M. C. Escher beroemde citaten

Mijn werk is een spel, een heel serieus spel.

Weet je echt zeker dat een vloer niet ook een plafond kan zijn?

Wie zich verwondert, ontdekt dat dit op zich al verwondering is.

Alleen zij die het absurde proberen, zullen het onmogelijke bereiken. Ik denk dat het in mijn kelder ligt... laat me naar boven gaan en kijken.

We houden van chaos omdat we graag orde produceren.

Ik zou een heel tweede leven kunnen vullen met het werken aan mijn afdrukken.

Originaliteit is slechts een illusie.

Ik probeer in mijn prenten te getuigen dat we in een mooie en ordelijke wereld leven, en niet in een vormloze chaos, zoals het soms lijkt.

Ik ben nooit geslaagd in wiskunde ... Stel je voor: wiskundigen gebruiken nu mijn prenten om hun boeken te illustreren.

Handen zijn het meest eerlijke deel van het menselijk lichaam, ze kunnen niet liegen zoals lachende ogen en de mond dat kunnen.

Wat ik in het daglicht vorm geef, is slechts één procent van wat ik in het donker heb gezien.

Ik gebruik geen drugs, mijn dromen zijn beangstigend genoeg.

Er is iets adembenemend aan de basiswetten van kristallen. Ze zijn in geen enkel opzicht een ontdekking van de menselijke geest; ze "zijn" gewoon - ze bestaan geheel onafhankelijk van ons. Het meeste dat de mens kan doen is zich bewust worden, in een moment van helderheid, dat ze er zijn, en zich bewust worden van hen.

Om u de waarheid te zeggen, Ik ben nogal verbijsterd door het begrip 'kunst'. Wat de ene persoon als 'kunst' beschouwt, is voor de ander vaak geen 'kunst'. 'Mooi' en 'lelijk' zijn ouderwetse begrippen die tegenwoordig zelden worden toegepast; misschien terecht, wie weet? Iets afstotelijks, dat je een morele kater geeft, en je oren of ogen pijn doet, kan heel goed kunst zijn. Alleen 'kitsch' is geen kunst - daar zijn we het allemaal over eens. Inderdaad, maar wat is 'kitsch'? Als ik het maar wist!

Ik kwam naar de ... open poort van de wiskunde. Vanaf hier leiden goed bewandelde paden in alle richtingen, en sindsdien heb ik er vaak tijd doorgebracht. Soms denk ik ... Ik heb alle paden bewandeld ... en dan ontdek ik plotseling een nieuw pad en ervaar ik verse lekkernijen.

Ik probeer in mijn prenten te getuigen dat we in een mooie en ordelijke wereld leven, niet in een chaos zonder normen, ook al lijkt het soms zo. Mijn onderwerpen zijn ook vaak speels: ik kan niet nalaten de onzinnigheid aan te tonen van sommige van wat wij als onweerlegbare zekerheden beschouwen. Het is bijvoorbeeld een genot om objecten van twee en drie dimensies, oppervlakte-en ruimtelijke relaties, opzettelijk met elkaar te vermengen en de zwaartekracht te bespotten.

Een vrouw belde me eens op en zei: 'meneer Escher, ik ben helemaal gek op uw werk. In uw prent-reptielen-hebt u zo ' n treffende illustratie gegeven van reïncarnatie. Ik antwoordde: 'Mevrouw, als u het zo ziet, dan zij het zo.'

De dingen die ik wil uitdrukken zijn zo mooi en puur.

Voor mij blijft het een open vraag of [dit werk] betrekking heeft op het rijk van de wiskunde of op dat van de kunst.

Wonder is het zout van de aarde.

Tekenen is bedrog.

Wetenschap en kunst kunnen elkaar soms raken, als twee stukjes van de puzzel die ons menselijk leven is, en dat contact kan worden gemaakt over de boderline tussen de twee respectieve domeinen.

Ik ben nooit geslaagd in wiskunde... Stel je voor: wiskundigen gebruiken nu mijn prenten om hun boeken te illustreren. Grappig dat ik met al die geleerde mensen omga, alsof ik hun lang verloren broer was. Ik denk dat ze zich niet bewust zijn van het feit dat ik onwetend ben over het hele ding.

Op momenten van groot enthousiasme lijkt het me dat niemand in de wereld ooit iets zo mooi en belangrijk heeft gemaakt.

De regelmatige verdeling van het vlak in congruente figuren die een associatie in de waarnemer met een bekend natuurlijk object oproepen, is een van deze hobby ' s of problemen...Ik ben in de loop der jaren steeds weer begonnen met dit geometrische probleem, waarbij ik telkens weer licht probeerde te werpen op verschillende aspecten. Ik kan me niet voorstellen hoe mijn leven eruit zou zien als dit probleem nooit bij me was opgekomen; men zou kunnen zeggen dat ik er hartstochtelijk verliefd op ben, en ik weet nog steeds niet waarom.

