Wendell Berry beroemde citaten

We hebben niet het recht om te vragen of we zullen slagen of niet. De enige vraag die we mogen stellen is wat het juiste is om te doen. Wat heeft deze aarde van ons nodig als we erop willen blijven leven?

Het doel van de industrialisatie is altijd geweest om mensen te vervangen door machines of andere technologie, om de productiekosten zo laag mogelijk te maken, om het product zo hoog mogelijk te verkopen en om de rijkdom in steeds minder handen te verplaatsen.

Mensen worden gevoed door de voedingsindustrie, die geen aandacht besteedt aan gezondheid, en worden behandeld door de gezondheidsindustrie, die geen aandacht besteedt aan voedsel.

Maïs en bonen mensen, vrees ik, hebben extreem gespecialiseerde geesten.

Wees blij, want het is menselijk mogelijk.

Zonder dieren wordt iets essentieels uit de hoofden van de boeren verwijderd.

Ware eenzaamheid wordt gevonden in de wilde plaatsen, waar men zonder menselijke verplichting is. Iemands innerlijke stemmen worden hoorbaar... Als gevolg daarvan reageert men duidelijker op andere levens.

De discussie over voedsel heeft geen zin zonder discussie op hetzelfde moment van land, landgebruik, landbeleid, vruchtbaarheidsonderhoud en onderhoud van landbouwinfrastructuur.

Het vleesgeworden Woord is bij ons, spreekt nog steeds, is altijd aanwezig, maar laat geen teken achter dan alles wat is.

Je kunt niet helemaal alleen wonen. Je moet een soort ondersteuningssysteem hebben.

We gaan eenzaamheid binnen, waarin we ook eenzaamheid verliezen. Ware eenzaamheid wordt gevonden in de wilde plaatsen, waar men zonder menselijke verplichting is. One ' s innerlijke stemmen worden hoorbaar. Men voelt de aantrekkingskracht van één van de meest intieme bronnen. Als gevolg daarvan reageert men duidelijker op andere levens. Hoe coherenter men als schepsel in zichzelf wordt, des te vollediger treedt men in de gemeenschap van alle schepselen.

Je moet naar een betere taal reiken, en je gaat het niet vanaf nul verzinnen; je moet teruggrijpen naar de traditie. De westerse traditie is niet zo verarmd als veel mensen zouden willen denken, maar je zou terug moeten gaan voor de industriële revolutie; je moet misschien verder teruggaan dan dat. Natuurlijk heeft de Bijbel een volkomen adequate taal, maar het heeft veel gedachteloze slijtage geleden.

Ratten en kakkerlakken leven van concurrentie onder de wetten van vraag en aanbod; het is het voorrecht van mensen om te leven onder de wetten van gerechtigheid en barmhartigheid.

Het ergste voorbeeld van armoede op het platteland is dat van migrerende landarbeiders. Ze hebben geen vaste banen, dus ze hebben geen gelijkheid op de plaatsen waar ze werken. Het zijn geen aandeelhouders, laat staan ondernemers. Het zijn geen kleine boeren, het zijn geen tuiniers, het zijn slechts tijdelijke ontwortelde, geïsoleerde, gemakkelijk uitbuitbare mensen.

Het meest alarmerende teken van de toestand van onze samenleving is dat onze leiders de moed hebben om het leven van jonge mensen in oorlog op te offeren, maar niet de moed hebben om ons te vertellen dat we minder hebzuchtig en verspillend moeten zijn.

Elke religie moet een praktijk hebben. Als je het zo ver van de praktijk laat gaan dat het gewoon een kwestie van praten wordt, gebeurt er iets slechts.

Het wonderbaarlijke is niet buitengewoon, maar de algemene manier van bestaan. Het is ons dagelijks brood. Wie werkelijk de lelies van het veld of de vogels van de lucht heeft overwogen en heeft nagedacht over de onwaarschijnlijkheid van hun bestaan in deze warme wereld binnen de koude en lege sterrenafstanden, zal nauwelijks aarzelen om water in wijn te veranderen, wat tenslotte een heel klein wonder was. We vergeten het grotere en nog steeds voortdurende wonder waardoor water (met aarde en zonlicht) in druiven wordt veranderd.

