Antonin Artaud beroemde citaten

Niemand heeft ooit geschreven, geschilderd, gebeeldhouwd, gemodelleerd, gebouwd of uitgevonden, behalve letterlijk om uit de hel te komen.

Er zijn zielen die ongeneeslijk zijn en verloren voor de rest van de samenleving. Ontneem hen één middel tot dwaasheid, zij zullen tienduizend andere uitvinden. Ze zullen subtielere, wildere methoden creëren, methoden die absoluut wanhopig zijn. De natuur zelf is fundamenteel asociaal, het is alleen door een usurpatie van machten dat het georganiseerde lichaam van de samenleving zich verzet tegen de natuurlijke neiging van de mensheid.

Als ik zelfmoord pleeg, zal het niet zijn om mezelf te vernietigen, maar om mezelf weer bij elkaar te brengen.

De acteur is een atleet van het hart.

Ik geef de voorkeur aan de mensen die van de kale aarde het delirium eten waaruit ze zijn geboren.

Ik kan me geen kunstwerk voorstellen dat een afzonderlijk bestaan heeft van het leven zelf.

Ik heb engelen nodig. De hel heeft me al jaren opgeslokt. Maar begrijp eindelijk dit-Ik heb al honderdduizend mensenlevens verbrand, door de kracht van mijn pijn.

Er is in elke gek een verkeerd begrepen Genie wiens idee, stralend in zijn hoofd, mensen bang maakte, en voor wie delirium de enige oplossing was voor de wurging die het leven voor hem had voorbereid.

Ik geef mezelf over aan de koorts van dromen, op zoek naar nieuwe wetten.

Zolang we er niet in geslaagd zijn om een van de oorzaken van menselijke wanhoop weg te nemen, hebben we niet het recht om te proberen die middelen weg te nemen waarmee de mens zichzelf van wanhoop probeert te reinigen.

Maar hoe kan men een wetenschapper laten begrijpen dat er iets onveranderlijk gestoord is aan differentiaalrekening, kwantumtheorie of de obscene en dus onzinnige liturgische beproevingen van de precessie van de equinoxen.

Er gaat niets boven een gekkenhuis voor het zachtjes incuberen van de dood.

Tragedie op het podium is niet langer genoeg voor mij, Ik zal het in mijn eigen leven brengen.

Het theater van de wreedheid is gecreëerd om het theater een gepassioneerde en convulsieve opvatting van het leven te geven, en het is in deze zin van gewelddadige strengheid en extreme condensatie van scenische elementen dat de wreedheid waarop het is gebaseerd moet worden begrepen. Deze wreedheid, die bloedig zal zijn wanneer dat nodig is, maar niet systematisch, kan dus worden geïdentificeerd met een soort ernstige morele zuiverheid die niet bang is om het leven de prijs te betalen die het moet betalen.

Wat is een echte gek? Het is een man die liever gek werd, in de maatschappelijk aanvaarde zin van het woord, dan een bepaald superieur idee van menselijke eer te verliezen. Zo heeft de maatschappij in haar asielen al diegenen gewurgd die zij van zich wilde ontdoen of zich wilde beschermen, omdat zij weigerden haar medeplichtigen te worden in bepaalde grote nastinesses. Want een gek is ook iemand die de maatschappij niet wilde horen en die zij wilde verhinderen bepaalde ondraaglijke waarheden uit te spreken.

Geschreven poëzie is de moeite waard om een keer te lezen, en dan moet worden vernietigd. Laat de dode dichters plaats maken voor anderen. Dan zouden we zelfs kunnen inzien dat het onze verering is voor wat al geschapen is, hoe mooi en geldig het ook mag zijn, dat ons versteent.

Het theater, dat in niets is, maar gebruik maakt van alles - gebaren, geluiden, woorden, geschreeuw, licht, duisternis - herontdekt zichzelf precies op het punt waar de geest een taal nodig heeft om zijn manifestaties uit te drukken. Het doorbreken van taal om het leven aan te raken is het creëren of recreëren van het theater.

