Eugene Ionesco beroemde citaten

Het is niet het antwoord dat verheldert, maar de vraag.

Waarom verwachten mensen altijd dat auteurs vragen beantwoorden? Ik ben schrijver omdat ik vragen wil stellen. Als ik antwoorden had, zou ik politicus zijn.

Geen enkele samenleving is in staat geweest de menselijke droefheid af te schaffen, geen enkel politiek systeem kan ons verlossen van de pijn van het leven, van onze angst voor de dood, onze dorst naar het absolute. Het is de menselijke conditie die de sociale conditie leidt, niet andersom.

Ik zou persoonlijk een schildpad op het podium willen brengen, er een renpaard van maken, dan een hoed, Een lied, een dragoon en een waterfontein. Je durft alles in het theater en het is de plek waar je het minst durft.

Een schrijver heeft nooit vakantie. Voor een schrijver bestaat het leven uit schrijven of nadenken over schrijven.

Het einde van de kindertijd is wanneer dingen ophouden ons te verbazen. Wanneer de wereld vertrouwd lijkt, wanneer men gewend is geraakt aan het bestaan, is men volwassen geworden.

Een kunstwerk is vooral een avontuur van de geest.

Middelmatigheid is gevaarlijker in een criticus dan in een schrijver.

Kunst is het nuttelijkste van de mens ... en essentieel ... activiteit.

Als ik een nieuw stuk schrijf, kan mijn standpunt diepgaand worden gewijzigd. Misschien ben ik verplicht mezelf tegen te spreken en weet ik misschien niet meer of ik nog steeds denk wat ik denk.

We zijn allemaal op zoek naar iets van buitengewoon belang waarvan we de aard zijn vergeten; Ik schrijf de memoires van een man die zijn geheugen heeft verloren.

Verveling bloeit ook, als je je veilig voelt. Het is een symptoom van veiligheid.

Een neus die kan zien is twee waard die snuffelen.

De kindertijd is voorbij op het moment dat de dingen niet langer verbazingwekkend zijn.

De kindertijd is de wereld van Wonder en verwondering; alsof de schepping opstond, badend in het licht, uit de duisternis, volkomen nieuw en fris en verbazingwekkend. Het einde van de kindertijd is wanneer dingen ophouden ons te verbazen.

Er zijn meer doden dan levenden. En hun aantal neemt toe. De levenden worden zeldzamer.

Alles wat geweest is zal zijn, alles wat zal zijn is, alles wat zal zijn is geweest.

Schoonheid is een kostbaar spoor dat de eeuwigheid aan ons laat verschijnen en dat het ons ontneemt. Een manifestatie van de eeuwigheid, en ook een teken van de dood.

Shakespeare was de grote voor ons. Zijn plaats was tussen God en wanhoop.

Ideologieën scheiden ons. Dromen en angst brengen ons samen.

Niets maakt me pessimistischer dan de verplichting om niet pessimistisch te zijn.

Ik heb geen andere beelden van de wereld dan die welke vluchtigheid uitdrukken, en gevoelloosheid, ijdelheid en woede, leegte, ofhideuze nutteloze haat. Alles heeft alleen maar bevestigd wat ik in mijn jeugd had gezien en begrepen: nutteloze en Smerige woedeaanvallen, geschreeuw plotseling bedekt door de stilte, schaduwen voor altijd opgeslokt door de nacht.

Voor mij is het alsof de werkelijke wereld op elk moment zijn actualiteit volledig heeft verloren. Alsof er niets was, hoewel er geen fundamenten voor iets waren of alsof het ons ontkwam. Slechts één ding is echter levendig aanwezig: het voortdurend scheuren van de sluier van verschijningen; de voortdurende vernietiging van alles in de bouw. Niets houdt bij elkaar, alles valt uit elkaar.

De grootste truc van massa-waanzin is dat het je ervan overtuigt dat de enige abnormale persoon degene is die weigert mee te doen aan de waanzin van anderen, degene die vergeefs probeert zich te verzetten. We zullen totalitarisme nooit begrijpen als we niet begrijpen dat mensen zelden de kracht hebben om ongewoon te zijn.

De criticus moet beschrijven, en niet voorschrijven....

Drama ligt in extreme overdrijving van de gevoelens, een overdrijving die de platte dagelijkse realiteit ontwricht.

Het is wanneer ik me volledig bewust ben dat ik vragen stel.