Armoede op het platteland komt omdat mensen niet worden betaald om goed voor hun plaats te zorgen. Er is hier veel werk te doen. En je kunt het je niet veroorloven om iemand te betalen om het te doen! Als je de prijs van de producten van de plaats onder een bepaald niveau drukt, kunnen mensen het zich niet veroorloven om het te handhaven. Dat is het landelijke dilemma.

De industriële geest is een geest zonder wroeging; hij aanvaardt eenvoudig dat mensen uiteindelijk als dingen zullen worden behandeld en dat dingen uiteindelijk als vuilnis zullen worden behandeld. (Een verdediging van de familieboerderij, 1986)

Er zijn veel slechte dingen die kunnen gebeuren met een voedseleconomie die zowel uitgebreid als gecentraliseerd is. Er is geen vervanging voor aardolie. Een groei-economie gebaseerd op een afnemende brandstofvoorziening is zeker stressvol.

Doe aan degenen die stroomafwaarts zijn zoals je zou willen dat degenen die stroomafwaarts zijn met je doen.

De Amerikaanse landbouw heeft nood aan diversiteit. Een andere bedreiging voor het voedselsysteem is natuurlijk de kans dat aardolie niet goedkoper zal worden.

Alleen door de culturele complexiteit en omvang van het begrip landbouw te begrijpen, kunnen we de dreigende afname zien die de term "agribusiness" met zich meebrengt.'

Ik droom van een rustige man die niets uitlegt en niets verdedigt, maar alleen weet waar de zeldzaamste wilde bloemen bloeien, en die gaat en ontdekt dat hij glimlacht niet uit eigen wil.

Ik heb een hekel aan de gedachte dat een dier zich ellendig heeft gemaakt om me te voeden. Als ik vlees ga eten, wil ik dat het van een dier is dat een aangenaam, rustig leven buiten heeft geleid, op overvloedige weiden, met goed water in de buurt en bomen voor schaduw.

Hoe vreemd het ook voor sommigen zal lijken, ik kan geen betere vorm van persoonlijke betrokkenheid bij de genezing van het milieu bedenken dan die van tuinieren. Een persoon die een tuin verbouwt, als hij deze organisch verbouwt, verbetert een deel van de wereld. Hij produceert iets te eten, wat hem enigszins onafhankelijk maakt van de kruidenierszaak, maar hij vergroot ook voor zichzelf de Betekenis van voedsel en het plezier van eten.

Het ecologische principe in de landbouw is om het genie van de plaats te verbinden, om de landbouw aan te passen aan de boerderij.

Eens werden planten en dieren samen gekweekt op dezelfde boerderij - die daarom noch onhandelbare overschotten aan mest produceerde, te verspillen en de watervoorziening te vervuilen, noch afhankelijk was van dergelijke hoeveelheden commerciële meststoffen. Het genie van Amerikaanse boerenexperts wordt hier zeer goed gedemonstreerd: ze kunnen een oplossing nemen en deze netjes in twee problemen verdelen.

Onverwachte wonderen gebeuren, niet op schema, of wanneer je verwacht of wilt dat ze gebeuren, maar als je blijft rondhangen, gebeuren ze wel.

We hebben ons leven geleefd met de veronderstelling dat wat goed voor ons was, goed voor de wereld zou zijn. We hebben ons vergist. We moeten ons leven veranderen, zodat het mogelijk zal zijn om te leven volgens de tegenovergestelde veronderstelling, dat wat goed is voor de wereld goed zal zijn voor ons. En dat vereist dat we ons inspannen om de wereld te kennen en te leren wat er goed voor is.

Mensen praten over" het scheppen van banen", alsof dat ooit het doel van de industriële economie was geweest. Het doel was om mensen te vervangen door machines.

