Sam Lipsyte beroemde citaten

Ik kocht een energiereep, en toen ik het At, kwam er een grote vermoeidheid over me heen.

Ik ben een burger van de Republiek van empathie.

Dit land is gebouwd op de ruggen van kerels die dronken in bussen. Wat we doen eert hen.

Kamby Bolongo Mean River is een originele en onbevreesde fictie. Het draagt genetische sporen van Beckett en Stein, maar Robert Lopez ' krachtige cadences en sombere, vreugdevolle humor zijn allemaal van hem.

Van alle Gin Joints is een deel filmische geschiedenis, een deel oude Hollywood vreemdheid, en een deel handige basis bar gids, met een vleugje romantiek en meer dan een paar wrange wendingen. Bailey en Hemingway bewijzen zich zeer vermakelijke culturele mixologen.

Stop me in een tutu en laten we de hele dag experimentele video ' s vertonen.

Alles is raar als je ernaar staart.

De plaats leek op een nieuwe modelgevangenis, of een die een voorlopige utopie had bereikt na een principiële opstand, of misschien een daklozenopvang voor mensen met een graad in de vrije kunsten. De kooien deden denken aan die laboratoria met hun doodsrokende ventilatieopeningen bij mijn college studio. Deze kinderen maakten deel uit van een geweldig experiment. Het was misschien dezelfde waarin ik ooit een onderwerp was geweest. In tegenstelling tot mij, of de cavia ' s en hazen, waren ze gelukkig, of leken ze gelukkig, of blogden ze over hoe ze gelukkig leken.

Atticus Lish is een echt origineel en dit is een geweldig boek, meedogenloos, ontroerend, geschreven in proza van prachtige integriteit. Nu Amerika en de roman dood zijn, hoop ik dat we meer grote Amerikaanse romans kunnen hebben die zo levend zijn als deze.

Wesley Stace is altijd de enige echt begaafde fictie schrijver geweest die toevallig ook een rockster is, maar Wonderkid is het boek dat hij geboren is om te schrijven. En als je liever je Romans schaamteloos, aangrijpend en hilarisch, zoals ik, je bent geboren om het te lezen. Als een geweldige show, zal dit bij je blijven lang na de laatste cymbal crash en power strum.

Er gaat niets boven de gecontroleerde verbranding van Eugene Marten ' s proza. Waste is een opwindend en zenuwslopend stuk fictie.

Als je thuis werkt, collega-alumni, is discipline de hoogste deugd. Suïcidale zelfhaat schuilt achter elke koffiepauze. Activiteiten moeten vakkundig worden gepland, van winkelen tot douches tot paniekaanvallen.

Geen enkele emotie of inzicht is te klein om de wereld toe te brengen. Laat het allemaal vliegen. Laat het je niet van binnenuit opeten.

Schrijf wat je weet. Schrijf wat je niet weet. Maar vooral, schrijf wat je liever niet weet.

Mensen gaven namen aan dingen zodat ze er verhalen over konden vertellen, verdomde sprookjes over kinderen die er levend uit kwamen.

De onzin eindigt nooit. Dat is het belangrijkste om te onthouden. Het eindigt nooit.

Een van mijn grote onthullingen was dat het niemand kan schelen of je je roman schrijft of niet. Ze willen dat je gelukkig bent. Je ouders willen dat je een ziektekostenverzekering hebt. Je vrienden willen dat je een goede vriend bent. Maar iedereen denkt aan zijn eigen problemen en niemand wordt ' s ochtends wakker met de gedachte: jongen, ik hoop zeker dat Sam dat hoofdstuk afmaakt en een stap dichter bij zijn droom komt om een werkend schrijver te worden.niemand doet dat. Als je wilt schrijven, moet het van jou komen. Als je niet wilt schrijven, is dat geweldig. Ga iets anders doen. Dat was een heel bevrijdend moment voor mij.

Je denkt dat je jezelf kent, de wereld. Je denkt dat je een idee hebt van andermans onzin, maar hoe zit het met die van jezelf?

Ja, we kunnen oplossen waarom, maar we kunnen ook nog een stukje kokosnootcake eten.

Ik had het gevoel alsof ik cocaïne snuifde, of een klif afdaalde, of van een klif van pure cocaïne afdaalde.

Ik wist dat ik in de buurt was van een serieuze les, zo niet over hoe het leven te leven, dan tenminste hoe je wat poëzie in je lafhartige terugtrekking ervan kunt stoppen.

Ik zou een van die fouten worden die je soms in een kantoor vindt, een niet onaangename maar meestal onproductieve aanwezigheid die meedobbelt op de energietij van anderen, een wandelende herinnering aan iemands beoordelingsfout.

Shudder is eigenlijk niet het woord voor het gevoel. Gevoel is niet echt het woord voor gevoel. Hoe is het om met een mes in het slijm van de doden te baden? Is dat een gevoel?