Salman Rushdie beroemde citaten

Religie, een middeleeuwse vorm van onredelijkheid, wordt in combinatie met moderne wapens een echte bedreiging voor onze vrijheden. Dit religieuze totalitarisme heeft een dodelijke mutatie veroorzaakt in het hart van de Islam en we zien de tragische gevolgen in Parijs vandaag. Ik sta achter Charlie Hebdo, zoals we allemaal moeten, om de kunst van satire te verdedigen, die altijd een kracht is geweest voor vrijheid en tegen tirannie, oneerlijkheid en domheid. 'Respect voor religie 'is een code frase geworden die' angst voor religie ' betekent. Religies verdienen, net als alle andere ideeën, kritiek, satire en, ja, ons onbevreesde gebrek aan respect.

Lezen is iets heel anders dan presteren. In feite, een van de dingen die ik denk dat niet werkt in boeken op tape is als de persoon die het lezen doet te veel "handelt"; het wordt irritant voor je om ernaar te luisteren.

Taal is moed: het vermogen om een gedachte te bedenken, te spreken en daarmee waar te maken.

Als je voor het scherm schrijft, denk je echt de hele tijd na over wat je moet doen om ervoor te zorgen dat ze de informatie hebben die ze nodig hebben, dat de emotionele draad niet wordt gebroken, dat het verhaal zich op de juiste snelheid beweegt, om het publiek hopelijk op het puntje van hun stoel te laten zitten of anders te huilen of te lachen.

Wat is vrijheid van meningsuiting? Zonder de vrijheid om te beledigen, houdt het op te bestaan.

Als je voor het scherm schrijft, moet je elk moment hyper-bewust zijn van hoe het publiek zal reageren. Als je maar één scène schrijft waarin het publiek in de war is of het hun concentratie op de een of andere manier breekt, dan ben je ze kwijt en krijg je ze misschien nooit meer terug.

Ik sta achter Charlie Hebdo, zoals we allemaal moeten, om de kunst van satire te verdedigen

Wat ik interessant vond om een scenario te schrijven in plaats van een roman te schrijven, is niet het voor de hand liggende, dat is alles moeten afbreken en het soort essentie moeten vinden, het skelet als je wilt, dat vervolgens kan worden uitgewerkt door prestaties en cinematografie.

Vrijheid van meningsuiting is het hele ding, het hele balspel. Vrijheid van meningsuiting is het leven zelf.

Ik heb geen probleem met de religieuze overtuigingen van mensen. Ik heb er toevallig geen.

We waren van nature de eksters van de taal, die alles stalen wat helder en glanzend klonk.

Het is altijd heel belangrijk voor mij geweest dat mijn boeken goed ontvangen worden in India. Daar kom ik vandaan.

Ik sta achter Charlie Hebdo, zoals we allemaal moeten, om de kunst van satire te verdedigen, die altijd een kracht is geweest voor vrijheid en tegen tirannie, oneerlijkheid en domheid.

Ik denk dat het een zeer belangrijke functie van kunst is om de geaccepteerde realiteit uit te dagen, vooral wanneer die realiteit wordt gecreëerd door machtige belangengroepen.

Een aanval op ons vermogen om verhalen te vertellen is niet alleen censuur - het is een misdaad tegen onze natuur als mensen.

Een van de vreemde dingen over gewelddadige en autoritaire regimes is dat ze niet van de schittering van negatieve publiciteit houden. Als je ze voldoende ongemakkelijk kunt maken, reageren ze vaak door te doen wat je nodig hebt om te doen in de geest van het vrijlaten van mensen of het stoppen van arrestaties.

In India, net als elders in onze verduisterende wereld, is religie het gif in het bloed. Waar religie tussenbeide komt, is pure onschuld geen excuus. Toch blijven we rond deze kwestie schaatsen, spreken over religie in de modieuze taal van 'respect. Wat valt er te respecteren in dit alles, of in een van de misdaden die nu bijna dagelijks over de hele wereld worden gepleegd in de gevreesde naam van religie?

Wat ik altijd heb gezien in schrijvers en kunstenaars is de moed die nodig is om een origineel kunstwerk te maken. Ik denk dat de echte risico ' s in de literatuur taalkundig en intellectueel zijn, en ik hoop dat we die kunnen benadrukken, evenals politieke moed.

Op het moment dat je verklaart dat een reeks ideeën immuun is voor kritiek, satire, Spot of minachting, wordt Vrijheid van denken onmogelijk.

Je kunt vasthouden aan je geloof, maar dat geloof moet in lijn met de rest van de wereld marcheren en moet een manier vinden om zich uit te drukken in de moderne wereld.

Het is belangrijk, het is altijd belangrijk, om vuilnis als vuilnis te noemen ... anders doen is het legitimeren.

Ik denk dat het schrijven van een groot deel ervan de zaak is om aandacht te besteden aan je personages, aan de wereld waarin ze leven, aan het verhaal dat je moet vertellen, maar gewoon een soort diepe aandacht en daaruit als je goed oplet, zal het verhaal je vertellen wat het nodig heeft.

Wreedheid is geen literaire waarde.

Ontdekking is leuk. Ik sta ongelooflijk open voor alles.

