Lewis B. Smedes beroemde citaten

Wanneer je de boosdoener van het verkeerde bevrijdt, snijd je een kwaadaardige tumor uit je innerlijke leven. Je laat een gevangene vrij, maar je ontdekt dat de echte gevangene jezelf was.

Vergeven is een gevangene vrijlaten en ontdekken dat jij de gevangene was.

Vergeving is Gods uitvinding om in het reine te komen met een wereld waarin mensen oneerlijk tegenover elkaar zijn en elkaar diep pijn doen. Hij begon ons te vergeven. En Hij nodigt ons allen uit elkaar te vergeven.

Je zult weten dat vergeving is begonnen wanneer je je degenen herinnert die je pijn hebben gedaan en de kracht voelt om hen het beste te wensen.

Je kunt iemand bijna alles vergeven. Maar je kunt niet alles tolereren...We hoeven niet te tolereren wat mensen doen, alleen maar omdat we ze vergeven dat ze het doen. Vergeving geneest ons persoonlijk. Alles tolereren doet ons alleen maar pijn op de lange termijn.

Vergeving wist het bittere verleden niet uit. Een geheelde herinnering is geen verwijderde herinnering. In plaats daarvan creëert vergeven wat we niet kunnen vergeten een nieuwe manier om te onthouden. We veranderen de herinnering aan ons verleden in een hoop voor onze toekomst.

Wraak is het hebben van een videoband geplant in je ziel die niet kan worden uitgeschakeld. Het speelt de pijnlijke scène keer op keer in je geest...En elke keer als het speelt voel je de klap van de pijn weer...Vergevingsgezind zet de videoband van pijnlijke herinnering uit vergevingsgezindheid maakt je vrij.

Niemand van ons wil toegeven dat we iemand haten... Als we onze haat ontkennen, maken we een omweg rond de crisis van vergeving. We onderdrukken onze wrok, maken aanpassingen en doen geloven dat we te goed zijn om haatdragend te zijn. Maar de waarheid is dat we niet durven het risico te nemen de haat die we voelen toe te geven omdat we niet durven het risico te nemen de persoon die we haten te vergeven.

...Vergeven is niet begrijpen. Begrip kan later komen, in fragmenten, een inzicht hier en een glimp daar, na vergeving.

Menselijke seksualiteit omvat meer dan hormonen, organen en Orgasmes; het loopt door de psychische en spirituele gebieden van ons leven. We ervaren onze seksualiteit op spiritueel niveau als een verlangen naar een ander persoon. We willen ons uitstrekken en ons uitstrekken naar de diepten van een ander. We willen de andere persoon in de baan van ons diepste zelf brengen. We willen het mysterie van de ander onderzoeken.

Als je wraak opgeeft, zorg er dan voor dat je gerechtigheid niet opgeeft. De lijn tussen de twee is zwak, onstabiel en fijn...Wraak is ons eigen plezier om te zien dat iemand die ons pijn heeft gedaan het terugkrijgt en nog wat. Gerechtigheid daarentegen is veilig wanneer iemand een eerlijke straf betaalt voor het onrecht aan een ander, zelfs als de benadeelde persoon geen plezier heeft in de transactie. Wraak is persoonlijke voldoening. Rechtvaardigheid is morele boekhouding...Menselijke vergeving doet geen afbreuk aan menselijke rechtvaardigheid.

Elk moment dat ons opent voor de realiteit dat het leven goed is, is een gelijkenis van het hoogste doel waarvoor we zijn gemaakt.

Er is één persoon nodig om te vergeven, er zijn twee mensen nodig om herenigd te worden.

Vergeven is het moeilijkste werk van de liefde en het grootste risico van de liefde. Als je het verdraait in iets dat het nooit bedoeld was, kan het je een deurmat of een ondraaglijke manipulator maken. Vergeven lijkt bijna onnatuurlijk. Ons gevoel voor eerlijkheid zegt ons dat mensen moeten betalen voor het verkeerde dat ze doen. Maar vergeven is de kracht van liefde om de regel van de natuur te breken.

Het verschil tussen schuld en schaamte is in theorie heel duidelijk. We voelen ons schuldig voor wat we doen. We schamen ons voor wat we zijn. Iemand voelt zich schuldig omdat hij iets verkeerds heeft gedaan. Een persoon voelt schaamte omdat hij iets verkeerd is. We kunnen ons schuldig voelen omdat we tegen onze moeder hebben gelogen. We kunnen ons schamen omdat we niet de persoon zijn die onze moeder wilde dat we waren.

We voelen ons behoorlijk beschaamd als we betrapt worden op het doen van iets waardoor we er onbekwaam, koppig of ongepast uitzien. Misschien is het verschil Dit: we schamen ons omdat we er slecht uitzien, en we schamen ons omdat we denken dat we slecht zijn. Als we ons schamen, voelen we ons sociaal dwaas. Als we ons schamen, voelen we ons moreel onwaardig.