Ik ben een grafisch kunstenaar met hart en ziel, hoewel ik de term kunstenaar nogal beschamend vind.

Ik kan er niet van weerhouden om te dollen met onze onweerlegbare zekerheden. Het is bijvoorbeeld een genot om bewust twee-en driedimensionaliteiten, vlak en ruimtelijk, door elkaar te halen en de zwaartekracht te bespotten.

Het is de menselijke natuur om ideeën uit te wisselen, en ik geloof dat elke kunstenaar in wezen niets anders wil dan de wereld vertellen wat hij te zeggen heeft.

Dus laten we dan proberen de berg te beklimmen, niet door te treden op wat onder ons is, maar om ons omhoog te trekken naar wat boven ons is, voor mijn deel bij de sterren; amen.

Al mijn werken zijn games, serious game.

Het heeft me altijd als ongepast geïrriteerd dat er nog steeds zoveel mensen zijn voor wie de hemel niet meer is dan een massa willekeurige lichtpunten. Ik zie niet in waarom we hier beneden een huis, een boom of een bloem zouden herkennen en niet, bijvoorbeeld, de rode Arcturus daar in de hemel zoals hij aan zijn sterrenbeeld Bootes hangt, als een mand die aan een ballon hangt.

In wiskundige kwartalen is de regelmatige verdeling van het vlak theoretisch overwogen. ... [Wiskundigen] hebben de poort geopend die naar een uitgebreid domein leidt, maar ze zijn dit domein zelf niet binnengekomen. Door hun aard zijn ze meer geïnteresseerd in de manier waarop de poort wordt geopend dan in de tuin die erachter ligt.

Ik loop altijd rond in raadsels. Er zijn jonge mensen die me constant komen vertellen: jij maakt ook Op Art. Ik heb geen idee wat dat is, op Art. Ik doe dit werk nu al dertig jaar.

Orde is herhaling van eenheden. Chaos is veelheid zonder ritme.

Hoewel ik zelfs nu nog een leek ben op het gebied van de wiskunde, en hoewel ik geen theoretische kennis Heb, hebben de wiskundigen, en in het bijzonder de kristallografen, een aanzienlijke invloed gehad op mijn werk van de laatste twintig jaar. De wetten van de verschijnselen om ons heen-orde, regelmaat, cyclische herhaling en vernieuwingen-zijn voor mij steeds belangrijker geworden. Het besef van hun aanwezigheid geeft me rust en geeft me steun. Ik probeer in mijn prenten te getuigen dat we in een mooie en ordelijke wereld leven, en niet in een vormloze chaos, zoals het soms lijkt.

Ik geloof dat het produceren van foto ' s, net als ik, bijna uitsluitend een kwestie is van het zo graag goed willen doen.

Misschien zit ik in de kelder. Ik ga boven kijken. We houden van chaos omdat we graag orde produceren. Ik gebruik geen drugs, mijn dromen zijn al beangstigend genoeg.

Eenvoud en orde zijn, zo niet de belangrijkste, dan zeker de belangrijkste richtlijnen voor de mens in het algemeen.

Ik word niet volwassen. In mij is het kleine kind van mijn vroege dagen.

Door de raadsels die ons omringen scherp te confronteren, en door de waarnemingen die ik had gemaakt te overwegen en te analyseren, kwam ik in het domein van de wiskunde terecht. Hoewel ik absoluut geen opleiding in de exacte wetenschappen heb, lijk ik vaak meer gemeen te hebben met wiskundigen dan met mijn collega-kunstenaars.

Ik denk dat ik nog nooit werk heb gedaan met het doel een bepaald idee te symboliseren, maar het feit dat een symbool soms wordt ontdekt of opgemerkt, is waardevol voor mij omdat het het gemakkelijker maakt om de onverklaarbare aard van mijn hobby ' s te accepteren, die me voortdurend bezighouden.

Er is iets in dergelijke wetten dat de adem wegneemt. Het zijn geen ontdekkingen of uitvindingen van de menselijke geest, maar bestaan onafhankelijk van ons. In een moment van helderheid kan men hoogstens ontdekken dat ze er zijn en er rekening mee houden. Lang voordat er mensen op aarde waren, groeiden er al kristallen in de aardkorst. Op een of andere dag kwam een mens voor het eerst zo ' n sprankelend stukje regelmaat tegen dat op de grond lag of sloeg er een met zijn stenen gereedschap en het brak af en viel aan zijn voeten, en hij pakte het op en keek het in zijn open hand aan, en hij was verbaasd.

Om vrede te hebben met dit bijzondere leven, om te accepteren wat we niet begrijpen, om rustig te wachten op wat ons te wachten staat, moet je wijzer zijn dan ik.