Jay McInerney beroemde citaten

Ik denk dat mannen met vrouwen praten zodat ze met hen kunnen slapen en vrouwen met mannen zodat ze met hen kunnen praten.

Het vermogen tot vriendschap is Gods manier om zich te verontschuldigen voor onze families.

Ik vind het leuk dat ik in de wereld leef in plaats van op een universiteit.

Je hebt vrienden die echt om je geven en de taal van het innerlijke zelf spreken. Je hebt ze de laatste tijd vermeden. Je ziel is net zo rommelig als je appartement, en totdat je het een beetje kunt opruimen, wil je niemand binnen uitnodigen.

Dingen gebeuren, mensen veranderen, ' zei Amanda. Voor haar die het bedekt. Je wilde een verklaring, en een einde dat schuld zou geven en gerechtigheid zou opleveren. Je dacht aan geweld en je dacht aan verzoening . Maar wat je overhoudt is een voorgevoel van de manier waarop je leven achter je zal verdwijnen, zoals een boek dat je te snel hebt gelezen, waardoor een afnemend spoor van beelden en emoties achterblijft, totdat je je alleen maar een naam kunt herinneren.

Your heartbreak is gewoon een andere versie van hetzelfde oude verhaal.

Soms denk ik dat het verschil tussen wat we willen en waar we bang voor zijn, ligt in de breedte van een wimper.

Ik wil niet dat mijn leven uit elkaar valt voor mijn werk.

Ik denk niet dat ik een spoor van huilende vrouwen in mijn kielzog heb achtergelaten. Ik bedoel, het aantal serieuze relaties dat ik heb gehad is niet in dubbele cijfers geweest.

Eten, drinken en hertrouwen is mijn motto.

Iedereen die een filmster wordt, slaagt erin een bepaald beeld aan het publiek te projecteren.

Ik hou ervan om me in het hoofd van een vrouw voor te stellen.

Ik benijd die schrijvers die hun romans schetsen, die weten waar ze naartoe gaan. Schrijven is een proces van ontdekking.

Ik blijf een fan van mijn vriend Bret Easton Ellis 'American Psycho. Ik denk dat het als boek over New York in de jaren '80 best uitstekend was.

Ik had het geluk om veel kilometers uit mijn ondeugden te halen . . . Het punt is om niet verzwakt te worden door je plezier. Misschien heb ik geluksgenen of zoiets, maar ik ben nooit echt verslaafd geweest aan iets, behalve plezier in het algemeen.

Weet je, Ik ben altijd verrast als ik profielen lees, en ze laten me zo verveeld klinken. Ik ben zo niet verveeld.

Je beschreef het gevoel dat je altijd had dat je misplaatst was, dat je altijd aan één kant van jezelf stond, dat je jezelf in de wereld zag, zelfs zoals je in de wereld was, en je afvroeg of iedereen zich zo voelde. Dat je altijd geloofde dat andere mensen een duidelijker idee hadden van wat ze deden, en zich niet zo veel zorgen maakten over waarom.

Gossip Girl is een goede show. Het is een echte New Yorkse show, zoals 'Sex and the City'.

Als je jezelf betrapt op liegen tegen je therapeut, weet je dat het een verspilling van geld is.

We horen al over de dood van de roman sinds de dag nadat Don Quichot werd gepubliceerd.

Als een woordvoerder zijn voor een generatie een vluchtige bezigheid is, is een symbool van een tijdperk ronduit gevaarlijk voor iedereen die de pech heeft om het te overleven.

Ik ben een romanticus, je moet dat zijn om vier keer te trouwen.

Voeg ansjovis toe aan bijna alles, met mate, en het zal beter smaken.

Er zijn niet veel verlegen schrijvers over.

Een creatief schrijfprogramma is slechts zo goed als zijn leraren, en ik had het geluk dat ik twee geweldige schrijvers als mentoren had.

Ik ben bang dat ik-niet per se opzettelijk, maar consequent - van mijn leven een soort laboratorium heb gemaakt, waar ik het spul in de reageerbuizen meng om explosies te creëren - mogelijk resulterend in interessante bijproducten. Ik bedoel, niet opzettelijk-ik zou gek zijn om dat opzettelijk te doen - of misschien niet.

Flessen wijn zijn niet als schilderijen. Op een gegeven moment moet je ze consumeren. Het doel in het leven is om te sterven zonder flessen wijn in je kelder. Om je laatste fles wijn te drinken en die nacht te gaan slapen en niet wakker te worden.

Grote geesten zinken gelijk, toch?

Alles wordt symbool en ironie als je bent verraden

Smaak ... is een kwestie van smaak (Tad Allagash)

'Socialist' is het smerigste wat je in sommige kringen over een Amerikaanse politicus kunt zeggen.

Er is iets veranderd. Ergens langs de lijn stopte je met versnellen.

Delia ' s armen waren gegraveerd met een raster van zelf toegebrachte wonden, een ingewikkelde tekst van zelfhaat

Hij stond op één bedrijfsgeheim: dat je moest overleven, rust moest vinden en elke dag hard moest werken.

Je blijft denken dat je met oefenen uiteindelijk de gave krijgt om te genieten van oppervlakkige ontmoetingen, dat je stopt met zoeken naar het universele oplosmiddel, stop met Rouwen. Je zult leren om geluk te combineren uit kleine stappen van hersenloos plezier.

Je aanwezigheid hier is slechts een kwestie van het uitvoeren van een experiment in grenzen, jezelf eraan herinneren van wat je niet bent.

Er is een slechte adel in het helemaal alleen falen.

Als het rood is, Frans, te veel kost en smaakt naar het water dat in de vaas achterblijft nadat de bloemen zijn gestorven en verrot, is het waarschijnlijk Bourgogne.

Een bescheiden kritiek op een tijdperk waarin een acteur de President is, waarin modellen om hun mening worden gevraagd, waarin het betreden van een nachtclub wordt gezien als een belangrijke menselijke prestatie.

Tim Thornton ' s portret van een popcultuur obsessie is zo overtuigend dat men niet anders kan dan wensen dat zijn fictieve alt rock band echt bestond, of vermoeden dat ze dat deden. The Alternative Hero is een vreemd meeslepend portret van fanatieke fandom dat leest als High Fidelity op hoog volume.

Ik zou graag ooit een huis hebben waar een carrouselpaard niet misplaatst zou zijn in de woonkamer.

De meeste schrijvers die ik ken hebben een periode van intens zelfonderzoek en zelfhaat doorgemaakt na de terroristische aanslagen op het World Trade Center. Dat heb ik zeker gedaan.

Er is een socialistische vooringenomenheid in de consensus van de literaire wereld: een jaren '30 mentaliteit die zegt dat fabrieksarbeiders onze aandacht meer waard zijn.

Er is een soort schrijver die zich graag op het platteland kan begraven en heel diep kan graven, maar zo ben ik niet.

De meest interessante dingen die gebeuren in mijn boeken zijn meestal de dingen die spontaan ontstaan, de dingen die me verrassen.

Soms denk ik dat alles wat ik aanraak verandert in een pagina zes item.

De meeste mensen over wie ik schrijf zijn ambitieuze outlanders die zich aangetrokken voelen tot New York vanuit andere delen van de wereld.

De mijne is geen autonome verbeelding.

Liefde is de eeuwige zoektocht: bijna iedereen wil liefhebben en bemind worden.

Het zijn de cynici die nooit trouwen.