Oswald Spengler beroemde citaten

We zijn in deze tijd geboren en moeten moedig het pad volgen naar het voorbestemde einde. Er is geen andere manier. Onze plicht is om de verloren positie vast te houden, zonder hoop, zonder redding, zoals die Romeinse soldaat wiens botten voor een deur in Pompeii werden gevonden, die tijdens de uitbarsting van de Vesuvius op zijn post stierf omdat ze vergaten hem te ontlasten. Dat is Grootheid. Dat is wat het betekent om een volbloed te zijn. Het eervolle einde is het enige dat niet van een man kan worden afgenomen.

Het socialisme is niets anders dan het kapitalisme van de lagere klassen.

Wat is waarheid? Voor de menigte, wat zij voortdurend leest en hoort.

Wanneer de gewone gedachte van een hoog ontwikkeld Volk 'kinderen krijgen' begint te beschouwen als een kwestie van voor-en nadelen, is het grote keerpunt gekomen.

Dit is ons doel: dit leven dat ons geschonken is zo zinvol mogelijk maken . . . om zo te leven dat we trots op onszelf kunnen zijn, om zo te handelen dat een deel van ons voortleeft. Dit is ons doel: dit leven dat ons geschonken is zo zinvol mogelijk maken . . . om zo te leven dat we trots op onszelf kunnen zijn, om zo te handelen dat een deel van ons voortleeft.

De vraag of wereldvrede ooit mogelijk zal zijn, kan alleen worden beantwoord door iemand die bekend is met de wereldgeschiedenis. Vertrouwd zijn met de wereldgeschiedenis betekent echter mensen kennen zoals ze geweest zijn en altijd zullen zijn. Er is een enorm verschil, dat de meeste mensen nooit zullen begrijpen, tussen het bekijken van de toekomstige geschiedenis zoals het zal zijn en het bekijken zoals men het zou willen. Vrede is een verlangen, oorlog is een feit; en de geschiedenis heeft nooit aandacht besteed aan menselijke verlangens en idealen ...

De geschiedenis is die vorm die zijn verbeelding zoekt naar begrip van het levende bestaan van de wereld in relatie tot zijn eigen leven, dat hij daarmee investeert in een diepere werkelijkheid.

Degenen die te veel over ras praten, hebben het niet meer in zich.

Het is de Late stad die als eerste het land trotseert, de natuur tegenspreekt in de lijnen van haar silhouet, alle Natuur ontkent. Het wil iets anders en hoger zijn dan de natuur. Deze hoge gevels, deze barokke koepels, torens en pinnacles, zijn noch willen ze met iets in de natuur verbonden zijn. En dan begint de gigantische megalopolis, de stad als wereld, die niets anders lijdt dan zichzelf en het landbeeld vernietigt.

Geschiedenis is richting-maar Natuur is uitbreiding-iedereen wordt opgegeten door een beer.

Door geld wordt de democratie haar eigen vernietiger, nadat geld het intellect heeft vernietigd.

Gelukkig waren er op het laatste uur altijd een paar soldaten om de beschaving te redden.

Deze keer hebben we niet gekozen. We kunnen het niet helpen als we geboren worden als mensen van de vroege winter van volledige beschaving, in plaats van op de gouden top van een rijpe cultuur, in een Phidias-of een Mozart-tijd. Alles hangt af van ons zien van onze eigen positie, onze bestemming, duidelijk, van ons beseffen dat hoewel we er misschien tegen onszelf over liegen, we er niet aan kunnen ontkomen. Hij die dit niet in zijn hart erkent, wordt niet langer gerekend tot de mannen van zijn generatie en blijft ofwel een domkop, een charlatan of een pedant.

Je bent gevangen in de stroom van onophoudelijke verandering. Je leven is er een rimpel in. Elk moment van je bewuste leven verbindt het oneindige verleden met de oneindige toekomst. Neem deel aan beide en je zult het heden niet leeg vinden.

