Edward Said beroemde citaten

Elk rijk zegt echter tegen zichzelf en de wereld dat het anders is dan alle andere rijken, dat zijn missie niet is om te plunderen en te controleren, maar om op te voeden en te bevrijden.

Bekijk situaties als contingent, niet als onvermijdelijk, bekijk ze als het resultaat van een reeks historische keuzes gemaakt door mannen en vrouwen, als feiten van de samenleving gemaakt door mensen, en niet als natuurlijk of door god gegeven, daarom onveranderlijk, permanent, onomkeerbaar.

Je kunt niet doorgaan met het slachtoffer maken van iemand anders alleen maar omdat je zelf ooit slachtoffer was-er moet een limiet zijn

Ik weet niet meer precies wanneer ik mijn eerste stripboek Las, maar ik herinner me wel precies hoe bevrijd en subversief ik me daardoor voelde.

Geen oorzaak, geen God, geen abstract idee kan de massale slachting van onschuldigen rechtvaardigen.

Ik heb nooit geweten wat Arabisch of Engels is, of welke echt van mij was zonder enige twijfel. Wat ik echter wel weet, is dat de twee altijd samen zijn geweest in mijn leven, de ene resoneert in de andere, soms ironisch, soms nostalgisch, meestal corrigeert en commentaar geeft op de andere. Elk kan mijn absolute eerste taal lijken, maar dat is het ook niet.

Mijn argument is dat de geschiedenis door mannen en vrouwen wordt gemaakt, net zoals zij ook ongemaakt en herschreven kan worden, altijd met verschillende stilzwijgen en weglatingen, altijd met opgelegde vormen en getolereerde misvormingen.

De geschiedenis van andere culturen is niet-bestaand totdat het uitbarst in confrontatie met de Verenigde Staten.

Het humanisme is het enige - Ik zou zelfs zeggen het laatste-verzet dat we hebben tegen de onmenselijke praktijken en onrechtvaardigheden die de menselijke geschiedenis ontsieren.

Ik ben niet in staat geweest om een niet-gecommitteerd of opgeschort leven te leiden. Ik heb niet geaarzeld om mijn verbondenheid met een uiterst impopulaire zaak te verklaren.

Kortom, Israël is de maatstaf voor onze tekortkomingen en onze incompetentie. We hebben jaren gewacht op een grote leider, maar er kwam geen; we hebben gewacht op een machtige militaire overwinning, maar we werden ronduit verslagen; we hebben gewacht op externe machten (de VS of,in zijn tijd, de Sovjet-Unie), maar niemand kwam ons te hulp. Het enige wat we niet in alle ernst hebben geprobeerd, is op onszelf te vertrouwen: totdat we dat doen met een volledige toewijding aan succes, is er geen kans dat we vooruitgang kunnen boeken in de richting van zelfbeschikking en vrijheid van agressie.-1998

We kunnen niet vechten voor onze rechten en onze geschiedenis en toekomst totdat we gewapend zijn met wapens van kritiek en toegewijd bewustzijn.

Alle kennis die over de menselijke samenleving gaat, en niet over de natuurlijke wereld, is Historische kennis en berust daarom op oordeel en interpretatie. Dit wil niet zeggen dat feiten of gegevens niet bestaan, maar dat feiten hun belang halen uit wat er in de interpretatie van wordt gemaakt-want interpretaties zijn sterk afhankelijk van wie de tolk is, wie hij of zij aanspreekt, wat zijn of haar doel is, op welk historisch moment de interpretatie plaatsvindt.

Sinds de tijd van Homerus was elke Europeaan, in wat hij over het oosten kon zeggen, een racist, een imperialist en bijna volledig etnocentrisch.

Het Oosten dat in het Orientalisme verschijnt, is dus een systeem van voorstellingen dat wordt omlijst door een hele reeks krachten die het Oosten in het westerse leren, het westerse bewustzijn en later het westerse rijk hebben gebracht.... Het Oosten is het toneel waarop het hele Oosten is opgesloten. Op dit podium zullen de figuren verschijnen wiens rol het is om het grotere geheel te vertegenwoordigen waaruit ze emenate. Het Oosten lijkt dan geen onbeperkte uitbreiding buiten de bekende Europese wereld te zijn, maar eerder een gesloten veld, een theatraal podium dat aan Europa is gehecht.