Wat voor idee ben jij? Ben jij het soort dat compromissen sluit, deals sluit, zich aanpast aan de samenleving, een niche wil vinden, wil overleven; of ben jij het vervloekte, bloedige, ramrod-backed type van damnfool notie die liever breekt dan zwaait met de wind? het soort dat bijna zeker, negenennegentig keer van de Honderd, in stukken zal worden gebroken; maar, de honderdste keer, zal de wereld veranderen.

Tussen de aanbidder en de aanbidder valt de schaduw.

Ik heb altijd gedacht dat een van de dingen die het Internet en de gamingwereld toestaan als een verhalende techniek is om het verhaal niet van begin tot eind te vertellen - om verhalen zijwaarts te vertellen, om alternatieve mogelijkheden te geven waar de lezer op een bepaalde manier tussen kan kiezen.

Vijf mysteries bevatten de sleutels tot het ongeziene: de daad van liefde, en de geboorte van een baby, en de contemplatie van grote kunst, en in de aanwezigheid van dood of ramp, en het horen van de menselijke stem verheven in lied.

Wanneer mensen de term magisch realisme gebruiken, bedoelen ze meestal alleen ' magie 'en horen ze' realisme ' niet, terwijl de manier waarop magisch realisme eigenlijk werkt is dat de magie geworteld is in het echte. Het zijn beide dingen. Het is niet zomaar een sprookjesachtig moment. Het is het surrealisme dat voortkomt uit het echte.

Het idee van het heilige is eenvoudigweg een van de meest conservatieve begrippen in elke cultuur, omdat het andere ideeën - onzekerheid, vooruitgang, verandering - in misdaden probeert om te zetten.

Ik denk dat mensen goede films regisseren als ze zich persoonlijk voelen, niet omdat het een beroemd boek is of zoiets. Het moet iets over dat heen bewegen en op de een of andere manier persoonlijk worden voor de regisseur.

Een foto is een morele beslissing die in een achtste van een seconde wordt genomen.

Wanneer je schrijft, schrijf je op een bepaalde manier uit wat je denkt dat je beste zelf is, het deel van jou dat ontbreekt aan zwakheden en zwakheden en egoïsme en ijdelheden enzovoort. Je probeert gewoon echt iets zo waarheidsgetrouw te zeggen als je kunt uit het beste dat je in je hebt.

Wanneer een lezer verliefd wordt op een boek, laat het zijn essentie in hem achter, zoals radioactieve neerslag in een akkerland, en daarna zijn er bepaalde gewassen die niet meer in hem zullen groeien, terwijl andere, vreemde, meer fantastische gezwellen af en toe kunnen worden geproduceerd.

Games vereisen soms lateraal denken. Ze vereisen soms heel bekwame hand-oogcoördinatie enzovoort. Maar ze zijn in geen enkel opzicht intelligent op de manier waarop je wilt dat je kinderen intelligentie ontwikkelen om de geest niet alleen soepel te maken, maar ook daadwerkelijk geïnformeerd.

Hoe kun je terrorisme verslaan? Laat je niet terroriseren.

Geheugen heeft zijn eigen speciale soort. Het selecteert, elimineert, verandert, overdrijft, minimaliseert, verheerlijkt en belastert ook; maar uiteindelijk creëert het zijn eigen realiteit, zijn heterogene maar meestal samenhangende versie van gebeurtenissen; en geen gezond mens vertrouwt ooit de versie van iemand anders meer dan de zijne.

Ons leven wordt losgekoppeld en weer verbonden, we gaan verder, en later kunnen we elkaar weer aanraken, weer wegkaatsen. Dit is de gevoelde vorm van een menselijk leven, niet eenvoudig lineair noch volledig disjunctief noch eindeloos vertakkend, maar eerder deze springkasteelse reeks van stoten-in en tuimelen-uit elkaar.

Mijn hart brak open en de geschiedenis viel in.

Wat (in het begin) niet groter was dan een punt, was uitgegroeid tot een komma, een woord, een zin, een alinea, een hoofdstuk; nu barstte het uit in complexere ontwikkelingen, en werd, zou men kunnen zeggen, een boek - misschien een encylopaedia - zelfs een hele taal...

De werkelijkheid is een kwestie van perspectief;

Totdat je weet wie je bent, kun je niet schrijven.

Een roman gaat deels over het hedendaagse en deels over het eeuwige, en het is de balans daarvan die moeilijk te bereiken is.

geloof zonder twijfel is verslaving

Als Woody Allen een moslim was, zou hij nu al dood zijn.

Als je schrijft, schrijf je vanuit je beste zelf. Al het andere valt weg.

Een van de problemen met het verdedigen van de Vrijheid van meningsuiting is dat je vaak mensen moet verdedigen die je schandalig en onaangenaam en walgelijk vindt.

Een boek is een versie van de wereld. Als je het niet leuk vindt, negeer het; of bied je eigen versie in ruil.

Namen, zodra ze in algemeen gebruik zijn, worden al snel louter klanken, hun etymologie wordt begraven, zoals zoveel van de wonderen van de aarde, onder het stof van gewoonte.

De aanvaarding dat alles wat solide is in de lucht is gesmolten, dat realiteit en moraliteit geen gegeven zijn maar onvolmaakte menselijke constructies, is het punt van waaruit fictie begint.