De gewone man wil niets van het leven, maar gezondheid, levensduur, amusement, comfort-“happiness.hij die dit niet veracht, moet zijn ogen van de wereldgeschiedenis afwenden, want het bevat niets van dit soort. Het beste dat de geschiedenis heeft gecreëerd is groot lijden.

Eindelijk, in de grijze dageraad van de beschaving, gaat het vuur in de ziel uit. De afnemende krachten stijgen op tot nog een, half succesvolle, scheppingsinspanning en produceren het classicisme dat alle stervende culturen gemeen hebben. De ziel denkt weer na en kijkt in de romantiek zielig terug op haar kindertijd; dan verliest ze uiteindelijk, moe, terughoudend, koud, haar verlangen om te zijn en wenst zich, zoals in het keizerlijke Rome, uit het te lange daglicht en terug in de duisternis van het protomysticisme in de schoot van de moeder in het graf.

Vrede is een verlangen, oorlog is een feit; en de geschiedenis heeft nooit aandacht besteed aan menselijke verlangens en idealen.

We hebben geleerd dat de geschiedenis iets is dat geen aandacht besteedt aan onze verwachtingen.

Alle wereldverbeteraars zijn Socialisten. En bijgevolg zijn er geen klassieke wereldverbeteraars.

Elke handeling verandert de ziel van de doener.

Als drie liberalen samenkomen, vormen ze een nieuwe partij; dat is hun idee van individualisme. Zij treden nooit toe tot een bowlingclub zonder als onderdeel van de 'agenda' een 'wijziging van de statuten' in te voeren.

De christelijke theologie is de grootmoeder van het bolsjewisme.

Kritische (d.w.z. scheidings) methoden zijn alleen van toepassing op de wereld als natuur. Het zou gemakkelijker zijn om een thema van Beethoven te breken met een ontleed mes of zuur dan om de ziel te breken door methoden van abstract denken . Natuur-kennis en mens-kennis hebben geen wegen of doelen gemeen.

De laatste mens van de wereldstad wil niet langer leven - hij kan zich vastklampen aan het leven als een individu, maar als een type, als een aggregaat, nee, want het is een kenmerk van dit collectieve bestaan dat het de terreur van de dood elimineert.

Wij Duitsers zullen nooit een andere Goethe voortbrengen, maar we kunnen wel een andere Caesar voortbrengen.

De filosofie, de liefde voor de wijsheid, is de onderste verdediging tegen het onbegrijpelijke.

Je kunt niet leren creatief te zijn door Marx te lezen. Je bent creatief of je bent het niet.

Elke Socialistische uitbraak opent alleen maar nieuwe wegen voor het kapitalisme.

De pers is tegenwoordig een leger met zorgvuldig georganiseerde wapens, de journalisten zijn officieren, de lezers zijn soldaten. De lezer weet noch wordt verondersteld te weten voor welke doeleinden hij wordt gebruikt en welke rol hij moet spelen.

Vandaag de dag leven we zo afgeschrikt Onder het bombardement van deze intellectuele artillerie(de media) dat bijna niemand de innerlijke onthechting kan bereiken die nodig is voor een duidelijk zicht op het monsterlijke drama. De wil tot macht die onder een zuiver Democratische vermomming opereert, heeft zijn meesterwerk zo goed afgerond dat het gevoel van vrijheid van het object in feite gevleid wordt door de meest grondige slavernij die ooit heeft bestaan

Er is geen proletarische, zelfs geen communistische beweging, die niet in het belang van het geld heeft gewerkt en voorlopig door het geld is toegestaan - en dat zonder dat de idealisten onder haar leiders het geringste vermoeden van het feit hebben.

Wiskunde is dus een kunst. Als zodanig heeft het zijn stijlen en stijlperiodes. Het is niet, zoals de leek en de filosoof (die in deze zaak ook een leek is) zich voorstellen, in wezen onveranderlijk, maar onderworpen zoals elke kunst aan onopgemerkte veranderingen van tijdperk tot Tijdperk. De ontwikkeling van de grote Kunsten mag nooit worden behandeld zonder een (zeker niet onrendabele) bijkijk naar de hedendaagse wiskunde.

