Jonathan Ames beroemde citaten

Ik drink koffie. Zonder koffie kon ik niet schrijven.

Mensen verwachten niet veel van literatuur. Ze willen gewoon weten dat ze niet alleen zijn met verwarring.

Ik leef voor toevalligheden. Ze geven me kort de illusie of de hoop dat er een patroon in mijn leven is, en als er een patroon is, dan ga ik misschien naar een soort lot waar het allemaal wordt uitgelegd.

Ik ben opgegroeid in het noorden van New Jersey - de banlieue van New York - en ik woon nu in Brooklyn. Ik ben ongeveer 50 mijl van mijn ouders gescheiden, maar er is eigenlijk bijna geen afstand tussen ons. Ik spreek ze bijna elke dag.

Wat vreselijk om alcoholist te zijn. Je wilt gewoon rustig kalmeren en jezelf misschien vergiftigen, maar je vergiftigt uiteindelijk ook de mensen om je heen, zoals proberen zelfmoord te plegen met een gasoven en onbewust je buren vermoorden.

Om over een plek te schrijven, moet je daar wonen.

Veel schrijven is een vorm van zien - neerzetten wat je ziet in termen van actie en landschap.

Als kind wilde ik een atleet worden, een professionele tennisspeler of zoiets.

Voor mij is het verleden dood. Ik kan niet terug.

Als een show wordt geannuleerd, is dat als, 'Oh, je hebt kaviaar tussen je tanden,' snap je wat ik bedoel? Omdat je in de eerste plaats een show had.

Ik ben altijd al gefascineerd geweest door het Stockholm syndroom. Doet me denken aan mijn jeugd.

Ik vroeg me af waar de persoon was die mijn plaats had ingenomen, die wilde weten welk nieuws de mensen waren verteld. Ik ben altijd op zoek naar de persoon die mij vervangt, die denkt aan de dingen die ik doe, die voor mij invult als ik er niet ben. Ik weet dat er iemand jonger is dan ik die doet wat ik deed en iemand ouder die doet wat ik zal doen, en iemand van mijn leeftijd die net als ik is.

Ik sta op de rand van een totale instorting. Heupjicht. Belasting. Wagens. Vlooien, mogelijk. Het is een absurd bestaan.

Ik was me ervan bewust dat ik me afschuwelijk gedroeg, maar ik kon mezelf niet tegenhouden. Zelden heb ik me zo gedragen. Maar ik denk dat als we ons eenzaam voelen in het leven, we degenen aanvallen die echt van ons houden. Het is een van de dingen die de menselijke natuur kenmerkt en kan in één woord worden samengevat: gebrekkig.

Ik weet niet wat moeilijker is, het leven of de Engelse taal.

Voor mij zijn boeken altijd een manier geweest om je minder alleen te voelen terwijl je alleen bent.

Voor mij zijn boeken altijd een manier geweest om je minder alleen te voelen terwijl je alleen bent. Misschien als ik depressief en geïsoleerd was, hielp alleen het communiceren met deze auteurs door hun zinnen me.

Ik heb weinig hobby ' s. Eigenlijk heb ik geen hobby ' s.

Ik moet in het heden blijven en die New-age mantra gebruiken: 'Ik ben oké op dit moment. Maar ik maak me zorgen over alle dingen waar ik op elk moment in faal.

Ik bevorder mijn eigen zelfhaat.

Er zijn zoveel getalenteerde jonge schrijvers met de naam Jonathan, met wie ik in vergelijking vreselijk lijd.

Ik ben eigenlijk veel meer verlegen en zelfbewust dan de perceptie van mensen van mij.

Ik wil niet publiekelijk erkennen dat ik een Jood ben.

Ik lach niet zo veel, maar ik hou wel van humoristische boeken, en ik hou ervan om lezers op die manier te vermaken.

Ik dacht niet dat ik in een morbide stemming was, maar het lijkt erop dat ik dat wel ben. Mijn gedachten gaan rond en rond om dingen uit te zoeken, maar ik kom altijd terug op dezelfde twee dingen: eenzaamheid en dood. Het leven eindigt voordat we iets uitvinden, vooral hoe we niet eenzaam moeten zijn. Eenzaamheid is prima. Maar het gevoel dat je niemand hebt om van te houden-verachtelijke eenzaamheid-is niet goed.

Het was een van die dagen dat elke keer als ik de deur uitging, iets me in de achterkant van de hersenen greep en zei: Ga liggen en nog een keer.

Ik herken het succes niet echt. Ik zie mezelf niet op een opwaartse mobiele baan. Ik zie mezelf als op de rand van een klif die op het punt staat af te vallen.

Helaas ben ik een van die idioten die alles weet over gezondheid en in een constante staat van alarm is, en toch blijf ik alles doen wat ik niet zou moeten doen.

Ik speelde of hield niet van veel bordspellen als kind. Ik vond het leuk om met mijn G. I. Joes te spelen en avonturen voor hen te verzinnen.

Ik ben altijd de bron van de ergste geruchten over mezelf.

Ik maak deel uit van een enorme generatie mensen die voortdurend leven alsof ze net afgestudeerd zijn.

Ik ben altijd geïnspireerd geweest door Don Quichot als een soort rolmodel, van de kracht van boeken om je gek te maken op misschien een mooie manier.

Er is geen gebrek aan materiaal in het leven.

De reden dat het moeilijk voor mij is om te tweeten is dat ik niets wil uitspreken, en Twitter is om uit te spreken.

Er is iets gebeurd waar je bijna nooit opgroeit in Amerika. Misschien is het de grotere rijkdom.

Meestal moet ik proberen mezelf te censureren om geen dingen te schrijven die andere mensen pijn doen, of die te ver gaan.

Het is moeilijk voor mij om een roman te schrijven, omdat het zo lang duurt.

Ik heb echt nooit geschreven over mijn relaties, of dat soort dingen. Ik wil geen dingen onthullen die te privé zijn.

Het is moeilijk om New York te verlaten: hier zijn mijn vrienden, mijn ouders. Het is zo belangrijk. De hele wereld kijkt naar New York.