Mircea Eliade beroemde citaten

Door de voorbeeldige daden van een god of een mythische held na te bootsen, of gewoon door hun avonturen te vertellen, maakt de man van een archaïsche samenleving zich los van de wereldse tijd en komt hij op magische wijze terug in de grote tijd, de heilige tijd.

Doe wat hij wil, hij is een erfgenaam. Hij kan zijn verleden niet geheel afschaffen, omdat hij zelf een product van zijn verleden is. Hij vormt zich door een reeks ontkenningen en weigeringen, maar hij blijft achtervolgd worden door de realiteit die hij heeft geweigerd en ontkend. Om een eigen wereld te verwerven, heeft hij de wereld waarin zijn voorouders leefden ontheiligd; maar om dat te doen was hij verplicht een eerder soort gedrag aan te nemen, en dat gedrag is nog steeds emotioneel aanwezig in hem, in de een of andere vorm, klaar om in zijn diepste wezen te worden gereactualiseerd.

De primitieve magiër, de medicijnman of sjamaan is niet alleen een zieke man, hij is bovenal een zieke man die genezen is, die erin geslaagd is zichzelf te genezen.

Water symboliseert het geheel van potentialiteit - de bron van alle mogelijke bestaan.

En ik realiseer me hoe nutteloos gejammer is en hoe onnodig melancholie is.

Licht komt niet uit licht, maar uit duisternis.

De weg naar ' wijsheid 'of naar' vrijheid ' is de weg naar je innerlijke wezen. Dit is de eenvoudigste definitie van metafysica.

Voor degenen aan wie een steen zich als heilig openbaart, wordt zijn onmiddellijke werkelijkheid omgezet in bovennatuurlijke werkelijkheid. Met andere woorden, voor degenen die een religieuze ervaring hebben, is de hele natuur in staat zichzelf te openbaren als kosmische sacraliteit.

Het zou beangstigend zijn te denken dat in de hele kosmos, die zo harmonieus, zo compleet en gelijk aan zichzelf is, alleen het menselijk leven willekeurig plaatsvindt, dat alleen iemands lot betekenis mist.

Ik wil niet middelmatig zijn, dit is de angst voor mijn ziel en mijn lichaam.

De ervaring van de heilige ruimte maakt de grondlegging van de wereld mogelijk: waar het Heilige zich in de ruimte manifesteert, het werkelijke zich onthult, komt de wereld tot bestaan.

Wanneer het Heilige zich manifesteert in een hiërofanie, is er niet alleen een breuk in de homogeniteit van de ruimte; er is ook een openbaring van een absolute werkelijkheid, in tegenstelling tot de niet-werkelijkheid van de uitgestrekte omringende uitgestrektheid. De manifestatie van het Heilige vormt ontologisch de wereld. In de homogene en oneindige uitgestrektheid, waarin geen referentiepunt mogelijk is en dus geen oriëntatie kan worden vastgesteld, onthult de hiërofanie een absoluut vast punt, een centrum.

De grote kosmische illusie is een hiërofanie.... Men wordt verslonden door de tijd, niet omdat men in de tijd leeft, maar omdat men in de werkelijkheid ervan gelooft en daarom de eeuwigheid vergeet of veracht.

Psychoanalyse rechtvaardigt het belang ervan door te beweren dat het je dwingt om naar de werkelijkheid te kijken en deze te accepteren. Maar wat voor realiteit? Een werkelijkheid die wordt bepaald door de materialistische en wetenschappelijke ideologie van de psychoanalyse, dat wil zeggen een historisch product...

Het ruwe product van de natuur, het object gevormd door de industrie van de mens, verkrijgt hun werkelijkheid, hun identiteit slechts in de mate van hun deelname aan een transcendente werkelijkheid.

In welke mate hij de wereld ook heeft ontheiligd, de man die zijn keuze heeft gemaakt ten gunste van een profaan leven slaagt er nooit in om religieus gedrag volledig af te schaffen.

Zolang je niet hebt begrepen dat je moet sterven om te groeien, ben je een verontruste gast op de donkere aarde".

De mens wordt zich bewust van het Heilige omdat het zich manifesteert, zichzelf toont, als iets geheel anders dan het Profane ... In zijn ontmoetingen met het Heilige ervaart de mens een realiteit die niet tot onze wereld behoort, maar toch wordt aangetroffen in en door objecten of gebeurtenissen die deel uitmaken van de wereld.

Te geloven dat ik op mijn drieëntwintigste geschiedenis en cultuur kon opofferen voor het Absolute was een verder bewijs dat ik India niet had begrepen. Mijn roeping was cultuur, niet heiligheid.

De geschiedenis van de religies reikt naar beneden en maakt contact met dat wat in wezen menselijk is: de verhouding van de mens tot het Heilige. De geschiedenis van religies kan een uiterst belangrijke rol spelen in de crisis die we doormaken. De crises van de moderne mens zijn voor een groot deel religieus, voor zover ze een ontwaken van zijn bewustzijn zijn voor een afwezigheid van betekenis.

Het is niet zonder angst en beven dat een historicus van religie het probleem van de mythe benadert. Dit is niet alleen vanwege die voorlopige gênante vraag: Wat is de bedoeling van mythe? Het is ook omdat de gegeven antwoorden voor het grootste deel afhankelijk zijn van de geselecteerde documenten.

De heilige boom, de heilige steen worden niet aanbeden als steen of boom; ze worden aanbeden juist omdat ze hiërofanieën zijn, omdat ze iets tonen dat niet langer steen of boom is maar heilig, de ganz andere of 'geheel ander'.'

Een religieus verschijnsel zal alleen als zodanig worden erkend als het op zijn eigen niveau wordt begrepen, d.w.z. als het als iets godsdienstig wordt bestudeerd. Het is onjuist om te proberen de essentie van een dergelijk fenomeen te begrijpen door middel van fysiologie, psychologie , sociologie , economie , taalkunde , kunst of enige andere studie; het mist het ene unieke en onherleidbare element erin, het element van het Heilige .

Of religie door de mens is gemaakt, is een vraag voor filosofen of theologen. Maar de vormen zijn door de mens gemaakt. Het is een menselijk antwoord op iets. Als godsdiensthistoricus ben ik geïnteresseerd in die uitdrukkingen.

om slechts één gedachte te hebben, maar het om in staat te zijn het universum te vernietigen.