik die persoon kan zien zoals God dat doet, en dan de stroom van liefde binnen kan gaan die God al naar die persoon richt.

Maar terwijl ik de geboorteverhalen over Jezus lees, kan ik niet anders dan concluderen dat hoewel de wereld misschien gekanteld is naar de rijken en machtigen, God gekanteld is naar de underdog.

Op kleine schaal, van persoon tot persoon, kwam Jezus het soort lijden tegen dat we allemaal gemeen hebben. En hoe reageerde hij? Hij vermijdde filosofische theorieën en theologische lessen en reikte met genezing en mededogen. Hij vergaf de zonde, genas de ellendigen, wierp het kwaad uit en overwon zelfs de dood.

Elke discussie over hoe pijn en lijden in Gods plan passen, leidt uiteindelijk terug naar het kruis.

Genade betekent dat God ons al zoveel liefheeft als een oneindige God mogelijk kan liefhebben.

Echte genezing, van diep bindweefsel, vindt plaats in de gemeenschap. Waar is God als het pijn doet? Waar Gods volk is.

Ik heb een God leren kennen die een zwak heeft voor rebellen, die mensen rekruteert zoals de overspelige David, de zeurende Jeremia, de verrader Petrus en de mensenrechtenschender Saulus van Tarsus. Ik heb een God leren kennen wiens zoon verkwisters de helden van zijn verhalen en de trofeeën van zijn bediening maakte.

De reuzen van het geloof hadden allemaal één ding gemeen: geen overwinning of succes, maar Passie.

Als ik zondagochtend rondkijk naar de mensen die de banken bevolken, zie ik het risico dat God heeft genomen. Om welke reden dan ook openbaart God zich nu in de wereld, niet door een zuil van rook en vuur, zelfs niet door het fysieke lichaam van zijn zoon in Galilea, maar door de verzameling van de bastaard die bestaat uit mijn plaatselijke kerk en elke andere dergelijke verzameling in Gods naam. (blz. 68, Kerk: waarom moeite doen?)

Zoals de boeken Job, Jeremia en Habakuk duidelijk laten zien, heeft God een hoge drempel van tolerantie voor wat gepast is om in een gebed te zeggen. God kan" omgaan " met mijn niet-onderdrukte woede. Ik kan heel goed ontdekken dat mijn wraakzuchtige gevoelens Gods correctie nodig hebben - maar alleen door die gevoelens naar God te brengen, heb ik de mogelijkheid tot correctie en genezing.

God reproduceert en leeft zijn beeld uit in miljoenen gewone mensen zoals wij. Het is een opperste mysterie. We zijn geroepen om dat beeld als een lichaam te dragen omdat ieder van ons individueel een onvolledig beeld zou presenteren, een gedeeltelijk vals en altijd vervormd, als een enkele glazen chip die uit een spiegel wordt gehackt. Maar collectief, in al onze diversiteit, kunnen we samenkomen als een gemeenschap van gelovigen om het beeld van God in de wereld te herstellen.

Als gebed de plaats is waar God en mensen elkaar ontmoeten, dan moet ik leren over gebed.

In de verhalen van extravagante genade die Jezus ons gaf, zijn er geen mazen in de wet die ons diskwalificeren van Gods liefde.

Wij in de kerk hebben nederigheid en berouw om de wereld aan te bieden, geen formule voor succes. Bijna alleen in onze succesgerichte samenleving geven we toe dat we gefaald hebben, falen en altijd zullen falen.

Ik heb geleerd dat geloof betekent dat je van tevoren vertrouwt op wat alleen maar omgekeerd zinvol is.

Geloof in God biedt geen verzekering tegen tragedie.

Jezus had de neiging om de verliezers van deze wereld te eren, niet de winnaars. Onze moderne cultuur beloont op buitensporige wijze schoonheid, atletische vaardigheid, rijkdom en artistieke prestaties, kwaliteiten die Jezus helemaal niet leken te imponeren.

Iemand die door genade is aangeraakt, zal degenen die afdwalen niet langer beschouwen als "die slechte mensen" of "die arme mensen die onze hulp nodig hebben. We moeten ook niet zoeken naar tekenen van liefde. Genade leert ons dat God liefheeft om wie God is, niet om wie wij zijn.

Mensen geven niet zomaar wanhoop toe. Wanneer zij dat doen, nadert het Koninkrijk der hemelen

Genade stroomt, net als water, naar het laagste deel.

Gebed is voor de scepticus een waanidee, een verspilling van tijd. Voor de gelovige is het misschien wel het belangrijkste gebruik van tijd.

De Bijbel verkleint nooit de menselijke teleurstelling ... maar het voegt één sleutelwoord toe: tijdelijk.

Wat ik in de Bijbel zie, vooral in het boek Psalmen, dat een boek is van dankbaarheid voor de geschapen wereld, is een erkenning dat alle goede dingen op aarde van God zijn, dat elke goede gave van boven komt. Ze zijn goed als we herkennen waar ze vandaan komen en als we ze behandelen zoals de ontwerper ze wilde behandelen.

Ik ga naar de kerk als uitdrukking van mijn behoefte aan God en aan Gods gezin.

