Bret Easton Ellis beroemde citaten

Waar natuur en aarde, leven en water waren, zag ik een woestijnlandschap dat eindeloos was, dat leek op een soort Krater, zo verstoken van rede en licht en geest dat de geest het op geen enkel bewust niveau kon bevatten en als je dichterbij kwam, zou de geest achteruit draaien, niet in staat om het in zich op te nemen. Het was een visie die zo helder en echt en vitaal voor mij was dat het in zijn zuiverheid bijna abstract was. Dit was wat ik kon begrijpen, dit was hoe ik mijn leven leefde, waar ik mijn beweging omheen bouwde, hoe ik omging met het tastbare.

Niemand houdt ooit van de juiste persoon.

Is het kwaad iets wat je bent? Of is het iets wat je doet?

Ik blijf het gevoel hebben dat mensen minder menselijk en dierlijker worden. Ze lijken minder te denken en voelen zich minder zodat iedereen op een zeer primitief niveau opereert. Ik vraag me af wat jij en ik in ons leven zullen zien. Het lijkt zo hopeloos, maar we moeten het blijven proberen ... Ik denk dat we er niet aan kunnen ontsnappen om een product van de tijd te zijn, of wel?

Waarom hield ik me vast aan iets dat nooit van mij zou zijn? Maar is dat niet wat mensen doen?

Seks is wiskunde. Individualiteit is geen probleem meer. Wat betekent intelligentie? Definieer de rede. Verlangen-zinloos. Intellect is geen remedie. Gerechtigheid is dood.

Hoe beter je kijkt, hoe meer je ziet.

Maar dit was wat er gebeurde toen je het verleden niet wilde bezoeken en confronteren: het verleden begint je te bezoeken en te confronteren.

Ik hou van het idee dat een schrijver wordt achtervolgd door zijn eigen creatie, vooral als de schrijver boos is op de manier waarop het personage hem definieert.

Al mijn boeken komen voort uit pijn.

Ik had Alle kenmerken van een menselijk wezen-vlees, bloed, huid, haar-maar mijn depersonalisatie was zo intens, was zo diep gegaan, dat mijn normale vermogen om mededogen te voelen was uitgeroeid, het slachtoffer van een langzame, doelgerichte verwijdering. Ik imiteerde gewoon de werkelijkheid, een ruwe gelijkenis van een mens, met slechts een vage hoek van mijn Geest die functioneerde

Het leven is als een typografische fout: we schrijven en herschrijven voortdurend dingen over elkaar heen.

Hij was gewoon iemand die door ons leven zweefde en het leek er niet om te geven hoe bot hij iedereen zag of dat hij onze geheime mislukkingen met de wereld had gedeeld, de jeugdige onverschilligheid, het glanzende nihilisme, het verheerlijken van de gruwel van dit alles.

Waarom zou het mij schelen wat andere mensen denken? Het kan me niet schelen wat een publiek van me denkt.

...er is een idee van een Patrick Bateman, een soort abstractie, maar er is geen echte ik, alleen een entiteit, iets illusoir, en hoewel ik mijn koude blik kan verbergen en je mijn hand kunt schudden en vlees kunt voelen dat de jouwe grijpt en misschien kun je zelfs voelen dat onze levensstijl waarschijnlijk vergelijkbaar is: Ik ben er gewoon niet.

Mensen zijn bang om te fuseren.

Pas mijn dromen voor mij aan.

Zo werd ik de beschadigde feestjongen die door het wrak dwaalde, bloed uit zijn neus stroomde, vragen stelde die nooit antwoorden vereisten. Zo werd ik de jongen die nooit begreep hoe iets werkte. Zo werd ik de jongen die geen vriend zou redden. Zo werd ik de jongen die niet van het meisje kon houden.

maar Ik wil geen condoom dragen omdat ik niets voel", zegt ze rustig... staren naar me, " als je er geen gebruikt, zul je toch niets voelen.

Mensen gewoon... verdwijnen", zegt hij. "De aarde opent zich gewoon en slokt mensen op", zeg ik, wat jammer genoeg, mijn Rolex controleren. "Griezelig."Kimball geeuwt, stretching. "Echt griezelig." "Onheilspellend."Ik knik Mijn akkoord. "Het is gewoon" - Hij ziet, geïrriteerd - " nutteloos.

Maar... en wij dan? Hoe zit het met het verleden?"vraagt ze leeg. "Het verleden is niet echt. het is maar een droom", zeg ik. "Noem het verleden niet.

Wat me interesseert-en dat doet het altijd-is hoe kan ze een slechte actrice zijn op film, maar een goede in werkelijkheid?

Kijk eens hoe zwart de lucht is, zei De schrijver. Ik heb het zo gemaakt.

Hip, "ik mompel, herinneren gisteravond, hoe ik verloor het volledig in een kraam bij Nell' s---mijn mond schuimen, alles wat ik kon denken aan waren insecten, veel insecten, en rennen op duiven, schuimen op de mond en rennen op duiven.

