Hans Arp beroemde citaten

Kunst is een vrucht die in de mens groeit, zoals een vrucht aan een plant, of een kind in de baarmoeder van zijn moeder.

De essentie van een sculptuur moet op zijn tenen binnenkomen, zo licht als dierlijke voetafdrukken op sneeuw.

Binnenkort zal de stilte zijn overgegaan in een legende. De mens heeft de stilte de rug toegekeerd. Dag na dag bedenkt hij machines en apparaten die het geluid verhogen en de mensheid afleiden van de essentie van het leven, contemplatie, meditatie.

Het verticale en het horizontale zijn de extreme tekens die de mens ter beschikking staan om het voorbije en zijn innerlijkheid aan te raken.

Ik laat me leiden door het werk dat in het proces van geboren worden is. Ik heb er vertrouwen in. Ik denk er niet aan.

Vaak grijpen de handen sneller dan het hoofd.

Elk werk dat niet geworteld is in mythe en poëzie of dat niet deel heeft aan de diepte en essentie van het universum is slechts een geest.

Sinds de tijd van de holbewoners heeft de mens zichzelf verheerlijkt, zichzelf goddelijk gemaakt en zijn monsterlijke ijdelheid heeft een menselijke catastrofe veroorzaakt. Kunst heeft meegewerkt aan deze valse ontwikkeling. Ik vind dit concept van kunst, dat de ijdelheid van de mens heeft ondersteund, walgelijk.

de stromen buigen als rammen in een tent / zwepen barsten en uit de heuvels komen de krom gekamde / schaduwen van de herders. zwarte eieren en dwazenbelletjes vallen uit de bomen. dondertrommels en pauken kloppen op de oren van de ezels. / vleugels borstel tegen bloemen. / fonteinen ontspringen in de ogen van het wilde zwijn.

Als de gedachte bij me opkomt om dit zwart uit te drijven en te transformeren met een witte tekening, is het al een oppervlak geworden.. .Nu heb ik alle angst verloren en begin ik op het zwarte oppervlak te tekenen.

De man die spreekt en schrijft over kunst moet zich onthouden van afkeuring of pontificeren. Hij zal dus niets dwaas doen, want in de aanwezigheid van de oorspronkelijke diepte is Alle Kunst slechts droom en natuur.

In 1915 voerden Sophie Tauber en ik onze eerste werken uit in de eenvoudigste vormen, met behulp van schilderkunst, borduurwerk en geplakt papier (zonder olieverf te gebruiken om elke verwijzing met gebruikelijke schilderkunst te vermijden). Dit waren waarschijnlijk de eerste manifestaties van hun soort, beelden die hun eigen werkelijkheid waren, zonder betekenis of cerebrale Intentie. We verwierpen alles in de aard van een kopie of een beschrijving, om vrije stroom te geven aan wat Elementaal en spontaan was.

Het was Sophie (Sophie Arp Tauber, kunstenares en later ARP ' s vrouw) die, door het voorbeeld van haar werk en haar leven, die allebei in helderheid baden, me de juiste weg wees. In haar wereld zijn het hoge en het lage, het licht en het donker, het eeuwige en het vergankelijke in perfecte balans.

Dada kreeg de Venus van Milo een clyster en heeft de Laocoön en zijn zonen een tijdje laten rusten, na duizenden jaren van strijd met de goede worstpython. De filosofen zijn van minder nut voor Dada dan een oude tandenborstel, en het laat hen achter op de schroothoop voor de grote leiders van de wereld.

Sinds mijn kindertijd werd ik achtervolgd door de zoektocht naar perfectie. Een onvolmaakt gesneden papier maakte me letterlijk ziek. Ik zou het guillotine geven.

Terwijl de geweren in de verte rommelden, zongen, schilderden, maakten collages en schreven gedichten met al onze kracht. We waren op zoek naar een kunst gebaseerd op fundamenten, om de waanzin van het tijdperk te genezen, en een nieuwe orde van dingen te vinden die het evenwicht tussen hemel en hel zou herstellen.

