Andre Breton beroemde citaten

Liefde is wanneer je iemand ontmoet die je iets nieuws over jezelf vertelt.

Elke keer dat je iemand date met een probleem dat je moet negeren, schik je.

De kunst van Frida Kahlo is een lint rond een bom.

Ik ben altijd verbaasd geweest over de manier waarop een gewone waarnemer zoveel meer geloofwaardigheid verleent en zoveel meer belang hecht aan wakkere gebeurtenissen dan aan die in dromen... Man... is vooral het speeltje van zijn herinnering.

De geest die zich in het surrealisme stort, herleeft met brandende opwinding het beste deel van de kindertijd.

Mijn hele leven heeft mijn hart verlangd naar iets wat ik niet kan noemen.

Misschien ben ik gedoemd om mijn stappen te volgen onder de illusie dat ik onderzoek, gedoemd om te proberen te leren wat ik gewoon zou moeten herkennen, slechts een fractie te leren van wat ik ben vergeten.

Woorden bedrijven de liefde met elkaar.

De eenvoudigste surrealistische daad bestaat uit het naar beneden rennen in de straat, met een pistool in de hand, en blindelings schieten, zo snel als je de trekker kunt overhalen, in de menigte.

Schoonheid zal convulsief zijn of helemaal niet.

Voorwerpen die in dromen worden gezien, moeten worden vervaardigd en in de verkoop worden gebracht.

De goedkeuring van het publiek moet worden vermeden als de pest. Het is absoluut noodzakelijk dat het publiek niet binnenkomt als men verwarring wil voorkomen. Ik moet eraan toevoegen dat het publiek in afwachting van de poort moet worden gehouden door een systeem van uitdagingen en provocaties.

Van al die Kunsten waarin de wijzen uitblinken, is het belangrijkste meesterwerk van de natuur goed schrijven.

Wat bewonderenswaardig is aan het fantastische is dat er niet langer iets fantastisch is: er is alleen het echte.

In het begin is het alleen leuk vinden, niet begrijpen, dat telt. Hiaten in begrip ... zijn niet alleen BELANGRIJK, ze zijn misschien zelfs welkom, zoals open plekken in het bos, om de hartstralen beter zonder obstakels te laten stromen. De onverlichte schaduwen moeten duister blijven, wat de voorwaarde van betovering is.

De geest, geplaatst voor elke vorm van moeilijkheid, kan een ideale uitlaatklep vinden in het absurde. Aanpassing aan de absurde neemt volwassenen over naar het mysterieuze rijk bewoond door kinderen.

Verleden en toekomst monopoliseren de zintuiglijke en intellectuele vermogens van de dichter, los van het onmiddellijke spektakel. Deze twee filtres worden volkomen duidelijk op het moment dat men stopt met gehypnotiseerd te worden door het bewolkte neerslag dat de wereld van vandaag vormt.

Mei nacht blijven vallen op het orkest

De zuiverste surrealistische act is een menigte binnenlopen met een geladen pistool en er willekeurig op schieten.

Het belangrijkste is dat de mens verloren is in de tijd, in het moment dat hem onmiddellijk voorafgaat-wat alleen door reflectie getuigt van het feit dat hij verloren is in het moment dat volgt

Niemand die zelfs maar een vluchtig moment heeft geleefd voor iets anders dan het leven in zijn conventionele zin en de verheffing heeft ervaren die dit gevoel voortbrengt, kan dan zo gemakkelijk afstand doen van zijn nieuwe vrijheid.

Leven en ophouden te leven zijn denkbeeldige oplossingen. Het bestaan is elders.

Er bestaan geen regels, en voorbeelden zijn gewoon levensredders die de oproepen van regels beantwoorden die vergeefse pogingen doen om te bestaan.

Ik hou van je op het oppervlak van zeeën rood als een ei als het groen is

Laten we niet minderen met woorden.. het wonderbaarlijke is altijd mooi, alles wonderbaarlijk is mooi, in feite is alleen het wonderbaarlijke mooi.

...met het einde van mijn adem, dat is het begin van de jouwe.

Een spel: zeg iets. Sluit je ogen en zeg iets. Alles, een nummer, een naam. Zo sluit ze haar ogen: twee, twee wat? Twee vrouwen. Hoe zien ze eruit? In het zwart. Waar zijn ze? In een park. . . . En wat doen ze dan? Probeer het, het is zo makkelijk, waarom wil je niet spelen? Weet je, zo praat ik tegen mezelf als ik alleen ben, ik vertel mezelf allerlei verhalen. En niet alleen domme verhalen: eigenlijk leef ik helemaal zo.

Er is door mijn leunen over de afgrond van uw aanwezigheid en uw afwezigheid in hopeloze fusie Mijn het vinden van het geheim van het houden van u altijd voor de eerste keer

Niets houdt minder verlangen in de kunst, in de wetenschap, dan deze wil tot industrie, buit, bezit.