Ik kom bij een rood licht, in de verleiding om er doorheen te gaan, en stop dan zodra ik een reclamebord zie dat ik me niet herinner en ik kijk ernaar op. Het enige wat er staat is 'verdwijnen hier' en hoewel het waarschijnlijk een advertentie is voor een resort, maakt het me nog steeds een beetje bang en ik stap echt hard op het gas en de auto schreeuwt als ik het licht verlaat.

Rock ' N ' roll. Regel het maar.

We kopen ballonnen en laten ze gaan.

Vrouwen zijn niet erg slim, " zegt Rip. "Er zijn Studies gedaan.

Verdwijn Hier. De spuit vult zich met bloed. Je bent een mooie jongen en dat is het enige wat telt. Ik vraag me af of hij te koop is. Mensen zijn bang om te fuseren. Samenvoegen.

Mijn pijn is constant en scherp...deze bekentenis heeft niets betekend

En", voegt Price glimlachend toe, "als er nog een ronde Bellinis binnen een straal van zes meter van onze tafel komt, gaan we de maitre d' in brand steken. Dus je weet het, waarschuw hem.

Ik handelde niet uit passie. Ik acteerde gewoon.

Niemand zal ooit iemand kennen. We moeten gewoon met elkaar omgaan. Je zult me nooit kennen.

Prijs. Je bent onbetaalbaar.

Hoe kon ze ooit begrijpen dat er geen manier is om teleurgesteld te zijn, omdat ik niets meer vind waar ik naar uitkijk?

De verdovende lijsten van dingen die je als Amerikaan zou moeten hebben om je gelukkig te maken, die uiteindelijk, natuurlijk, niet dat zijn de dingen die je gelukkig maken.

Draag je overal een diafragma?'Ik wil schreeuwen, maar stop met mezelf omdat het idee me echt opwindt.

En het viel me toen op dat ik Sean leuk vond omdat hij er sletterig uitzag. Een jongen die in de buurt was geweest. Een jongen die zich niet kon herinneren of hij katholiek was of niet.

Er zijn geen barrières meer om over te steken. Alles wat ik gemeen heb met het oncontroleerbare en het krankzinnige, het boosaardige en het kwade, alle chaos die ik heb veroorzaakt en mijn totale onverschilligheid daarvoor heb ik nu overtroffen. Mijn pijn is constant en scherp en ik hoop voor niemand op een betere wereld, in feite wil ik dat mijn pijn aan anderen wordt toegebracht. Ik wil dat niemand ontsnapt, maar zelfs nadat ik heb toegegeven dat er geen catharsis is, blijft mijn straf mij ontgaan en krijg ik geen diepere kennis van mezelf; er kan geen nieuwe kennis uit mijn vertellen worden gehaald. Deze bekentenis heeft niets betekend.

Ze lacht en kijkt uit het raam en ik denk dat ze even gaat huilen. Ik sta bij de deur en kijk naar de Elvis Costello poster, naar zijn ogen, naar haar, naar ons, en ik probeer haar er weg te krijgen, dus ik zeg haar om hierheen te komen, te gaan zitten, en ze denkt dat ik haar wil omhelzen of zoiets en ze komt naar me toe en legt haar armen om mijn rug en zegt iets als 'ik denk dat we allemaal een soort gevoel hebben verloren.

Desintegratie - - - ik neem het met rust.

En hoewel de kou die ik altijd heb gevoeld me verlaat, zal de gevoelloosheid dat niet doen en waarschijnlijk nooit doen. deze relatie zal waarschijnlijk tot niets leiden... dit veranderde niets. Ik stel me voor dat ze schoon ruikt, als thee...

Ik wil je hier weghalen", zeg ik, terwijl ik spastisch in de keuken ronddraaide. "Van sushi en elfen en... SPUL.

Ik heb het gevoel dat ik niet slim genoeg ben om de vragen te beantwoorden die me worden gesteld.

Mijn pijn is constant en scherp, en ik hoop voor niemand op een betere wereld.

Ik word gegrepen door een existentiële paniek.

Uitbuiting is een hard woord, dat Weet ik, maar op een bepaald niveau is dat Voor mij het centrale Hollywood-verhaal.

Hope E. L.James denkt niet dat ik een grapjas ben. Ik wil haar romans echt aanpassen voor het scherm. Christian Grey is de droom van een schrijver.

Ik had gedroomd van iets dat zo anders was dan wat de werkelijkheid nu aanbood, maar die droom was de visie van een blinde man geweest. Die droom was een wonder. De ochtend vervaagde. En ik herinnerde me nog eens dat ik hier een toerist was.

Ben je net zo goed een crimineel als je niet handelt wanneer er een misdaad plaatsvindt voor je ogen als je een van de deelnemers bent? Dat was iets waar ik veel aan dacht, want er zijn veel momenten in 'Less Than Zero' waar gruwelijke dingen gebeuren en Clay er iets aan zou kunnen doen, maar zijn passiviteit houdt hem tegen.