Karl Ove Knausgard beroemde citaten

Nationale identiteit is een motie. Het is iets wat je van binnen bent, je begrijpt niet wat er gebeurt, je kunt het niet van bovenaf zien. En dat is waar je moet schrijven. Je kunt niet zien wat er nu gebeurt of wat er gaat gebeuren, dus duik er gewoon in en schrijf.

Ik denk dat de beste literatuur een kern heeft die je niet kunt vastleggen op een tijd of plaats, maar die veel betekenissen en vertalingen kan genereren.

Ik ben altijd een snelle lezer geweest. Nu moest ik het langzaam doen, elke zin bespreken. En elke keer als ik iets wilde veranderen, moest ik een intelligente verdediging bedenken.ik kon er vrij zeker van zijn dat ze mijn suggestie zouden afwijzen, omdat ze zoveel aspecten in gedachten moesten houden. Maar als ik het goed had, had ik een kans. Ik moest aan elke komma, elk woord denken.

Schaamte vertelt je wanneer je te ver bent gegaan. Dan probeer je of het goed is om te ver te gaan. En het kan zo zijn dat schaamte juist was. Dat kun je nooit, nooit weten.

Schaamteloos eigenlijk goed omdat het een soort vrijheid geeft. We beschouwen de oude, functieloze schaamte als destructief. Als je vandaag een sterk gevoel van schaamte hebt, heb je ook een sterk verlangen om het te overwinnen. En dat is wanneer je kunt schrijven.

In moderne romans probeer ik mezelf niet te laten ontsnappen en hier te zijn, en daarom schrijf ik over mijn leven en mezelf. Maar zelfs als ik dat doe, is er een element van verdwijnen naar een plek die ik niet ben. Het is "de onbaatzuchtigheid van het schrijven". Het gebeurt zelden, maar als het gebeurt, is het best veel waard.

Als ik terugkijk op wat ik heb geschreven en het probeer uit te leggen, helpt het niet, maar het helpt om in een schrijfproces te zijn. Het is hetzelfde met lezen - je verliest jezelf ook als je leest. Toen ik jonger was, gebruikte ik literatuur op die manier, het was gewoon escapisme, een hulpmiddel om weg te lopen van dingen.

Een probleem met mijn romans is dat ze vanaf het begin infantiel en ongelooflijk kinderachtig zijn geweest. Er zijn kinderachtigheid, domheid, gebrek aan wijsheid, fantasieën. Dat is waar mijn creativiteit te vinden is. Als ik het zou proberen te beheersen en het volwassener te maken, zou het helemaal niet goed zijn. Het zou oninteressant zijn, zonder enige levendigheid.

We leven in de beste werelden. Maar toch, het is alsof we iets verloren hebben op weg naar hier: een gevoel van leven. Ik weet het niet zeker, Ik ben misschien de enige die het kwijt is. Misschien leeft iedereen in het nu, denkend dat ze het goed hebben. Dat motiveerde me om de boeken te schrijven.

De manier waarop we de dood ontkennen zegt iets over hoe we ons leven leiden, nietwaar? In Zweden of Scandinavië hoef je niet verder terug in de tijd te zoeken dan misschien drie generaties om een andere manier te vinden om met de dood om te gaan. De mensen hadden toen een andere, nauwere relatie met de dood; het was tenminste zo op het platteland.

Ik heb de vertaling nooit gelezen voor publicatie. Het belangrijkste voor mij is dat de emotie zo wordt vastgelegd dat de gevoelens die in het origineel zitten er zijn, veel meer dan de details, of ze goed of fout zijn.

Voor mij persoonlijk is het heel belangrijk dat de dagen precies hetzelfde zijn, dus ik heb routines. Ik doe elke dag hetzelfde.

Het vreemde aan schrijven is dat het zo makkelijk is om een roman te schrijven. Het is echt makkelijk. Maar het komt op het punt dat het makkelijk is, dat het moeilijk is. Het moeilijkste is om er te komen.

Je denkt niet dat als je muziek speelt, je gewoon probeert te spelen en erin te zijn. Hetzelfde geldt voor mij als het schrijven echt goed gaat. Het is hetzelfde soort gevoel. Ik zit er gewoon in. Het zijn niet de woorden, het zijn niet de zinnen, Ik ben me er niet van bewust. Dan is het goed.

Als je uit jezelf verdwijnt, maar nog steeds aan het schrijven bent, dan is er een soort denkactiviteit gaande, die in mijn wereld vergelijkbaar is met wat er in muziek gebeurt.

Ik ben niet geïnteresseerd in de woorden of de Betekenis van de woorden. Ik ben geïnteresseerd om er volledig in te verdwijnen, om me helemaal niet bewust te zijn van jezelf. Zo werkt muziek voor mij. Het is puur emotioneel. Het gaat recht naar het hart. Er zijn geen verklaringen. Dat is het juist.

Ik denk dat er veel overeenkomsten zijn tussen schrijven en muziek. Muziek is veel directer en veel emotioneler en dat is het niveau waarop ik wil zijn als ik schrijf. Schrijven is in zekere zin veel meer intellectueel en indirect en abstract.

Ik probeer te schrijven over kleine onbelangrijke dingen. Ik probeer uit te zoeken of het mogelijk is om iets over hen te zeggen. En dat doe ik bijna altijd als ik ergens over ga zitten schrijven. Er zit iets in dat ding waar ik over kan schrijven. Het lijkt wel een repetitie. Een oefening, in zekere zin.

De boom was zo oud en stond daar zo alleen, dat zijn kinderlijke hart vol mededogen was; als niemand anders op de boerderij erover nadacht, zou hij tenminste zijn best doen, ook al vermoedde hij dat de woorden en daden van zijn kind niet veel verschil maakten. Het had daar gestaan voordat hij geboren was, en zou daar staan nadat hij dood was, maar misschien, zelfs zo, was het blij dat hij zijn schors streelde elke keer dat hij voorbijging, en soms, als hij zeker was dat hij niet werd waargenomen, drukte zelfs zijn wang tegen het.

En het is een verontrustende gedachte waar zelfs het verleden niet mee klaar is, zelfs dat blijft veranderen, alsof er in werkelijkheid maar één tijd is, voor alles, één tijd voor elk doel onder de hemel. Eén enkele seconde, één enkel landschap, waarin wat er gebeurt activeert en deactiveert wat er al is gebeurd in eindeloze kettingreacties, zoals de processen die plaatsvinden in de hersenen, misschien, waar cellen plotseling bloeien en sterven, allemaal volgens de manier waarop de winden van het bewustzijn waaien.

Als persoon ben ik beleefd - Ik wil behagen.

Ik heb een verlangen naar fictie - om te proberen erin te geloven en erin te verdwijnen.

Zeggen wat je denkt dat anderen willen horen is natuurlijk een vorm van liegen.