Ik hou van de natuur, maar niet van haar vervangers... Mondriaan was tegen Kunst en natuur en zei dat kunst kunstmatig is en de natuur natuurlijk. Ik deel deze mening niet... De oorsprong van kunst is natuurlijk.

We probeerden perfectie; we wilden dat een object zonder gebreken was, dus knipten we de papieren met een scheermes, plakten ze zorgvuldig neer, maar het buigde en was geruïneerd... daarom hebben we besloten om voorgekrompen papier te scheuren, zodat in het voltooide kunstwerk onvolmaaktheid een integraal onderdeel zou zijn, alsof bij de geboorte de dood was ingebouwd.

We willen de natuur niet imiteren, we willen ons niet reproduceren. Wij willen produceren. We willen produceren zoals een plant zijn vruchten produceert, niet afbeelden. We willen direct produceren, niet indirect. Omdat er geen spoor van abstractie in deze kunst is, noemen we het concrete Kunst.

Het belangrijkste aan Dada, zo lijkt het mij, is dat Dadaïsten verachtten wat algemeen als kunst wordt beschouwd, maar het hele universum op de verheven troon van de kunst plaatsten.

DaDa is mooi als de nacht, die de jonge dag in haar armen houdt.

Wij wezen allles wat kopie of beschrijving was af en lieten het elementaire en het spontane in volle vrijheid reageren. Omdat de plaatsing van de vlakken en de kleuren en de verhoudingen van deze vlakken louter op toevalschenen te berusten, verklaarde ik dat deze werken, zoals in de natuur, gerangschikt waren "volgens de wetten van het toeval", toeval dat voor mij alleen maar een beperkt onderdeel vormde van een onpeilbare reden van bestaan, van een orde die in zijn totaliteit ontoegankelijk was.

Een schilderij of sculptuur niet gemodelleerd op een echt object is net zo concreet en sensueel als een blad of een steen... maar het is een onvolledige kunst die het intellect bevoorrecht ten koste van de zintuigen.

Kunstenaars moeten samenwerken zoals de kunstenaars van de Middeleeuwen.

Dada wilde de redelijke misleidingen van de mens vernietigen en de natuurlijke en onredelijke orde herstellen.

Alle dingen, en ook de mens, moeten als de natuur zijn, zonder maat.

Vol vreugde zijn bij het bekijken van een oeuvre is geen kleinigheid.

Tooting, huilen, schreeuwen, booming, crashen, fluiten, slijpen en trillen versterken zijn [mensheid] ego. Zijn angst neemt af. Zijn onmenselijke leegte verspreidt zich monsterlijk als een grijze vegetatie.

Ik gebruik heel weinig rood. Ik gebruik Blauw, Geel, een beetje groen, maar vooral... zwart, wit en grijs. Er is in mij een zekere behoefte aan communicatie met mensen. Zwart en wit is schrijven.

Al in 1915 verdeelt Sophie Tauber het oppervlak van haar aquarel in vierkanten en rechthoeken die ze vervolgens horizontaal en loodrecht naast elkaar plaatst, zoals Mondriaan, Itten en Paul Klee in dezelfde periode deden, fh). Ze bouwt ze alsof ze metselwerk zijn. De kleuren zijn lichtgevend, variërend van rauw geel tot diep rood of blauw.

In de goede tijden van Dada, verafschuwden we gepolijste werken, de afgeleide lucht van spirituele strijd, de Titanen, en we verwierpen ze met alle uit zijn.

Elk van deze lichamen (kunstwerken die Arp maakte) betekent zeker iets, maar pas als er niets meer voor mij is om te veranderen, begin ik naar de betekenis ervan te zoeken, geef ik het een naam.

Ik deed tentoonstellingen met de surrealisten (in Parijs, in 1929) omdat hun houding in opstand kwam tegen 'Kunst' en hun houding ten opzichte van het leven zelf wijs was, net als die van Dada.

In de afgelopen tijd hebben surrealistische schilders beschrijvende illusionistische academische methoden gebruikt.