Een kunstwerk heeft alleen waarde als er trillingen van de toekomst doorheen lopen...

Het is het hele moderne concept van liefde dat opnieuw moet worden onderzocht, zoals gewoonlijk maar transparant wordt uitgedrukt in zinnen als 'liefde op het eerste gezicht' en 'huwelijksreis'. Al deze slechte terminologie is bovendien besmet met de meest reactionaire ironie.

Hoe klein lijken deze geredde getijden! Aardse geneugten stromen in stromen. Elk object biedt een paradijs.

Vertrouwen in het onuitputtelijke karakter van het geruis.

Wat is het voordeel van deze grote fragiele aanvallen van enthousiasme, deze verveelde sprongen van vreugde? We weten niets meer dan de dode sterren; we kijken naar hun gezichten en we snakken van plezier. Onze monden zijn droog als de verloren stranden, en onze ogen draaien doelloos en zonder hoop. Nu zijn er alleen nog deze cafés waar we elkaar ontmoeten om deze koele dranken te drinken, deze verdunde geesten, en de tafels zijn plakkeriger dan de trottoirs waar onze schaduwen van de vorige dag zijn gevallen.

Artistieke verbeelding moet vrij blijven. Het is per definitie vrij van enige trouw aan de omstandigheden, vooral aan de bedwelmende omstandigheden van de geschiedenis.

Als het surrealisme ooit een bepaalde lijn van moreel gedrag aanneemt, hoeft het alleen maar de discipline te accepteren die Picasso heeft geaccepteerd en zal blijven accepteren.

Het is onmogelijk voor mij om een schilderij voor te stellen als iets anders dan een raam, en waarom mijn eerste zorg dan is om te weten wat het eruit ziet.

Ik vind het onmogelijk om een foto op te slaan als een raam, en mijn eerste zorg over een raam is om erachter te komen wat het eruit ziet... en er is niets waar ik zoveel van Hou als iets dat zich van mij uit het zicht uitstrekt.

Men kan begrijpen waarom het surrealisme niet bang was om voor zichzelf een leerstelling te maken van totale opstand, volledige ongehoorzaamheid, sabotage volgens de regel, en waarom het nog steeds niets anders verwacht dan geweld.

Hoe verafschuw ik de dienstbaarheid die mensen me proberen voor te houden als zo waardevol. Ik heb medelijden met de man die daartoe veroordeeld is, die er in het algemeen niet aan kan ontsnappen, maar het is niet de last van zijn arbeid die mij in zijn voordeel stelt, het is - het kan alleen zijn - de kracht van zijn protest ertegen.

Surrealisme zal je de dood inleiden, wat een geheim genootschap is. Het zal je hand bedekken en daarin de diepe M begraven waarmee het woord geheugen begint. Vergeet niet om de juiste regelingen te treffen voor uw laatste wil en testament: persoonlijk vraag ik dat ik in een verhuiswagen naar het kerkhof word gebracht. Mogen mijn vrienden Elk laatste exemplaar van de druk van de toespraak over de mate van werkelijkheid vernietigen.

Laat alles achter. Verlaat Dada. Verlaat je vrouw. Verlaat je meesteres. Laat je hoop en angsten achter. Laat je kinderen in het bos. Laat de substantie voor de schaduw. Laat je gemakkelijke leven achter, laat wat je gegeven wordt voor de toekomst. Ga op de wegen.

Zien, horen betekent niets. Herkennen (of niet herkennen) betekent alles. Tussen wat ik herken en wat ik niet herken, staat mezelf. En wat ik niet herken, zal ik niet blijven erkennen.

De eenvoudigste surrealistische daad bestaat uit door de straat rennen, met een pistool in de hand, en blindelings schieten, zo snel als je de trekker kunt overhalen, in de menigte. Iedereen die minstens één keer in zijn leven niet heeft gedroomd om zo een einde te maken aan het kleine systeem van vernedering en cretinisatie, heeft in feite een goed gedefinieerde plaats in die menigte met zijn buik op vatniveau.

Als ik liefde boven alles stel, is dat omdat het voor mij de meest wanhopige, de meest wanhopige stand van zaken is die je je kunt voorstellen.

De man die zich geen paard kan voorstellen dat op een tomaat galoppeert, is een idioot.

Het is moeilijk om niet in de toekomst te kijken, geconfronteerd met de blinde architectuur van vandaag - duizend keer dommer en weerzinwekkender dan die van andere tijden. Wat zullen we ons binnen vervelen!

De betreurenswaardige uitdrukking: "maar het was slechts een droom", waarvan het toenemende gebruik - onder andere op het gebied van de cinema - niet weinig heeft bijgedragen aan het aanmoedigen van dergelijke hypocrisie, heeft lange tijd geen discussie meer verdiend.

Het denkbeeldige is wat de neiging heeft om echt te worden.

Niets om ons heen is object, alles is subject.