En de nationaalsocialisten geloven dat ze het zich kunnen veroorloven om de wereld te negeren of zich ertegen te verzetten, en hun luchtkastelen te bouwen zonder een mogelijk stille, maar zeer tastbare reactie uit het buitenland te creëren.

De Man maakt geschiedenis, de vrouw is geschiedenis. De voortplanting van de soort is Vrouwelijk: het loopt gestaag en rustig door alle soorten, dier of mens, door alle kortstondige culturen. Het is primair, onveranderlijk, eeuwig, moederlijk, plantachtig en cultuurloos. Als we terugkijken, zien we dat het synoniem is met het leven zelf.

Er wordt tegenwoordig alleen onder de blanke volkeren gesproken over wereldvrede, en niet onder de veel talrijker gekleurde rassen. Dit is een gevaarlijke situatie. Wanneer individuele denkers en idealisten over vrede spreken, zoals ze al sinds onheuglijke tijden hebben gedaan, is het effect verwaarloosbaar. Maar wanneer hele volkeren pacifistisch worden, is dat een symptoom van seniliteit. Sterke en ongebruikte rassen zijn niet pacifistisch. Een dergelijk standpunt innemen betekent de toekomst opgeven, want het pacifistische ideaal is een terminale voorwaarde die in strijd is met de fundamentele feiten van het bestaan. Zolang de mens zich blijft ontwikkelen, zullen er oorlogen zijn...

Spanning zonder kosmische pulsatie te animeren is de overgang naar het niets

Wanneer de Engelsman spreekt van nationale rijkdom, bedoelt hij het aantal miljonairs in het land.

Lang, lang geleden droeg het land de plattelandsstad en voedde het met haar beste bloed. Nu zuigt de reusachtige stad het land droog, onverzadigbaar en onophoudelijk veeleisende en verslindende verse stromen mensen, totdat het moe wordt en sterft te midden van een bijna onbewoonde woestenij van het land.

Ik beweer dat menig uitvinder, menig diplomaat, menig financier een gezondere filosoof is dan allen die het saaie vak van de experimentele psychologie beoefenen.

Als weinigen een lange oorlog kunnen verdragen zonder verslechtering van de ziel, kan niemand een lange vrede verdragen.

In plaats van een wereld is er een stad, een punt, waarin het hele leven van brede gebieden zich verzamelt terwijl de rest opdroogt. In plaats van een type-waar Volk, geboren uit en opgegroeid op de grond, is er een nieuw soort nomade, onstabiel samenhangend in vloeibare massa ' s, de parasitaire stadsbewoner, traditionel, volkomen vanzelfsprekend, religieloos, slim, onvruchtbaar, diep minachtend van de landgenoot en vooral die hoogste vorm van landgenoot, de landheer.

Op een dag zullen het laatste portret van Rembrandt en de laatste maat van Mozart opgehouden zijn-hoewel mogelijk een gekleurd doek en een blad met noten zullen blijven-omdat het laatste oog en het laatste oor dat toegankelijk is voor hun boodschap verdwenen zullen zijn.

Het leven van het individu is voor niemand anders dan hijzelf van belang: het gaat erom of hij aan de geschiedenis wil ontsnappen of zijn leven ervoor wil geven. De geschiedenis reckt niets van menselijke logica

Optimisme is lafheid.

Vroeger mocht niemand vrij denken; nu is het toegestaan, maar niemand is er meer toe in staat. Nu willen mensen alleen denken wat ze verondersteld worden te denken, en dit beschouwen ze als vrijheid.

Tegenwoordig zou een Democraat van de oude school geen persvrijheid eisen, maar persvrijheid; maar ondertussen zijn de leiders veranderd in parvenu 's die hun positie tegenover de massa' s moeten veiligstellen.

Pacifisme betekent dat de niet-pacifisten de controle hebben ... Pacifisme blijft een ideaal, oorlog een feit. Als de blanke rassen vastbesloten zijn nooit meer oorlog te voeren, zullen de gekleurde mensen anders handelen en heersers van de wereld worden.