Aldo Leopold beroemde citaten

Harmonie met het land is als harmonie met een vriend; je kunt zijn rechterhand niet koesteren en zijn linkerhand niet afhakken.

Er zijn er die kunnen leven zonder wilde dingen en er zijn er die dat niet kunnen.

Land is niet alleen grond, het is een bron van energie die door een circuit van bodems, planten en dieren stroomt.

We misbruiken land omdat we het beschouwen als een handelswaar die ons toebehoort. Wanneer we land zien als een gemeenschap waartoe we behoren, kunnen we het met liefde en respect gaan gebruiken.

Voor hen zonder verbeelding is een lege plek op de kaart een nutteloze verspilling; voor anderen het meest waardevolle deel.

Een ding is juist als het de neiging heeft om de integriteit, stabiliteit en schoonheid van de biotische gemeenschap te behouden. Het is verkeerd als het anders neigt.

Er zijn twee geestelijke gevaren in het niet bezitten van een boerderij. De ene is het gevaar te veronderstellen dat het ontbijt uit de kruidenier komt, en de andere dat de warmte uit de oven komt.

Alleen de berg heeft lang genoeg geleefd om objectief naar het gehuil van de wolf te luisteren.

We staan voor de vraag of een nog hogere "levensstandaard" zijn kosten waard is in natuurlijke, wilde en vrije dingen.

We bereikten de oude wolf op tijd om een fel groen vuur in haar ogen te zien sterven. Ik realiseerde me toen, en weet sindsdien, dat er iets nieuws voor mij was in die ogen-iets dat alleen bekend is bij haar en de berg. Ik was jong toen, en vol trigger-jeuk; ik dacht dat omdat minder wolven betekende meer herten, dat geen wolven zou betekenen huntersâ € ™ paradijs. Maar toen ik het groene vuur zag sterven, merkte ik dat noch de wolf noch de berg het met zo ' n uitzicht eens waren.

Dat land een gemeenschap is, is het basisconcept van ecologie, maar dat land geliefd en gerespecteerd moet worden, is een verlengstuk van ethiek.

Gezondheid is het vermogen van het land tot zelfvernieuwing.

Non-conformiteit is de hoogste evolutionaire verworvenheid van sociale dieren.

Als je eenmaal het land hebt leren lezen, ben ik niet bang voor wat je ermee of ermee zult doen. En ik weet veel aangename dingen die het met je zal doen.

Het laatste woord in onwetendheid is de mens die over een dier of plant zegt: 'Wat heb je eraan?

Toen een verre voorouder van ons de schop uitvond, werd hij een gever: hij kon een boom planten. En toen de bijl werd uitgevonden, werd hij een nemer: hij kon hem afhakken. Wie grond bezit, heeft dus, of hij het nu weet of niet, de goddelijke functies van het scheppen en vernietigen van planten aangenomen.

Wildernis is de grondstof waaruit de mens het artefact heeft gehamerd dat beschaving wordt genoemd.

Een rivier of beek is een cyclus van energie van zon tot planten tot insecten tot vissen. Het is een continuüm dat alleen door mensen wordt gebroken.

Wie met omhoog gekeerd oog hoopt op de lente, ziet nooit zo ' n klein ding als Draba. Hij die wanhoopt aan de lente met neergeslagen ogen stapt erop, zonder het te weten. Wie met zijn knieën in de modder naar de lente zoekt, vindt die in overvloed.

Wildernis is een bron die kan krimpen maar niet groeien... de schepping van een nieuwe wildernis in de volle zin van het woord is onmogelijk.

Dat de situatie hopeloos lijkt, mag ons er niet van weerhouden ons best te doen.

Vertel me welke plant-verjaardag een man opmerkt, en Ik zal u veel vertellen over zijn roeping, zijn hobby ' s, zijn hooikoorts en het algemene niveau van zijn ecologische opvoeding.

Scheppingsdaden zijn gewoonlijk voorbehouden aan goden en dichters. Om een den te planten, hoeft men alleen een schop te bezitten.

Er is waarde in elke ervaring die die ethische beperkingen uitoefent die collectief sportiviteit worden genoemd.

Ik ben blij dat ik niet jong zal zijn in een toekomst zonder wildernis.

We zullen nooit harmonie met het land bereiken, net zomin als we absolute gerechtigheid of vrijheid voor mensen zullen bereiken. In deze hogere aspiraties is het niet belangrijk om te bereiken, maar om te streven.

Het goede leven van een rivier kan afhangen van de waarneming van haar muziek; en het behoud van wat muziek om waar te nemen.

Op onbeweeglijke vleugels komen ze uit de opheffende mist, vegen een laatste boog van de hemel en vestigen zich in klankende neerwaartse spiraal naar hun voedingsgebieden. Een nieuwe dag is begonnen op het kraanmoeras.

Het laatste woord in onwetendheid is de man die over een dier of plant zegt: "Wat heb je eraan?"Als het landmechanisme als geheel goed is, dan is elk deel goed, of we het nu begrijpen of niet. Als de biota in de loop van eonen iets heeft gebouwd dat we leuk vinden maar niet begrijpen, wie anders dan een dwaas zou schijnbaar nutteloze delen weggooien? Om elk tandwiel en wiel te houden is de eerste voorzorgsmaatregel van intelligent knutselen.

Eén zwaluw maakt geen zomer, maar één skein ganzen, die de duisternis van maart ontdooiing splijt, is de lente.