Macht is tenslotte niet alleen militaire kracht. Het is de sociale macht die voortkomt uit democratie, de culturele macht die voortkomt uit Vrijheid van meningsuiting en onderzoek, de persoonlijke macht die elke Arabische burger het recht geeft om te voelen dat hij of zij in feite een burger is, en niet alleen een schaap in de kudde van een grote herder.

Een beroep op het verleden behoort tot de meest voorkomende strategieën bij de interpretatie van het heden.

Theorie wordt geleerd om de student te laten geloven dat hij of zij een Marxist, een feminist, een Afrocentrist of een deconstructionist kan worden met ongeveer dezelfde inspanning en toewijding die nodig is bij het kiezen van items uit een menu.

Weiger jezelf toe te staan een groente te worden die eenvoudig informatie absorbeert, voorverpakt, voorgeideologiseerd , omdat er geen boodschap is.. is allesbehalve een ideologisch pakket dat een soort verwerking heeft ondergaan.

Ik neem kritiek zo serieus dat ik geloof dat, zelfs in het midden van een strijd waarin men onmiskenbaar aan de ene kant tegen de andere staat, er kritiek moet zijn, omdat er een kritisch bewustzijn moet zijn als er kwesties, problemen, waarden, zelfs levens moeten zijn om voor te vechten... Kritiek moet zichzelf zien als levensverbeterend en constitutief tegengesteld aan elke vorm van tirannie, Overheersing en misbruik; haar sociale doelen zijn niet-coöperatieve kennis die wordt geproduceerd in het belang van de menselijke vrijheid.

Geschiedenis wordt geschreven door degenen die winnen en degenen die domineren.

Ik ben voor vrede. En ik ben voor een onderhandelde vrede. Maar dit akkoord is geen rechtvaardige vrede.

Onderdeel van het hoofdplan van het imperialisme... is dat we jullie je geschiedenis zullen geven, we zullen het voor jullie schrijven, we zullen het verleden opnieuw ordenen...Wat echt angstaanjagender is, is de vervorming, de verminking en uiteindelijk de uitroeiing van de geschiedenis om te creëren... een bevel dat gunstig is voor de Verenigde Staten.

Beginnen is niet alleen een soort actie. Het is ook een gemoedstoestand, een soort werk, een houding, een bewustzijn.

Het orientalisme kan worden besproken en geanalyseerd als de collectieve instelling voor het omgaan met het Oosten-het omgaan met het oosten door er uitspraken over te doen, er opvattingen over te machtigen, het te beschrijven, door het te onderwijzen, te regelen, erover te regeren: Kortom, het Orientalisme als een westerse stijl voor het domineren, herstructureren en gezag hebben over het Oosten.

Onwetend en toch open voor oproepen tot gerechtigheid, zijn de Amerikanen in staat om te reageren zoals ze deden op de ANC-campagne tegen de apartheid, die uiteindelijk de krachtsverhoudingen in Zuid-Afrika veranderde.

exile is vreemd overtuigend om over na te denken, maar verschrikkelijk om te ervaren. Het is de ongezonde kloof tussen een mens en een inheemse plaats, tussen het zelf en zijn ware thuis: zijn essentiële verdriet kan nooit worden overwonnen. En hoewel het waar is dat literatuur en geschiedenis heldhaftige, romantische, glorieuze, zelfs triomfantelijke episodes in het leven van een balling bevatten, zijn dit niet meer dan pogingen om het verlammende verdriet van vervreemding te overwinnen.

Dichtheid, complexiteit en historisch-semantische waarde die zo sterk is dat politiek mogelijk wordt... Gramsci ' s inzicht is te hebben erkend dat ondergeschiktheid, breken, diffusie, reproduceren, evenals produceren, creëren, dwingen, begeleiden, noodzakelijke aspecten van uitwerking zijn.

