Rene Magritte beroemde citaten

We moeten niet bang zijn voor daglicht alleen omdat het bijna altijd een ellendige wereld verlicht.

Kunst roept het mysterie op zonder welke de wereld niet zou bestaan.

Iets dat aanwezig is kan onzichtbaar zijn, verborgen door wat het laat zien

Mijn schilderijen zijn zichtbare beelden die niets verbergen... ze roepen mysterie op en inderdaad, als men een van mijn foto 's ziet, stelt men zich deze eenvoudige vraag'wat betekent dat'? Het betekent niets, want mysterie betekent ook niets, het is onkenbaar.

De beroemde pijp. Wat verwijten mensen mij dat! En toch, kun je mijn pijp vullen? Nee, Het is maar een representatie, nietwaar? Dus als ik op mijn foto had geschreven "dit is een pijp", zou ik hebben gelogen!

Alles wat we zien verbergt iets anders, we willen altijd zien wat verborgen is door wat we zien. Er is interesse in wat verborgen is en wat het zichtbare ons niet laat zien. Deze interesse kan de vorm aannemen van een heel intens gevoel, een soort conflict, zou je kunnen zeggen, tussen het zichtbare dat verborgen is en het zichtbare dat aanwezig is.

Het gevoel dat we ervaren terwijl we naar een foto kijken, is niet te onderscheiden van het beeld of van onszelf. het gevoel, het beeld en onszelf zijn verenigd in één mysterie.

Niets is verward, behalve de geest.

Een surrealist zijn betekent dat je elke herinnering aan wat je hebt gezien uit je geest moet bannen en altijd op zoek moet zijn naar wat nooit is geweest.

Degenen die verstrikt raken in deze valse ideeën worden verhinderd de integrale eenheid waar te nemen.

Ik wil er niettemin aan toevoegen dat de wereld voor mij een uitdaging is van het gezond verstand.

Als de droom een vertaling is van het wakkere leven, is het wakkere leven ook een vertaling van de droom.

Alles wat we zien verbergt iets anders, we willen altijd zien wat verborgen is door wat we zien, maar het is onmogelijk. Mensen verbergen hun geheimen te goed....

Ik verafschuw mijn verleden, en dat van iemand anders. ik verafschuw berusting, geduld, professionele heldendom en verplichte mooie gevoelens. Ik verafschuw ook de decoratieve kunsten, folklore, reclame, stemmen die aankondigingen doen, aerodynamisme, padvinders, de geur van mottenballen, gebeurtenissen van het moment en dronken mensen.

Ik heb weinig illusies:de zaak is van tevoren verloren. Wat mij betreft, ik doe mijn deel, dat is om een vrij saai bestaan tot zijn einde te slepen.

De geest houdt van het onbekende. Het houdt van beelden waarvan de Betekenis onbekend is, omdat de Betekenis van de Geest zelf onbekend is.

Het leven verplicht me om iets te doen, dus schilder ik.

Een object heeft nooit dezelfde functie als zijn afbeelding - of zijn naam.

We zijn omringd door gordijnen. We zien de wereld alleen achter een gordijn van schijn. Tegelijkertijd moet een object worden bedekt om überhaupt te worden herkend.

Een echt poëtisch doek is een ontwaakte droom.

Zichtbare dingen kunnen onzichtbaar zijn. Maar onze denkvermogens grijpen zowel het zichtbare als het onzichtbare-en ik maak gebruik van de schilderkunst om gedachten zichtbaar te maken.

Alleen gedachten kunnen lijken. Het lijkt door te zijn wat het ziet, hoort of weet; het wordt wat de wereld het biedt.

Een object is niet zo gehecht aan zijn naam dat we geen andere kunnen vinden die beter bij hem past.

Schilderen verveelt me net als al het andere. Helaas is schilderen een van de activiteiten-het is verbonden met de reeks activiteiten-die bijna niets in het leven lijkt te veranderen, dezelfde gewoonten komen altijd terug.

Als men naar een ding kijkt met de bedoeling te proberen te ontdekken wat het betekent, ziet men uiteindelijk het ding zelf niet meer, maar denkt men aan de vraag die wordt gesteld.

De huidige stinkt naar middelmatigheid en de atoombom.

Geen enkel object zit zo onherroepelijk vast aan zijn naam dat men geen ander kan vinden die beter bij hem past.

Alles wat zichtbaar is, verbergt iets dat onzichtbaar is.