Jean Genet beroemde citaten

Erger dan het niet realiseren van de dromen van je jeugd, zou zijn om jong te zijn geweest en helemaal nooit gedroomd.

Een man moet lang dromen om met grootsheid te handelen, en dromen wordt gevoed in duisternis.

Iedereen die de extase van verraad niet heeft ervaren, Weet helemaal niets van extase.

Mijn hart is in mijn hand, en mijn hand is doorboord, en mijn hand is in de zak, en de zak is gesloten, en mijn hart is gevangen.

Het is het uur dat de nacht breekt van de dag, mijn duif, laat me gaan.

Ik ben homoseksueel. Hoe en waarom zijn loze vragen. Het is alsof ik wil weten waarom mijn ogen Groen zijn.

Ik kon het idee niet licht opvatten dat mensen zonder mij de liefde bedreven.

Ik geef de naam geweld aan een lef die ledig ligt en verliefd is op gevaar.

Ik wilde mezelf inslikken door mijn mond heel wijd open te doen en over mijn hoofd te draaien, zodat het mijn hele lichaam zou opnemen, en dan het universum, totdat alles wat van mij zou overblijven een bal van opgegeten ding zou zijn dat beetje bij beetje zou worden vernietigd: zo zie ik het einde van de wereld.

Misschien is alle muziek, zelfs de nieuwste, niet zozeer iets dat ontdekt is, maar iets dat weer tevoorschijn komt van waar het begraven lag in de herinnering, onhoorbaar als een melodie die in een schijf van vlees is gesneden. Een componist laat me een lied horen dat altijd stil in me is opgesloten.

Ze spendeerden hun tijd aan niets doen... ze laten intimiteit ze versmelten.

Wat we nodig hebben is haat. Daaruit zijn onze ideeën geboren.

Erotisch spel onthult een naamloze wereld die wordt onthuld door de nachtelijke taal van geliefden. Deze taal wordt niet opgeschreven. Het wordt ' s nachts in het oor gefluisterd met een hese stem. Bij zonsopgang is het vergeten.

Schoonheid heeft geen andere oorsprong dan de unieke wond, in elk geval verschillend, verborgen of zichtbaar, die ieder mens in zich draagt, die hij bewaart en waarin hij zich terugtrekt wanneer hij de wereld wil verlaten voor een tijdelijke maar authentieke eenzaamheid

Het hoofddoel van een revolutie is de bevrijding van de mens... niet de interpretatie en toepassing van een transcendentale ideologie.

Door taal uit te rekken vervormen we het voldoende om ons erin te wikkelen en ons te verbergen.

Poëzie is de breuk (of beter gezegd de ontmoeting op het breekpunt) tussen het zichtbare en het onzichtbare.

Ah die knock-out lichaamsvloeistoffen: bloed, sperma, tranen!

Ik laat je vrij om je elke dialoog voor te stellen die je wilt. Kies wat je kan charmeren. Heb het, als je wilt, dat ze de stem van het bloed horen, of dat ze op het eerste gezicht verliefd worden... Stel je de wildste onwaarschijnlijkheden voor. De diepten van hun wezen zijn opgewonden om elkaar in slang te benaderen. Verwar ze plotseling in een snelle omhelzing of een broederlijke kus. Doe wat je wilt.

Toen ik je zag, plotseling - misschien voor een seconde - had ik de kracht om alles te verwerpen wat je niet was en om de illusie te lachen. Maar mijn schouders zijn erg zwak. Ik kon het gewicht van de veroordeling van de wereld niet dragen. En ik begon u te haten toen alles aan u mijn liefde zou hebben ontstoken en toen de liefde de verachting van de mensen ondraaglijk zou hebben gemaakt, en hun verachting mijn liefde ondraaglijk zou hebben gemaakt. Het feit is, Ik haat je.

Beperkt door de wereld, waar ik me tegen verzet, gekarteld door haar, zal ik des te mooier en sprankelender zijn als de hoeken die me verwonden en me vorm geven scherper zijn en de gekarteld wreder.

Er is een nauwe relatie tussen bloemen en veroordeelden.

De meest redelijke man slaagt er altijd in, wanneer hij de trekker overhaalt, om een dispenser van gerechtigheid te worden.

Geweld is een rust die je stoort.

Als we het leven zien, noemen we het mooi. Als we de dood zien, noemen we het lelijk. Maar het is nog mooier om jezelf te zien leven met grote snelheid, tot aan het moment van de dood.

Ik wil niet verdwijnen.

Om te huilen, was ik afgedaald naar het rijk van de doden zelf, naar hun geheime kamers, geleid door de onzichtbare maar zachte handen van vogels naar beneden trappen die weer werden gevouwen als ik verder. Ik toonde mijn verdriet in de vriendelijke velden van de dood, ver van de mensen: in mezelf.