In juni kunnen maar liefst een dozijn soorten op één dag hun knoppen barsten. Niemand kan acht slaan op al deze jubilea; niemand kan ze allemaal negeren.

Het probleem is dus hoe een streven naar harmonie met land tot stand te brengen onder een volk waarvan velen vergeten zijn dat er zoiets bestaat als land, onder wie onderwijs en cultuur bijna synoniem zijn geworden met landloosheid. Dit is het probleem van het behoud van onderwijs.

Er zijn sommigen van ons die kunnen leven zonder wilde dingen, en sommigen die dat niet kunnen.Voor ons als minderheid is de mogelijkheid om ganzen of wilde bloemen te zien een recht dat even onvervreemdbaar is als de Vrijheid van meningsuiting.

De mens doodt altijd wat hij liefheeft, en dus hebben wij, de pioniers, onze wildernis gedood. Sommigen zeggen dat we moesten. Hoe het ook zij, Ik ben blij dat ik nooit jong zal zijn zonder wild land om jong in te zijn. Wat baten veertig vrijheden zonder een lege plek op de kaart?

Mijn favoriete quote: de landethiek breidt eenvoudig de grenzen van de Gemeenschap uit tot bodems, wateren, planten en dieren, of collectief: het land... Kortom, een landethiek verandert de rol van Homo sapiens van veroveraar van de landgemeenschap naar gewoon lid en Burger ervan. Het impliceert respect voor zijn collega ' s, en ook respect voor de Gemeenschap als zodanig.

Behoud is een staat van harmonie tussen mens en land.

Toen kwam de gadgeteer, ook wel bekend als de sportartikelen dealer. Hij heeft de Amerikaanse outdoorsman gedrapeerd met een oneindig aantal constructies, allemaal aangeboden als hulpmiddelen voor zelfredzaamheid, hardheid, houtwerk of scherpschutterschap, maar te vaak als vervanging voor hen. Gadgets vullen de zakken, ze bungelen aan nek en riem. De overloop vult de auto-trunk en ook de trailer. Elk stuk buitenapparatuur wordt lichter en vaak beter, maar het totale Pond wordt tonnage.

Onze tools zijn beter dan wij en groeien sneller dan wij. Ze zijn voldoende om het atoom te kraken, om de getijden te beheersen, maar ze zijn niet voldoende voor de oudste taak in de menselijke geschiedenis, om op een stuk land te leven zonder het te bederven.

Ethisch gedrag is het juiste doen terwijl niemand anders toekijkt-zelfs als het legaal is om het verkeerde te doen.

Het lijdt geen twijfel dat een samenleving die geworteld is in de bodem stabieler is dan een samenleving die geworteld is in trottoirs.

De oudste taak in de menselijke geschiedenis: leven op een stuk land zonder het te bederven.

De rijkste waarden van de wildernis liggen niet in de dagen van Daniel Boone, zelfs niet in het heden, maar eerder in de toekomst.

Hoe aandachtig men ook de Honderd kleine drama ' s van de bossen en weiden bestudeert, men kan nooit alle opvallende feiten over een van hen leren.

De beschaving heeft deze elementaire mens-aarde relatie zo volgepropt met gadgets en tussenpersonen dat het bewustzijn ervan steeds zwakker wordt. We denken dat de industrie ons steunt, vergeten wat de industrie ondersteunt.

De praktijk van het behoud moet voortkomen uit een overtuiging van wat ethisch en esthetisch juist is, evenals wat economisch wenselijk is. Iets is alleen goed als het de integriteit, stabiliteit en schoonheid van de gemeenschap wil behouden, en de Gemeenschap omvat de bodem, wateren, fauna en flora, evenals mensen.

Ons vermogen om kwaliteit in de natuur waar te nemen begint, net als in de kunst, met het mooie. Het breidt zich uit door opeenvolgende stadia van het mooie naar waarden die nog niet door taal zijn vastgelegd.

Het leven van elke rivier zingt zijn eigen lied, maar in de meeste wordt het lied lang ontsierd door de onenigheid van misbruik.

Harmonie met het land is als harmonie met een vriend; je kunt zijn rechterhand niet koesteren en zijn linkerhand niet afhakken. Dat wil zeggen, Je kunt niet van wild houden en roofdieren haten; je kunt het water niet behouden en de bergketens niet verspillen; je kunt het bos niet bouwen en de boerderij niet ontginnen. Het land is één organisme.

Een van de straffen van een ecologische opvoeding is dat men alleen leeft in een wereld van wonden. Veel van de schade die aan het land wordt toegebracht, is vrij onzichtbaar voor leken. Een ecoloog moet ofwel zijn schil verharden en doen geloven dat de gevolgen van de wetenschap zijn zaken niet zijn, of hij moet de dokter zijn die de sporen van de dood ziet in een gemeenschap die zichzelf goed gelooft en niet anders wil worden verteld.

Scheppingsdaden zijn gewoonlijk voorbehouden aan goden en dichters, maar nederige mensen kunnen deze beperking omzeilen als ze weten hoe. Om bijvoorbeeld een den te planten, hoeft men noch god noch dichter te zijn; men hoeft alleen maar een schop te bezitten. Op grond van dit merkwaardige mazen in de regels, kan elke clodhopper zeggen: Laat er een boom zijn - en er zal er een zijn.