Poëzie is een dissociërende en anarchistische kracht die door analogie, associaties en beelden gedijt op de vernietiging van bekende relaties.

Ik zou een boek willen schrijven dat mensen gek zou maken, dat zou zijn als een open deur die hen leidt waar ze nooit zouden hebben ingestemd om te gaan, kortom, een deur die opent naar de realiteit.

Vermoei jezelf niet meer dan nodig is, zelfs niet ten koste van het stichten van een cultuur op de vermoeidheid van je botten.

Als ons leven een constante magie mist, is dat omdat we ervoor kiezen om onze daden te observeren en onszelf te verliezen in overweging van hun ingebeelde vorm en betekenis, in plaats van gedreven te worden door hun kracht.

We hebben het recht om te liegen, maar niet over de kern van de zaak.

Ik roep op tot acteurs die branden op de brandstapel, lachen om de vlammen.

Verlaat de grotten van het zijn. Komen. De geest ademt buiten de geest. De tijd is gekomen om je verblijf te verlaten. Overgave aan de Universele gedachte. Het wonderbaarlijke ligt aan de wortel van de geest.

Want de verlorenen zijn verloren door de natuur, al uw ideeën van morele regeneratie zullen geen verschil maken, er is een aangeboren determinisme, er is een onmiskenbare ongeneeslijkheid in zelfmoord, misdaad, idiotie, waanzin, er is een onoverwinnelijke hoererij in de mens, er is een aangeboren zwakte van het karakter, een castratie van de geest.

We moeten geloven in een gevoel van leven vernieuwd door het theater, een gevoel van leven waarin de mens zich onbevreesd meester maakt van wat nog niet bestaat en het tot stand brengt. En alles wat niet geboren is, kan nog steeds tot leven worden gebracht als we er niet tevreden mee zijn om louter registrerende organismen te blijven.

Zij die leven, leven van de doden.

Het leven bestaat uit brandende vragen.

Ik voeg een andere taal toe aan de gesproken taal en ik probeer haar oude magie, haar essentiële betoverende kracht, in de taal van de spraak te herstellen, want haar mysterieuze mogelijkheden zijn vergeten.

De waarheid van het leven ligt in de impulsiviteit van de materie. De geest van de mens is vergiftigd door Concepten. Vraag hem niet tevreden te zijn, vraag hem alleen kalm te zijn, te geloven dat hij zijn plaats heeft gevonden. Maar alleen de gek is echt kalm.

Ik word gestigmatiseerd door een levende dood waarin de echte dood geen verschrikkingen voor mij bevat.

Geschreven poëzie is de moeite waard om een keer te lezen, en dan moet worden vernietigd. Laat de dode dichters plaats maken voor anderen.

Het is bijna onmogelijk om een arts en een eerlijk mens te zijn, maar het is obsceen onmogelijk om een psychiater te zijn zonder tegelijkertijd het stempel van de meest onbetwistbare waanzin te dragen: die van het niet kunnen weerstaan aan die oude atavistische reflex van de massa van de mensheid, die elke man van de wetenschap die door deze massa wordt geabsorbeerd, tot een soort natuurlijke en aangeboren vijand van alle genialiteit maakt.

Het idee van een losstaande kunst, van poëzie als een charme die alleen bestaat om onze vrije tijd af te leiden, is een decadent idee en een onmiskenbaar symptoom van ons vermogen om te castreren.

We moeten de literatuur van ons afwassen. We willen vooral mens zijn, mens zijn.

[definieert een gek als] een man die liever gek werd,in de sociaal geaccepteerde zin van het woord, in plaats van een bepaald superieur idee van menselijke eer te verliezen.

Zonder sarcasme zink ik in chaos.