Ik maak me zorgen over snelle vergevers. Ze hebben de neiging om snel te vergeven om hun pijn te vermijden. Of ze vergeven snel om een voordeel te krijgen ten opzichte van de mensen die ze vergeven. En hun onmiddellijke vergeving maakt de dingen alleen maar erger... Mensen die zwaar onrecht is aangedaan en diep gewond zijn, moeten zichzelf tijd en ruimte geven voordat ze vergeven... Er is een goed moment om te vergeven. We kunnen het niet van tevoren voorspellen; we kunnen ons er pas op voorbereiden als het aankomt... Doe het niet snel, maar wacht niet te lang.

Vergeving wist het bittere verleden niet uit. Een geheelde herinnering is geen verwijderde herinnering.

Zelfs God kan niet iets billijks maken van wat intrinsiek oneerlijk is. Er kan maar één ding gedaan worden. Iets moet door de korst van oneerlijkheid breken en een kans creëren voor een nieuwe eerlijkheid. Alleen vergeving kan de doorbraak maken.

God heeft vergeving uitgevonden als een remedie voor een verleden dat zelfs hij niet kon veranderen en zelfs hij niet kon vergeten. Zijn weg van vergeving is het model voor onze vergeving.

Ik ben er zeker van dat mensen nooit vergeven omdat ze geloven dat ze een verplichting hebben om het te doen of omdat iemand hen heeft verteld om het te doen. Vergeving moet van binnenuit komen als een verlangen van het hart. Het verlangen is de stoom die de vergevingsgezinde Motor duwt.

Vergeef een vrouw-slammer als je kunt. Maar je hoeft niet met hem te leven. Vergeef een man die je kinderen misbruikt als je kunt. Maar pas nadat je hem het huis uit hebt geschopt. En als je hem er niet uit kunt krijgen, zoek dan hulp. Het is beschikbaar. Laat hem ondertussen niet in de buurt van de kinderen komen, en laat niemand je vertellen dat als je hem vergeeft, het betekent dat je bij hem moet blijven. [Er is een belangrijk verschil tussen het vergeven van een persoon en het tolereren van hun slechte gedrag.]

Hoe vaak moet je je huisbruiser vergeven? Je moet er niet eens aan denken om hem te vergeven. Niet. Niet zolang hij zijn voet op je nek heeft. Je probleem op dit punt is niet vergevingsgezind. Jouw probleem is hoe je buiten zijn bereik komt. Als je eenmaal weg bent van hem, kun je erover nadenken om hem te vergeven.

Mijn vrouw heeft met ten minste vijf verschillende mannen gewoond sinds we getrouwd waren - en elk van de vijf was ik.

Vergeven is in de eerste plaats een manier om jezelf te helpen vrij te komen van de oneerlijke pijn die iemand je heeft aangedaan.

Ik ben persoonlijk dankbaar dat we samen in een groot moreel huis leven, ook al drinken we niet uit dezelfde bron van geloof. De wereld die we samen ervaren is één wereld, Gods wereld en onze wereld, en de problemen die we delen zijn gemeenschappelijke menselijke problemen. Zodat we samen kunnen praten, proberen elkaar te begrijpen en elkaar kunnen helpen.

De God die de hele wereld in zijn handen heeft, heeft genade voor de hele wereld in zijn hart.

Hoop is voor onze geest wat zuurstof is voor onze longen. Verlies de hoop en je sterft. Ze begraven je misschien niet voor een tijdje, maar zonder hoop ben je dood van binnen. De enige manier om de toekomst onder ogen te zien is er recht in te vliegen op de vleugels van hoop....hoop is de energie van de ziel. Hoop is de kracht van morgen.

Vreugde missen is de reden van je bestaan missen.

Vergeven is een zaak tussen een slachtoffer en een dader. Iedereen moet opzij gaan...De ergste wonden die ik ooit heb gevoeld, waren die mensen aan mijn kinderen gaven. Mis mijn kinderen, mis mij. En mijn pijn kwalificeert me om je te vergeven. Maar alleen voor de pijn die je mij hebt aangedaan toen je ze verwondde. Alleen mijn kinderen zijn gekwalificeerd om jullie te vergeven voor wat jullie hen hebben aangedaan.

Een wijze rechter kan genade de gerechtigheid laten temperen, maar laat genade het niet ongedaan maken.

De regel is: we kunnen onszelf niet echt vergeven tenzij we naar het falen in ons verleden kijken en het bij de juiste naam noemen.

Wanneer we het kwaad vergeven, verontschuldigen we het niet, tolereren we het niet, verstikken we het niet. We kijken het kwaad vol in het gezicht, noemen het wat het is, laten zijn verschrikking ons schokken en verdoven en woedend maken, en alleen dan vergeven we het.

We vergeven vrij of we vergeven helemaal niet.