Wat ik nog niet zo intens wist was de haat van de blanke Amerikaan voor de Zwarte, een haat zo diep dat ik me afvraag of elke blanke man in dit land, wanneer hij een boom plant, negers niet aan zijn takken ziet hangen.

Gevangenis, kerkers, gezegende plaatsen waar het kwaad onmogelijk is omdat ze het kruispunt zijn van al het kwaad in de wereld. Men kan geen kwaad doen in de hel.

Uitgesloten door mijn geboorte en smaak van de sociale orde, was ik me niet bewust van de diversiteit ervan. Niets in de wereld was irrelevant: de sterren op de mouw van een generaal, de beursnoteringen, de olijfoogst, de stijl van de rechterlijke macht, de tarwebeurs, bloembedden. Niets. Deze orde, angstig en gevreesd, waarvan de details allemaal met elkaar verbonden waren, had een betekenis: Mijn ballingschap.

Bij het bekijken van mijn leven, bij het volgen van zijn loop, vul ik mijn cel met het plezier te zijn wat ik bij gebrek aan een kleinigheid niet kon zijn, om die momenten te heroveren, zodat ik mezelf in hen kan werpen als in donkere kuilen, die momenten waarop ik dwaalde door de door valstrikken geteisterde compartimenten van een ondergrondse hemel

De vaporish cocaïne maakt de contouren van hun leven los en zet hun lichamen op drift, en dus zijn ze onaantastbaar.

De tijd om te redeneren is voorbij; nu is het tijd om gestoomd te worden en als een gek te vechten.

Mensen begiftigd met een wilde verbeelding moeten bovendien het grote poëtische vermogen hebben om ons universum en zijn waarden te ontkennen, zodat ze er met soeverein gemak naar kunnen handelen.

Elke moord met voorbedachten rade wordt altijd beheerst door een voorbereidende ceremonie en wordt altijd gevolgd door een verzoenende ceremonie. De Betekenis van beide ontgaat de moordenaars.

Liefde maakt gebruik van de ergste valstrikken. De minst nobele. De zeldzaamste. Het maakt gebruik van toeval.

Eenzaamheid, zoals ik het begrijp, betekent niet een ongelukkige staat, maar eerder geheime Koninklijke familie, diepe onmededeelbaarheid en toch een min of meer duistere kennis van een onkwetsbare singulariteit.

Er zijn ochtenden wanneer alle mannen ervaren met vermoeidheid een flush van tederheid die hen geil maakt.

Als we ons gedragen als degenen aan de andere kant, dan zijn we de andere kant. In plaats van de wereld te veranderen, is alles wat we bereiken een weerspiegeling van degene die we willen vernietigen.

op hem, onder hem, met zijn mond tegen de hare gedrukt, zong hij voor haar grof gezang dat door haar lichaam bewoog.

Langzaam maar grimmig wil ik haar van elke vorm van geluk ontdoen om van haar een heilige te maken.

De kracht van wat Pantherretoriek of woordzaaierij werd genoemd, lag niet in elegante toespraken, maar in de kracht van bevestiging (of ontkenning), in woede van toon en timbre. Wanneer de woede tot actie leidde, was er geen turgiditeit of overdreven nadruk. Iedereen die getuige is geweest van politieke ruzies onder de blanken zal moeten toegeven dat de blanken niet overbelast zijn met poëtische verbeelding.

Iedereen die een vreemd feit kent, deelt in zijn singulariteit.

Bij de morele eenzaamheid van de moordenaar komt de eenzaamheid van de kunstenaar, die geen autoriteit kan erkennen, behalve die van een andere kunstenaar.

Ik herken in dieven, verraders en moordenaars, in de meedogenloze en de sluwe, een diepe schoonheid - een verzonken schoonheid.

De roem van helden is weinig te danken aan de omvang van hun veroveringen en alles aan het succes van de hulde die aan hen werd gebracht.

...schoonheid is de projectie van lelijkheid en door het ontwikkelen van bepaalde monstruositeiten verkrijgen we de zuiverste ornamenten.

Ten eerste, meng je haarspelden niet met de mijne! U .... Oh! Oké, meng jouw rotzooi met de mijne. Meng het! Meng je vodden met mijn flarden! Meng het allemaal door elkaar. ...

...de personages in mijn boeken lijken allemaal op elkaar. Ze leven, met kleine variaties, dezelfde momenten, dezelfde gevaren, en als ik over hen spreek, herhaalt mijn taal, die door hen is geïnspireerd, dezelfde gedichten in dezelfde toon.

Ze was gelukkig, en perfect in lijn met de traditie van die vrouwen die ze vroeger "geruïneerd", "gevallen", feckless, ***** in hitte, verrukte poppen, zoete sletten, instant prinsessen, hete nummers, geweldige lays, sappige hapjes, everybody ' s darlings noemden . . .