Guy Debord beroemde citaten

Overal mogen jongeren kiezen tussen liefde en een vuilnisbak. Overal hebben ze gekozen voor de afvalverwijderingsunit.

Citaten zijn nuttig in perioden van onwetendheid of obscurantistische overtuigingen.

Hoe machtiger de klasse, hoe meer ze beweert niet te bestaan.

Revolutie is niet het' tonen ' van het leven aan mensen, maar hen laten leven. Een revolutionaire organisatie moet altijd onthouden dat haar doel niet is om haar aanhangers te laten luisteren naar overtuigende gesprekken van deskundige leiders, maar om hen te laten spreken voor zichzelf, om een gelijke mate van deelname te bereiken, of op zijn minst ernaar te streven.

In een wereld die echt op zijn kop is gezet, is de waarheid een moment van onwaarheid.

In samenlevingen waar moderne productievoorwaarden heersen, presenteert al het leven zich als een immense opeenhoping van spektakels. Alles wat direct geleefd werd, is verplaatst naar een voorstelling.

... net zoals het vroege industriële kapitalisme de focus van het bestaan verplaatste van het zijn naar het hebben, heeft de post-industriële cultuur die focus verplaatst van het hebben naar het verschijnen.

Als verloren kinderen beleven we onze onvoltooide avonturen.

Het spektakel is geen verzameling beelden, maar een sociale relatie tussen mensen, gemedieerd door beelden.

mensen die het systeem verpersoonlijken staan er inderdaad om bekend dat ze niet zijn wat ze lijken te zijn; ze hebben grootheid bereikt door een niveau van realiteit te omarmen dat lager is dan dat van het meest onbeduidende individuele leven - en iedereen weet het.

Werk wordt alleen gerechtvaardigd door vrije tijd. De leegte van de vrije tijd toegeven is de onmogelijkheid van het leven toegeven.

Onder het kleine aantal dingen dat ik leuk vond en wist hoe ik het goed moest doen, wat ik zeker wist hoe ik het beste moest doen, is drinken. Hoewel ik veel heb gelezen, heb ik nog meer gedronken. Ik heb veel minder geschreven dan de meeste mensen die schrijven, maar ik heb veel meer gedronken dan de meeste mensen die Drinken.

Wat vals is, schept smaak en versterkt zichzelf door bewust elke mogelijke verwijzing naar het authentieke te elimineren. En wat echt is, wordt zo snel mogelijk gereconstrueerd, om op het valse te lijken.

Iedereen aanvaardt dat er onvermijdelijk weinig geheimhoudingsgebieden zijn die voorbehouden zijn aan specialisten; wat de zaken in het algemeen betreft, geloven velen dat zij in het geheim zijn.

Met de vernietiging van de geschiedenis trekken hedendaagse gebeurtenissen zich terug in een afgelegen en fabelachtig rijk van oncontroleerbare verhalen, oncontroleerbare statistieken, onwaarschijnlijke verklaringen en onhoudbare redeneringen.

De advertenties tijdens pauzes zijn de ware weerspiegeling van een pauze uit het leven.

Plundering is een natuurlijk antwoord op de onnatuurlijke en onmenselijke samenleving van de overvloed aan goederen. Het ondermijnt onmiddellijk de waar als zodanig en legt ook bloot wat de waar uiteindelijk inhoudt: het leger, de politie en de andere gespecialiseerde afdelingen van het staatsmonopolie van gewapend geweld.

Een organisatie moet altijd onthouden dat haar doel niet is om mensen te laten luisteren naar toespraken van experts, maar om hen voor zichzelf te laten spreken.

Alles wat ooit rechtstreeks geleefd werd, is slechts een voorstelling geworden.

In samenlevingen waar moderne productievoorwaarden heersen, presenteert al het leven zich als een immense opeenhoping van spektakels. Alles wat direct geleefd werd, is verplaatst naar representatie. De beelden die losstaan van elk aspect van het leven versmelten in een gemeenschappelijke stroom waarin de eenheid van dit leven niet langer kan worden hersteld. De gedeeltelijk beschouwde werkelijkheid ontvouwt zich in haar eigen algemene eenheid als een pseudo-wereld apart, een voorwerp van louter contemplatie . . . Het spektakel is geen verzameling beelden, maar een sociale relatie tussen mensen, gemedieerd door beelden.

Het is niet verwonderlijk dat kinderen hun opleiding op jonge leeftijd enthousiast beginnen met de Absolute kennis van de informatica; terwijl ze niet in staat zijn om te lezen, want lezen vereist het maken van oordelen op elke regel. Het gesprek is bijna dood, en binnenkort ook degenen die wisten hoe te spreken.

