Geoff Dyer beroemde citaten

Ik wil benadrukken dat dit de ervaring is-opgroeien in een arbeidersgezin-die mij heeft gedefinieerd en blijft definiëren. Het is de kern van mijn wezen. En het verklaart trouwens veel over mijn liefde voor Amerika.

Het perfecte leven, de perfecte leugen, realiseerde ik me na Kerstmis, is er een die je verhindert te doen wat je idealiter zou hebben gedaan (geschilderd, laten we zeggen, of geschreven niet-publiceerbare poëzie), maar wat je in feite niet wilt doen. Mensen moeten het gevoel hebben dat ze door omstandigheden zijn verhinderd om het leven na te streven dat ze, als ze het hadden geleid, niet zouden hebben gewild; terwijl het leven dat ze echt willen juist een samenstelling is van al die dwarsliggende omstandigheden.

Het ideaal is om je overal en overal thuis te voelen.

Alle beste essays zijn epistemologische reizen van onwetendheid of nieuwsgierigheid naar kennis.

Als je hen (de bemanning) helpt goede herinneringen te creëren, zullen ze alle slechte dingen vergeten

Heb spijt. Ze zijn brandstof. Op de pagina flitsen ze in verlangen.

Pas op voor clichà © s. niet alleen de Âclichà © s waar Martin Amis mee in oorlog is. Er zijn clichés van reactie en expressie. Er zijn clichés van observatie en van denken - zelfs van conceptie. Veel romans, zelfs heel wat adequaat geschreven, zijn Âclichà © s van vorm die voldoen aan clichés van verwachting.

Ik ben zo verontwaardigd over schrijvers die zichzelf serieus nemen dat ik, als een soort protest, de rol van schrijven in mijn leven heb ontnomen. Ik doe het als ik niets beters te doen heb en zelfs dan doe ik vaak niets in plaats daarvan.

Rijd nooit met de remmen op de fiets. Als iets te moeilijk blijkt, geef het op en doe iets anders. Probeer te leven zonder toevlucht te nemen tot verdorvenheid.

Negen van de tien keer zal het meest charmante ding om te zeggen in een bepaalde situatie precies het tegenovergestelde zijn van wat men echt voelt.

Ik vind het altijd leuk om in de aanwezigheid te zijn van mensen die goed zijn in en houden van hun werk, ongeacht hun werk.

Het leven is draaglijk, zelfs als het ondraaglijk is: dat is wat zo verschrikkelijk is, dat is het ondraaglijke.

Vaak werkt ambitie op een niveau van irritatie. Zelfs geen jaloezie, alleen irritatie.

Heb meer dan één idee onderweg op elk moment. Als het een keuze is tussen een boek schrijven en niets doen, kies ik altijd voor het laatste. Alleen als ik een idee heb voor twee boeken, kies ik het ene in plaats van het andere. Ik moet altijd het gevoel hebben dat ik ergens van af ben.

Mensen zeggen dat het niet belangrijk is wat er in je leven gebeurt, het is wat je denkt dat er gebeurd is. Maar deze kwalificatie ging natuurlijk niet ver genoeg. Het was heel goed mogelijk dat de centrale gebeurtenis van je leven iets kon zijn dat niet gebeurde, of iets waarvan je dacht dat het niet gebeurde. Anders zou er geen fictie nodig zijn, er zouden alleen memoires en geschiedenissen zijn...

Hij [Thelonious Monk] speelde elke noot alsof hij verbaasd was over de vorige, alsof elke aanraking van zijn vingers op het toetsenbord een fout corrigeerde en deze aanraking op zijn beurt een fout werd die moest worden gecorrigeerd en dus eindigde de melodie nooit helemaal zoals het bedoeld was.

Vogels in de lucht, beweert de architect Vincenzo Volentieri, bevinden zich niet tussen plaatsen - ze dragen hun plaatsen met zich mee. We vragen ons nooit af waar ze wonen: ze zijn thuis in de lucht, in de lucht. Vliegen is hun manier om in de wereld te zijn.

Als de normale lengte van een opname wordt vergroot, raakt men verveeld, maar als je het langer blijft maken, ontstaat er een nieuwe kwaliteit, een speciale intensiteit van aandacht. In het begin kan er een wrijving zijn tussen onze verwachtingen van tijd en Tarkovski-tijd en deze wrijving neemt toe in de eenentwintigste eeuw naarmate we steeds verder weg gaan van Tarkovski-tijd naar idiote tijd waarin niets kan duren-en niemand zich langer dan ongeveer twee seconden op iets kan concentreren.

Geïnteresseerd zijn in iets is betrokken zijn bij wat in wezen een stressvolle relatie is met dat ding, om angst te lijden namens het ding.

Als je eenzaam bent, kan schrijven je gezelschap houden. Het is ook een vorm van zelfcompensatie, een manier om dingen goed te maken-in tegenstelling tot dingen te verzinnen-die niet helemaal zijn gebeurd.