Of wij en onze politici het nu weten of niet, de natuur is partij bij al onze deals en beslissingen, en ze heeft meer stemmen, een langer geheugen en een strenger gevoel voor rechtvaardigheid dan wij.

Mensen hebben het altijd over de eerste kerk. De echte eerste kerk was die groep mensen die Jezus volgden. We weten niets over hen. Maar hij vroeg hen blijkbaar niet aan welke geloofsbelijdenis ze zich onderschreven, of wat hun seksuele voorkeur was, of wat dan ook. Hij gaf ze te eten. Hij genas ze. Hij vergaf hen. Hij is duidelijk over zonde, maar hij was ook voor vergeving.

De zorg voor de aarde is onze oudste en meest waardige, en tenslotte onze meest aangename verantwoordelijkheid. Het koesteren van wat er van overblijft en het bevorderen van de vernieuwing ervan is onze enige hoop.

Er is een religieus principe: heb je naaste lief als jezelf. Maar het is ook een economische troef. Als je een buurman hebt, heb je hulp, en dit impliceert een andere limiet. Als je buren wilt hebben, kun je geen grenzeloze groeieconomie hebben. Je hebt liever een buur dan een eigen boerderij.

Categorische veroordeling is de haat van de menigte. Het maakt lafaards dapper. En er is niets angstaanjagender dan een religieuze menigte, een menigte die overloopt van gerechtigheid-zoals bij de kruisiging en daarvoor en daarna. Dit kan alleen gebeuren nadat we een categorische weigering tot vriendelijkheid hebben gedaan: aan ketters, buitenlanders, vijanden of een andere groep die anders is dan wij.

Om goede landbouw of goed landgebruik van welke aard dan ook te hebben, moet je grenzen hebben. Het kapitalisme kent geen grenzen.

Ik geloof dat de Gemeenschap-in de volste zin van het woord: een plaats en al haar schepselen - de kleinste eenheid van gezondheid is en dat het spreken van de gezondheid van een geïsoleerd individu een tegenstrijdigheid in termen is. (blz. 146, gezondheid is lidmaatschap)

De verbindingen tussen mensen en land zijn gevaarlijk te vereenvoudigd en vooral technologisch.

Een bedrijf is in wezen een stapel geld waaraan een aantal personen hun morele trouw hebben verkocht.

Het meest beschikbare voorbeeld van hoe poëzie werkt voor een dichter is jezelf, en toch zul je waarschijnlijk de laatste zijn die precies weet hoe je de kunst dient en hoe de kunst jou dient.

Bezit niet zoveel rommel dat je opgelucht zult zijn als je huis in brand staat.

Honger is een krachtige overreder als het gebeurt, en het is denkbaar dat het zou kunnen gebeuren. De plattelandsbewoners hebben dit altijd geweten.

Veroordeling per categorie is de laagste vorm van haat, want het is koudhartig en abstract, zelfs zonder de moed van een persoonlijke haat,

Mijn label is gewoon "good farming", wat niet iets is dat je op een T-shirt kunt doen.

Het is gemakkelijk voor mij om me voor te stellen dat de volgende grote verdeling van de wereld zal zijn tussen mensen die willen leven als wezens en mensen die willen leven als machines.

Specialisatie is het grote kwaad van de beschaving.

Ik kom in de vrede van wilde dingen die hun leven niet belasten met voorbedachten rade van verdriet.... Een tijdlang rust ik in de genade van de wereld en ben ik vrij.

Liefde is wat je draagt, want het is er altijd, zelfs in het donker, of het meest in het donker, maar schijnt soms als gouden steken in een borduurwerk.

En de wereld kan niet worden ontdekt door een reis van kilometers, hoe lang ook, maar alleen door een spirituele reis, een reis van een centimeter, zeer zwaar en nederig en vreugdevol, waardoor we aan onze eigen voeten op de grond komen en leren thuis te zijn.