Ernst Junger beroemde citaten

Ik ben een anarch-niet omdat ik Autoriteit veracht, maar omdat ik het nodig heb. Evenzo ben ik geen ongelovige, maar een man die iets eist dat het waard is om in te geloven.

Ik kwam tot het besef dat één enkel menselijk wezen, begrepen in zijn diepte, die royaal geeft uit de schatten van zijn hart, schenkt ons meer rijkdom dan Caesar of Alexander ooit zou kunnen veroveren. Hier is ons koninkrijk, de beste van de monarchieën, de beste Republiek. Hier is onze Tuin, ons geluk.

De anarchist, als de geboren vijand van het gezag, zal erdoor worden vernietigd nadat hij het min of meer heeft beschadigd. De anarch daarentegen heeft zich gezag toegeëigend; hij is soeverein. Hij gedraagt zich dus als een neutrale macht ten opzichte van staat en maatschappij. Hij kan het leuk vinden, niet leuk vinden of onverschillig zijn voor wat er in hem gebeurt. Dat is wat zijn gedrag bepaalt; hij investeert geen emotionele waarden.

De anarch voert zijn eigen oorlogen, zelfs als hij in de basis marcheert.

Voor de anarch verandert er weinig als hij een uniform uittrekt dat hij deels als Fool ' s motley droeg, deels als camouflage. Het omvat zijn spirituele vrijheid, die hij zal objectiveren tijdens dergelijke overgangen. Dit onderscheidt hem van de anarchist, die, objectief onvrij, begint te woeden totdat hij in een strenger dwangbuis wordt geduwd.

De (doodstraf) controverse gaat aan de anarch voorbij. Voor hem is het koppelen van dood en straf absurd. In dit opzicht staat hij dichter bij de overtreder dan bij de rechter, want de hooggeplaatste schuldige die ter dood wordt veroordeeld, is niet bereid zijn straf als verzoening te erkennen; hij ziet zijn schuld veeleer in zijn eigen ontoereikendheid. Hij erkent zichzelf dus niet als een moreel maar als een tragisch persoon.

We waren in een regen van bloemen vertrokken om de dood van helden te zoeken. De oorlog was onze droom van grootheid, macht en glorie. Het was het werk van een man, een duel op de velden waarvan de bloemen zouden worden bevlekt met bloed. Er is geen mooiere dood in de wereld... Alles in plaats van thuis te blijven, alles om één te worden met de rest.

De politieke tendens moet altijd worden waargenomen, deels als een spektakel, deels voor de eigen veiligheid. De liberaal is ontevreden over het regime; de anarch gaat door hun volgorde-zo onschuldig mogelijk-als een suite van kamers. Dit is het recept voor iedereen die meer om de substantie van de wereld geeft dan om haar schaduw - de filosoof, de kunstenaar, de gelovige.

Liberalisme is voor vrijheid zoals anarchisme voor anarchie is.

De anarch kent de regels. Hij heeft ze bestudeerd als historicus en gaat met hen mee als een tijdgenoot. Waar mogelijk speelt hij zijn eigen spel binnen hun kader; dit maakt de minste golven.

De anarch is gericht op feiten, niet op ideeën. Hij vecht alleen, als een vrij man, en zou er nooit van dromen zichzelf op te offeren aan het feit dat de ene ontoereikendheid de andere vervangt en een nieuw regime triomfeert over het oude. In die zin is hij dichter bij de Filistijn; de bakker wiens voornaamste zorg het bakken van goed brood is; de Boer, die zijn ploeg werkt terwijl legers over zijn velden marcheren.

We ontsnappen niet aan onze grenzen of ons diepste wezen. We veranderen niet. Het is waar dat we kunnen worden getransformeerd, maar we lopen altijd binnen onze grenzen, binnen de afgebakende cirkel.

Een kunstwerk verspilt en wordt lusteloos in een omgeving waar het een prijs heeft maar geen waarde. Het straalt alleen uit als het omringd is door liefde. Het is gebonden te verwelken in een wereld waar de rijken geen tijd hebben en de gecultiveerden geen geld. Maar het is nooit in harmonie met geleende grootheid.

Echt, is alles niet logisch? Er zijn natuurlijk dingen waarvan we min of meer herstellen, hoewel sommige ervan zelfs voor heiligen te hard zijn. Maar dat is geen reden om God te beschuldigen. Zelfs als er redenen zijn om aan hem te twijfelen, is het feit dat hij de wereld niet heeft ingericht als een goed geordende Salon er niet een van. Het spreekt eerder in zijn voordeel. Vroeger werd dit veel beter begrepen.

Vandaag is alleen de persoon die niet meer gelooft in een happy end, alleen hij die er bewust afstand van heeft gedaan, in staat om te leven. Een gelukkige eeuw bestaat niet, maar er zijn momenten van geluk en er is vrijheid in het moment.

Hoewel ik een anarchist ben, ben ik niet anti-autoritair. Integendeel: Ik heb autoriteit nodig, hoewel ik er niet in geloof. Mijn kritische vermogens worden verscherpt door de afwezigheid van de geloofwaardigheid die ik vraag. Als historicus Weet ik wat er te bieden is.

De bijzondere eigenschap die mij tot anarch maakt, is dat ik leef in een wereld die ik ' ultimately’ niet serieus neem. Dit vergroot mijn vrijheid; ik werk als tijdelijke vrijwilliger

De partijdige wil de wet veranderen, de misdadiger breken; de anarch wil geen van beide. Hij is niet voor of tegen de wet. Hoewel hij de wet niet erkent, probeert hij haar wel te erkennen zoals de wetten van de natuur, en hij past zich dienovereenkomstig aan.

Vrijheid is gebaseerd op het bewustzijn van de anarchist dat hij zichzelf kan doden. Hij draagt dit bewustzijn rond; het vergezelt hem als een schaduw die hij kan oproepen. een sprong van deze brug zal me bevrijden.

Politiek gezien volgen systemen elkaar op, waarbij elk het vorige consumeert. Ze leven van de altijd nagelaten en altijd teleurgestelde hoop, die nooit helemaal vervaagt. Zijn vonk is het enige dat overleeft, terwijl hij zich een weg baant langs de ontploffende lont. Voor deze vonk is de geschiedenis slechts een gelegenheid, nooit een doel.

Habent sua Fata libelli et balli [boeken en kogels hebben hun eigen lot]