Als specialisten van het schijnbare leven dienen sterren als oppervlakkige objecten waarmee mensen zich kunnen identificeren om de gefragmenteerde productieve specialisaties te compenseren die ze daadwerkelijk leven.

De wijze van Toronto ... hij heeft zich tientallen jaren verwonderd over de vele vrijheden die een "global village" heeft gecreëerd, die onmiddellijk en moeiteloos voor iedereen toegankelijk is. Dorpen, in tegenstelling tot steden, zijn altijd geregeerd door conformisme, isolatie, kleine bewaking, verveling en herhaalde kwaadaardige roddels over dezelfde families. Dat is een nauwkeurige beschrijving van de huidige vulgariteit van het wereldwijde spektakel.

In de zone van verdoemenis waar mijn jeugd heenging alsof ze haar opleiding wilde voltooien, zou men gezegd hebben dat de voortekenen van een dreigende ineenstorting van het hele bouwwerk van de beschaving een afspraak hadden gemaakt.

Kunst hoeft niet langer een verslag te zijn van vroegere sensaties. Het kan de directe organisatie worden van meer hoog ontwikkelde sensaties. Het is een kwestie van onszelf produceren, niet van dingen die ons tot slaaf maken.

De wetenschap wordt niet langer gevraagd om de wereld te begrijpen, of om enig deel ervan te verbeteren. Het wordt in plaats daarvan gevraagd om alles wat er gebeurt onmiddellijk te rechtvaardigen....spectaculaire overheersing heeft de enorme boom van wetenschappelijke kennis omgehakt om zichzelf tot een stok te maken.

Ideeën verbeteren. De Betekenis van woorden draagt bij aan de verbetering. Plagiaat is noodzakelijk. Vooruitgang impliceert het. Het omvat de zin van een auteur, maakt gebruik van zijn uitdrukkingen, wist een vals idee uit en vervangt het door het juiste idee.

Er is niets natuurlijker dan alles te beschouwen als uitgaande van zichzelf, gekozen als het centrum van de wereld; men vindt zichzelf aldus in staat de wereld te veroordelen zonder zelfs maar haar bedrieglijke gebabbel te willen horen.

Ik heb veel minder geschreven dan de meeste mensen die schrijven; Ik heb veel meer gedronken dan de meeste mensen die Drinken.

Hoe meer hij zich identificeert met de dominante beelden van nood, hoe minder hij zijn eigen leven en zijn eigen verlangens begrijpt. De vervreemding van de bril van het handelende subject wordt uitgedrukt door het feit dat de gebaren van het individu niet langer van hem zijn; het zijn de gebaren van iemand anders die ze voor hem vertegenwoordigt.

Het verhaal van terrorisme wordt geschreven door de staat en is daarom zeer leerzaam… in vergelijking met terrorisme moet al het andere aanvaardbaar zijn, of in ieder geval rationeler en democratischer.

Hij zal in wezen de taal van het spektakel volgen, want het is de enige die hij kent.

Niets van de door het werk gestolen activiteit kan worden herwonnen door zich te onderwerpen aan wat het werk heeft voortgebracht. - De maatschappij van het spektakel

Het verlies aan kwaliteit dat zo duidelijk is op elk niveau van spectaculaire taal, van de objecten die het verheerlijkt tot het gedrag dat het reguleert, komt voort uit de fundamentele aard van een productiesysteem dat de realiteit vermijdt. De warenvorm reduceert alles tot kwantitatieve gelijkwaardigheid. Het kwantitatieve is wat het ontwikkelt, en het kan zich alleen ontwikkelen binnen het kwantitatieve.

Verveling is altijd contrarevolutionair. Altijd.

Het spektakel is het geaccumuleerde kapitaal tot het punt waarop het beeld wordt.

Het spektakel is de nare droom van een moderne samenleving in ketenen en drukt uiteindelijk niets meer uit dan haar wens om te slapen. Het spektakel is de bewaker van die slaap.

Hoe machtiger de klasse, hoe meer zij beweert niet te bestaan, en haar macht wordt vooral gebruikt om deze bewering af te dwingen. Zij is echter slechts op dit ene punt bescheiden, omdat deze officieel niet-bestaande bureaucratie tegelijkertijd de bekroning van de prestaties van de geschiedenis toeschrijft aan haar eigen onfeilbare leiderschap. Hoewel haar bestaan overal zichtbaar is, moet de bureaucratie als klasse onzichtbaar zijn. Als gevolg daarvan wordt al het sociale leven krankzinnig.

Achter de maskers van totale keuze staan verschillende vormen van dezelfde vervreemding tegenover elkaar.

Wat verschijnt is goed; wat goed is verschijnt.

Toerisme, menselijke circulatie beschouwd als consumptie is in wezen niets meer dan de vrije tijd om te gaan zien wat banaal is geworden.