Ik benadruk daarin [mijn Orientalisme] accortingly dat noch de term Orient noch het concept van het Westen enige ontologische stabiliteit heeft; elk bestaat uit menselijke inspanning, deels bevestiging, deels identificatie van de ander.

Ideeën, culturen en geschiedenissen kunnen niet serieus worden begrepen of bestudeerd zonder dat hun kracht, of meer precies hun machtsconfiguraties, ook worden bestudeerd.

Het is heel gebruikelijk om hoge ambtenaren in Washington en elders te horen spreken over het veranderen van de kaart van het Midden-Oosten, alsof oude samenlevingen en talloze volkeren kunnen worden geschud als zoveel pinda ' s in een pot.

... de verbinding tussen keizerlijke politiek en cultuur is verbazingwekkend direct. De Amerikaanse houding ten opzichte van de Amerikaanse "grootheid", de hiërarchieën van het ras, de gevaren van "andere" revoluties (de Amerikaanse Revolutie wordt beschouwd als uniek en op de een of andere manier onherhaalbaar ergens anders in de wereld) zijn constant gebleven, hebben gedicteerd, hebben verduisterd, de realiteit van het rijk, terwijl apologeten voor overzeese Amerikaanse belangen hebben aangedrongen op Amerikaanse onschuld, goed doen, vechten voor vrijheid.

Sinds de jaren zestig hebben we het falen van de smeltkroesideologie gezien. Deze ideologie suggereerde dat verschillende historische, culturele en sociaaleconomische achtergronden ondergeschikt zouden kunnen zijn aan een grotere ideologie of sociaal amalgam dat "Amerika" is."Dit concept werkte duidelijk niet, omdat Amerika paradoxaal genoeg een politiek van betwisting aanmoedigt.

Hoezeer ik ook niet de wens heb om iemands gevoelens te kwetsen, mijn eerste verplichting is niet geweest om aardig te zijn, maar om trouw te zijn aan mijn misschien eigenaardige herinneringen, ervaringen en gevoelens.

Het centrale feit voor mij is, denk ik, dat de [rol van de] intellectueel... kan niet worden gespeeld zonder het gevoel iemand te zijn wiens plaats het is om publiekelijk gênante vragen te stellen, orthodoxie en dogma te confronteren (in plaats van ze te produceren), iemand te zijn die niet gemakkelijk kan worden gekoopt door regeringen of bedrijven, en wiens bestaansreden is om al die mensen en kwesties te vertegenwoordigen die routinematig worden vergeten of onder het tapijt worden geveegd.

Het Oosten en de Islam hebben een soort extrareële, fenomenologisch gereduceerde status die hen buiten het bereik van iedereen plaatst, behalve de westerse expert. Vanaf het begin van de westerse speculatie over het Oosten, was het enige wat het Oosten niet kon doen, zichzelf te vertegenwoordigen. Het bewijs van het Oosten was pas geloofwaardig nadat het door het werk van de oriëntalist was gegaan en stevig was gemaakt.

Net zoals niemand van ons buiten of buiten de geografie is, is niemand van ons volledig vrij van de strijd om de geografie. Die strijd is complex en interessant omdat het niet alleen om soldaten en kanonnen gaat, maar ook om ideeën, over vormen, over beelden en verbeeldingen.

We bevinden ons op een punt in ons werk waarop we rijken en de keizerlijke context in onze studies niet langer kunnen negeren. (blz. 5)

Elk rijk heeft in zijn officiële toespraak gezegd dat het niet is zoals alle andere, dat zijn omstandigheden bijzonder zijn, dat het een missie heeft om te verlichten, te beschaven, orde en democratie te brengen, en dat het geweld alleen als laatste redmiddel gebruikt. En, nog triester, er is altijd een koor van bereidwillige intellectuelen om kalmerende woorden te zeggen over goedaardige of altruïstische rijken.

Tot de oorlog van juni 1967 was ik volledig verstrikt in het leven van een jonge professor Engels. Vanaf 1968 begon ik te denken, schrijven en reizen als iemand die zich direct betrokken voelde bij de renaissance van het Palestijnse leven en de politiek.