Het probleem met wraak is dat het nooit krijgt wat het wil; het maakt de score nooit gelijk. Eerlijkheid komt nooit. De kettingreactie die door elke daad van wraak wordt veroorzaakt, verloopt altijd ongehinderd. Het bindt zowel de gewonde als de verwonder aan een roltrap van pijn...Waarom gaan familievetes maar door?...de reden is simpel: geen twee mensen, geen twee families, wegen ooit pijn op dezelfde schaal.

Gandhi had gelijk: als we allemaal 'oog om oog' leven, zal de hele wereld blind zijn. De enige uitweg is vergeving.

God is de oorspronkelijke, meester Vergever. Elke keer als we onze terughoudende weg door het kleine wonder van vergeving tasten, imiteren we zijn stijl. Ik ben er helemaal niet zeker van dat iemand van ons genoeg verbeeldingskracht zou hebben gehad om de mogelijkheden op deze manier te zien om de fouten van dit leven te genezen als hij het niet eerst had gedaan.

Ik heb ontdekt dat de meeste mensen die mij vertellen dat ze een persoon die hen onrecht heeft aangedaan niet kunnen vergeven, gehandicapt zijn door een verkeerd begrip van wat vergeven is.

Vergeving is de sleutel die ons kan losmaken van een verleden dat niet zal rusten in het graf van dingen die voorbij en gedaan zijn. Zolang onze geest gevangen is in de herinnering dat ons onrecht is aangedaan, zijn ze niet vrij om verzoening te wensen met degene die ons onrecht heeft aangedaan.

Vriendelijkheid is de kracht die ons beweegt om iemand te ondersteunen en te genezen die niets terug biedt.

Dankbaarheid is het beste gevoel dat ik ooit zou hebben, de ultieme vreugde van het leven.

Wanneer ik de vreugde voel van het ontvangen van een geschenk, duwt mijn hart me aan om deel te nemen aan het ballet van de schepping, de luchtige dans van geven en ontvangen, en krijgen en weer geven.

De enige manier om de pijn te genezen die zichzelf niet zal genezen, is door de persoon die je pijn heeft gedaan te vergeven. Vergeving geneest de visie van de herinnering. ... Je laat een gevangene vrij, maar je ontdekt dat de echte gevangene jezelf was.

Het moment van genade komt tot ons in de dynamiek van elke situatie waarin we ons bevinden. Het is een kans die God in het weefsel van een routinesituatie naait. Het is een kans om iets creatiefs te doen, iets nuttigs, iets helend, iets dat één ongemarkeerde plek in de wereld beter af maakt omdat we daar zijn geweest. We vangen het als we mensen van onderscheidingsvermogen zijn.

Gelukkige mensen zijn niet hun eigen vijanden, voeren geen eindeloze oorlog met hun ziel. We kunnen fel in strijd zijn met de fouten van de wereld om ons heen. Maar in onszelf, in de buurt van de kern, als we gelukkig zijn, zijn we in vrede.

Onze geschiedenis is een onvermijdelijk onderdeel van ons wezen. Slechts één ding kan ons bevrijden uit de greep van onze geschiedenis. Dat ene is vergeving.

Gesproken vergeving, hoe oprecht ook, werkt het beste als we niet het antwoord eisen dat we willen. Ik bedoel dat wanneer we mensen vertellen dat we hen vergeven, we hen vrij moeten laten om op ons goede nieuws te reageren, hoe ze ook geneigd zijn. Als de reactie niet is waar we op gehoopt hadden, kunnen we naar huis gaan en privé genieten van onze eigen genezing.

We hechten onze gevoelens aan het moment waarop we gekwetst werden en schenken het met onsterfelijkheid. En we laten het ons aanvallen elke keer als het in ons opkomt. Het reist met ons mee, slaapt met ons, zweeft over ons terwijl we vrijen, en broedt over ons terwijl we sterven. Onze haat heeft niet eens het fatsoen om te sterven wanneer degenen die we haten sterven-want het is een parasiet die ons bloed zuigt, niet het hunne. Daar is maar één remedie voor. [vergeving]

Hun pijn [de pijn van de verwonder om jou te hebben verwond] en jouw pijn creëren het punt en het contrapunt voor het ritme van verzoening. Wanneer het ritme van hun pijn een reactie is op het ritme van jou, zijn ze waarheidsgetrouw geworden in hun gevoelens...ze zijn een stap dichter bij een waarheidsgetrouwe Reünie gekomen.

Met een beetje tijd, en een beetje meer inzicht, beginnen we zowel onszelf als onze vijanden in nederiger profielen te zien. We zijn niet zo onschuldig als we ons voelden toen we voor het eerst gekwetst werden. En we hebben meestal geen gigantisch monster om te vergeven;we hebben een zwak, behoeftig en enigszins dom mens. Wanneer je je vijand en jezelf ziet in de zwakheid en dwaasheid van de menselijkheid die je deelt, zul je het wonder van vergeven een beetje gemakkelijker maken.