Ik heb de kerk een tijdje afgewezen omdat ik daar zo weinig genade vond. Ik kwam terug omdat ik grace nergens anders vond.

De Evangeliën en de rest van het Nieuwe Testament weerspiegelen het leven van Jezus, wat het voor ons betekent en wat het voor de wereld betekent.

Macht, hoe goedbedoeld ook, heeft de neiging om lijden te veroorzaken. Liefde, kwetsbaar zijn, absorbeert het. In een punt van convergentie op een heuvel genaamd Golgotha, verwierp God de ene omwille van de andere.

Gebed is de handeling van het zien van de werkelijkheid vanuit Gods standpunt.

Christenen worden erg boos op andere christenen die anders zondigen dan zij.

In het hart van het evangelie staat een God die zich bewust overgeeft aan de wilde, onweerstaanbare kracht van de liefde.

Ik zou veel liever genade overbrengen dan het uitleggen.

Zoals alle goede dingen vereist gebed enige discipline. Toch geloof ik dat het leven met God meer op vriendschap moet lijken dan op plicht. Gebed omvat momenten van extase en ook saaiheid, hersenloze afleiding en scherpe concentratie, flitsen van vreugde en aanvallen van irritatie. Met andere woorden, gebed heeft kenmerken gemeen met alle relaties die ertoe doen.

We omringen ons vaak met de mensen met wie we het meest willen leven, waardoor we een club of kliek vormen, geen gemeenschap. Iedereen kan een club vormen; het vergt gratie, gedeelde visie en hard werken om een gemeenschap te vormen.

Het probleem van pijn ontmoet zijn gelijke in het schandaal van genade.

Ik hoorde eens een theoloog opmerken dat in de evangeliën mensen Jezus 183 keer met een vraag benaderden, terwijl hij slechts drie keer met een direct antwoord antwoordde. In plaats daarvan antwoordde hij met een andere vraag, een verhaal of een andere afwijking. Het is duidelijk dat Jezus wil dat we zelf antwoorden uitwerken, met behulp van de principes die hij onderwees en leefde.

God houdt van mensen om wie God is, niet om wie wij zijn.

Onvolmaaktheid is de voorwaarde voor genade. Licht komt alleen binnen door de scheuren.

Sociologen hebben een theorie over het spiegel zelf: je wordt de belangrijkste persoon in je leven (vrouw, vader, baas, enz.).) denkt van wel. Hoe zou mijn leven veranderen als ik echt de verbazingwekkende woorden van de Bijbel over Gods liefde voor mij zou geloven, als ik in de spiegel zou kijken en zou zien wat God ziet?

Door te kortzichtig te focussen op wat we willen dat God namens ons doet, kunnen we de Betekenis missen van wat hij al heeft gedaan.

Als gebed de plaats is waar God en mensen elkaar ontmoeten, dan moet ik leren over gebed. De meeste van mijn worstelingen in het christelijke leven draaien rond dezelfde twee thema ' s: waarom God niet handelt zoals wij dat willen, en waarom ik niet handel zoals God dat wil. Gebed is het precieze punt waar deze thema ' s samenkomen.

Het bewijs van spirituele volwassenheid is niet hoe zuiver je bent, maar het besef van je onreinheid. Juist dat bewustzijn opent de deur naar genade.

De wereld dorst naar genade. Als genade neerdaalt, valt de wereld stil voor haar.

We doen er goed aan te onthouden dat de Bijbel veel meer te zeggen heeft over hoe we tijdens de reis moeten leven dan over de uiteindelijke bestemming.

In geen enkele andere arena loopt de kerk een groter risico haar roeping te verliezen dan op het openbare plein

We geven toe dat we nooit ons ideaal zullen bereiken in dit leven, een kenmerk dat de Kerk beweert dat de meeste andere menselijke instellingen proberen te ontkennen.

Gebed kan in eerste instantie lijken op ontkoppeling, een reflectieve tijd om Gods standpunt te overwegen. Maar dat voordeel drukt ons terug om Gods wil, het werk van het koninkrijk, te volbrengen. We zijn Gods medewerkers, en als zodanig wenden we ons tot gebed om ons toe te rusten voor het partnerschap.

Sommigen die bidden, hebben nooit het gevoel dat iemand aan de andere kant luistert. Ze geven zichzelf de schuld dat ze het verkeerd hebben gedaan.... Gebed vereist het geloof om te geloven dat God luistert.

Op Golgotha aanvaardde God zijn eigen onbreekbare voorwaarden van gerechtigheid.

Voor sommigen fluistert het beeld van een bleek lichaam dat glinstert op een donkere nacht van nederlaag. Wat voor nut heeft een God die het lijden van Zijn Zoon niet beheerst? Maar er is nog een ander geluid te horen: de roep van een God die tot de mensen roept: "Ik hou van jullie. De liefde werd voor de hele geschiedenis samengeperst in die eenzame figuur aan het kruis, die zei dat hij op elk moment engelen kon oproepen op een reddingsmissie, maar ervoor koos om dat niet te doen - vanwege ons. Op Golgotha aanvaardde God zijn eigen onbreekbare voorwaarden van gerechtigheid. Elke discussie over hoe pijn en lijden in Gods plan passen, leidt uiteindelijk terug naar het kruis.