Zodra men weet dat men gaat sterven, is de kindertijd voorbij.... Je kunt dus op zeven groeien. Dan geloof ik dat de meeste mensen vergeten wat ze begrepen hebben, een ander soort jeugd herstellen die hun hele leven kan duren. Het is geen echte jeugd, maar een soort vergeten. Verlangens en angsten zijn er, waardoor je geen toegang hebt tot de essentiële waarheid.

Uitleg scheidt ons van verbazing, die de enige toegangspoort is tot het onbegrijpelijke.

We hebben geen tijd om onze tijd te nemen.

O rechtvaardige verdoemenis, dat zij die plezier maken hun enige doel, het hele leven ordenen omwille van het leven, missen waar ze voor zorgen. Terwijl zij die strenge plicht leiden, tevreden zijn om te volgen, vinden zij, van plicht slechts acht nemend, plezier tussen haakjes.

De kindertijd is de wereld van het wonder of van de magie: het is alsof de schepping helder uit de nacht is opgestaan, Geheel nieuw en fris en verbazingwekkend. De kindertijd is voorbij op het moment dat de dingen niet langer verbazingwekkend zijn. Wanneer de wereld je een gevoel van "déjà vu" geeft, wanneer je gewend bent aan het bestaan, word je een VOLWASSENE.

Ik ben een avant-garde toneelschrijver. Het lijkt zelfs voor de hand liggend aangezien ik hier aanwezig ben bij discussies over het avant-garde theater. Het is allemaal volledig officieel. Wat betekent de term avant-garde?

Je kunt dingen pas voorspellen nadat ze zijn gebeurd.

Ik ben altijd achterdochtig geweest over collectieve waarheden.

Er is geen religie waarin het dagelijks leven niet als een gevangenis wordt beschouwd; Er is geen filosofie of ideologie die niet denkt dat we in vervreemding leven.

In de geschiedenis van de mensheid zijn er geen beschavingen of culturen die er niet in slagen om, op één of duizend manieren, deze behoefte aan een absoluut te manifesteren dat hemel wordt genoemd, vrijheid, een wonder, een verloren paradijs dat moet worden herwonnen, vrede, het voorbijgaan aan de geschiedenis... Er is geen religie waarin het dagelijks leven niet als een gevangenis wordt beschouwd; Er is geen filosofie of ideologie die niet denkt dat we in vervreemding leven.... De mensheid heeft altijd een nostalgie gehad voor de vrijheid die alleen schoonheid is, die alleen echt is; leven, volheid, licht.

Als men het nut van het nutteloze en de nutteloosheid van het nuttige niet begrijpt, kan men kunst niet begrijpen.

De menselijke komedie trekt me niet genoeg aan. Ik ben niet helemaal van deze wereld. Ik ben van elders, en het is de moeite waard om dit elders buiten de muren te vinden...maar waar is het?

Taal zou bijna uiteenvallen of exploderen in haar vruchteloze poging om zoveel betekenissen te bevatten.

O woorden, welke misdaden worden in uw naam begaan? Jack of de onderwerping

Een echt gewetensvolle dokter zou samen met zijn patiënt moeten sterven. De kapitein gaat ten onder met zijn schip.

Toen ik geboren werd, was ik bijna veertien jaar oud. Daarom kon ik gemakkelijker dan de meesten begrijpen waar het allemaal om ging.

Ik kan gewoon niet wennen aan het leven.

Logica is een heel mooi ding. Zolang het maar niet misbruikt wordt.

Zoals alle revoluties was de surrealistische revolutie een omkering, een restitutie, een uitdrukking van vitale en onmisbare spirituele behoeften.

We zijn onsterfelijk gemaakt en toch sterven we. Het is verschrikkelijk, het kan niet serieus worden genomen

Theater is gewoon wat niet op een andere manier kan worden uitgedrukt; een complexiteit van woorden, bewegingen, gebaren die een visie op de wereld overbrengen die op een andere manier onuitsprekelijk is.

Een avant-garde man is als een vijand in een stad die hij wil vernietigen, waartegen hij in opstand komt; want zoals elk regeringssysteem is een gevestigde vorm van expressie ook een vorm van onderdrukking. De avant-garde man is de tegenstander van een bestaand systeem.

Het is mij verteld, in een droom ... het antwoord op al je vragen krijg je alleen via een droom. Dus in mijn droom val ik in slaap, en ik droom, in mijn droom, dat ik die absolute, onthullende droom heb.