Samuel P. Huntington beroemde citaten

Het Westen won de wereld niet door de superioriteit van zijn ideeën of waarden of religie, maar eerder door zijn superioriteit in het toepassen van georganiseerd geweld. Westerlingen vergeten dit feit vaak; niet-westerlingen doen dat nooit.

Verwachtingen moeten niet altijd als realiteit worden opgevat; want je weet nooit wanneer je teleurgesteld zult zijn.

De grenzen van de Islam zijn bloedig en dat geldt ook voor de ingewanden. Het fundamentele probleem voor het Westen is niet islamitisch fundamentalisme. Het is de Islam, een andere beschaving waarvan de mensen overtuigd zijn van de superioriteit van hun cultuur en geobsedeerd zijn door de minderwaardigheid van hun macht.

Kracht blijft sterk wanneer het in het donker blijft; blootgesteld aan het zonlicht begint het te verdampen.

Maar toen kwam ik tot de conclusie dat nee, hoewel er misschien een immigratieprobleem is, het niet echt een ernstig probleem is. Het echte probleem is Assimilatie.

Sommige westerlingen hebben betoogd dat het Westen geen problemen heeft met de Islam, maar alleen met gewelddadige islamitische extremisten. 1400 jaar geschiedenis bewijzen het tegendeel.

Gedeeltelijke waarheden of halve waarheden zijn vaak verraderlijker dan Totale onwaarheden.

Het argument nu dat de verspreiding van popcultuur en consumptiegoederen over de hele wereld de triomf van de westerse beschaving vertegenwoordigt, bagatelliseert de westerse cultuur. De essentie van de westerse beschaving is de Magna Carta, niet de Magna Mac. Het feit dat niet-westerlingen in het laatste kunnen bijten, heeft geen gevolgen voor hun aanvaarding van het eerste.

Het was één ding om de Sovjet-Unie in Europa te houden, omdat Groot-Brittannië, Frankrijk en Duitsland allemaal bereid waren om mee te doen. Maar zullen Japan en andere Aziatische landen bereid zijn om zich bij de inperking van China aan te sluiten?

Deze transnationalisten hebben weinig behoefte aan nationale loyaliteit, zien nationale grenzen als obstakels die gelukkig verdwijnen, en zien nationale regeringen als overblijfselen uit het verleden waarvan de enige nuttige functie is om de wereldwijde operaties van de elite te vergemakkelijken.

Veel meer mensen in de wereld maken zich zorgen over sport dan over mensenrechten.

Ook, natuurlijk, voor het grootste deel van deze tijd dachten de meeste Amerikanen van Amerika als een wit land met, op zijn best, slechts een zeer gesegregeerde en ondergeschikte rol voor zwarten.

Dus, biologisch gezien is het Amerikaanse volk letterlijk slechts de helft van een immigrant.

Het zal lang duren, en zeker zal het westen tot ver in de volgende eeuw de dominante beschaving blijven, maar de achteruitgang vindt plaats.

In 1920 regeerde het Westen over grote delen van de wereld.

Ik denk duidelijk dat de Verenigde Staten, evenals andere westerse landen, hun verplichtingen inzake mensenrechten en democratie moeten nakomen en moeten proberen andere landen te beïnvloeden om in die richting te gaan.

En de grote vraag voor het Westen, natuurlijk, en voor de Europeanen is, welke andere landen, die vroeger deel uitmaakten van het Sovjetblok, moeten worden opgenomen in westerse instellingen?

Het is mijn hypothese dat de fundamentele bron van conflict in deze nieuwe wereld niet primair ideologisch of Primair economisch zal zijn. De grote verdeeldheid onder de mensheid en de dominante bron van conflicten zullen cultureel zijn. Natiestaten zullen de machtigste actoren in de wereld blijven, maar de belangrijkste conflicten van de wereldpolitiek zullen plaatsvinden tussen naties en groepen van verschillende beschavingen. De botsing der Beschavingen zal de wereldpolitiek domineren. De breuklijnen tussen beschavingen zullen de slaglijnen van de toekomst zijn.

In de opkomende wereld van etnische conflicten en beschavingsconflicten lijdt het westerse geloof in de universaliteit van de westerse cultuur aan drie problemen: het is vals; het is immoreel; en het is gevaarlijk.

Elke beschaving ziet zichzelf als het centrum van de wereld en schrijft haar geschiedenis als het centrale drama van de menselijke geschiedenis.

Nou, ik denk dat de Verenigde Staten eerst de wereld moeten erkennen voor wat het is.

Collectieve wil verdringt individuele gril

De meest besproken formulering van [het ene wereldmodel] was de "einde van de geschiedenis" - thesis die door Francis Fukuyama werd voorgesteld. "We kunnen getuige zijn, betoogde Fukuyama,"..het einde van de geschiedenis als zodanig: dat wil zeggen, het eindpunt van de ideologische evolutie van de mensheid en de universalisering van de westerse liberale democratie als de uiteindelijke vorm van menselijk bestuur.":;... De toekomst zal niet worden gewijd aan grote opwindende strijd om ideeën, maar eerder aan het oplossen van alledaagse economische en technische problemen. En, zo concludeerde hij helaas, het zal allemaal nogal saai zijn. (Blz. 31

Cultureel Amerika ligt onder vuur. En zoals de Sovjet-ervaring illustreert, is ideologie een zwakke lijm om mensen bij elkaar te houden die anders geen raciale, etnische en culturele bronnen van Gemeenschap hebben.

Religiositeit onderscheidt Amerika van de meeste andere westerse samenlevingen. Amerikanen zijn ook overwegend christelijk, wat hen onderscheidt van veel niet-westerse volkeren. Hun religiositeit leidt Amerikanen ertoe de wereld in veel grotere mate in termen van goed en kwaad te zien dan de meeste andere volkeren.

Democratie is in zekere mate gebaseerd op meerderheidsbestuur, en democratie is moeilijk in een situatie van geconcentreerde ongelijkheden waarin een grote, verarmde meerderheid een kleine, rijke oligarchie confronteert.

Beschavingen evolueren in de loop van de tijd, en de meeste geleerden van beschaving, waaronder mensen zoals Carol Quigley, beweren dat ze door perioden van oorlogvoerende Staten gaan en uiteindelijk evolueren naar een universele staat.

Critici zeggen dat Amerika een leugen is omdat de realiteit zo ver achterblijft bij haar idealen. Ze hebben het mis. Amerika is geen leugen, het is een teleurstelling. Maar het kan alleen een teleurstelling zijn omdat het ook een hoop is.

We kwamen er pas echt toe om de propositioneel dimensie van identiteit te accepteren en te integreren in een concept van onszelf ten tijde van de Amerikaanse Revolutie.