Al het schrijven is vuilnis. Mensen die uit het niets komen om te proberen een deel van wat er in hun gedachten gebeurt onder woorden te brengen, zijn varkens.

En oorlog is geweldig, nietwaar? Want het is oorlog, is het niet, waar de Amerikanen zich op hebben voorbereid en zich op deze manier stap voor stap voorbereiden. Om deze zinloze productie te verdedigen tegen alle concurrentie die aan alle kanten kon ontstaan.

Ik vernietig omdat voor mij alles wat voortkomt uit de rede onbetrouwbaar is. Ik geloof alleen in het bewijs van wat mijn merg roert, niet in het bewijs van wat zich richt op mijn rede. Ik heb niveaus gevonden in het rijk van de zenuw. Ik voel me nu in staat om het bewijs te evalueren. Er is voor mij een bewijs in het rijk van zuiver vlees dat niets te maken heeft met het bewijs van de rede. Het eeuwige conflict tussen de rede en het hart wordt beslist in mijn eigen vlees, maar in mijn vlees wordt het door zenuwen bevloeid...

Zo heeft de maatschappij in haar asielen al diegenen gewurgd die zij van zich wilde ontdoen of zich wilde beschermen, omdat zij weigerden haar medeplichtigen te worden in bepaalde grote smerigheid.

In onze huidige staat van degeneratie is het door de huid dat metafysica moet worden gemaakt om opnieuw in onze geest te komen.

... Ik zal niet meer gevonden worden met wezens die de reling van het leven hebben ingeslikt en op een dag vond ik mezelf met wezens die de spijker van het leven hebben ingeslikt zodra ik mijn matrix mamma verloor, en het wezen dat onder hem is verdraaid, en god me teruggoot naar haar(de klootzak)...

Theater van wreedheid betekent een theater moeilijk en wreed voor mezelf in de eerste plaats. En, op het niveau van de prestaties, het is niet de wreedheid die we kunnen uitoefenen op elkaar door het hacken op elkaars lichaam, het snijden van onze persoonlijke anatomieën, of, zoals Assyrische keizers, het verzenden van pakketten van menselijke oren, neuzen, of netjes losgemaakte neusgaten door de post, maar de veel meer verschrikkelijke en noodzakelijke wreedheid die dingen kunnen uitoefenen tegen ons. We zijn niet vrij. En de hemel kan nog steeds op ons hoofd vallen. En het theater is gemaakt om ons dat in de eerste plaats te leren.

Ik heb zelf negen jaar in een gekkenhuis doorgebracht en ik heb nooit de obsessie van zelfmoord gehad, maar ik weet dat elk gesprek met een psychiater, elke ochtend op het moment van zijn bezoek, me ertoe bracht mezelf op te hangen, in het besef dat ik niet in staat zou zijn zijn keel door te snijden.

Ikzelf ben een absolute afgrond.

Door zelfmoord introduceer ik mijn ontwerp in de natuur, Ik zal voor het eerst de dingen de vorm van mijn wil geven ... nu kies ik de richting van mijn denken en de richting van mijn vermogens, mijn neigingen, mijn werkelijkheid.

Het is niet opium dat mij doet werken, maar zijn afwezigheid, en om zijn afwezigheid te kunnen voelen, moet het van tijd tot tijd aanwezig zijn.

Als ik zelfmoord pleeg, zal het niet zijn om mezelf te vernietigen, maar om mezelf weer bij elkaar te brengen. Zelfmoord zal voor mij slechts één middel zijn om mezelf met geweld te heroveren, om mijn wezen op brute wijze binnen te vallen, om te anticiperen op de onvoorspelbare benaderingen van God. Door zelfmoord, herintroduceer ik mijn ontwerp in de natuur, zal ik voor het eerst de dingen de vorm van mijn wil geven.

Wreedheid betekent strengheid, onverzoenlijke intentie en beslissing, onomkeerbare en absolute vastberadenheid,