Orhan Pamuk beroemde citaten

Vertel me dan, maakt liefde iemand een dwaas of worden alleen dwazen verliefd?

Honden spreken wel, maar alleen tegen mensen die weten hoe ze moeten luisteren.

Voor mijn geboorte was er oneindige tijd, en na mijn dood onuitputtelijke tijd. Ik had er nooit eerder aan gedacht: Ik had licht geleefd tussen twee eeuwigheden van duisternis.

Op een dag las ik een boek en mijn hele leven veranderde.

Hoeveel kunnen we ooit weten over de liefde en pijn in een ander hart? Hoeveel kunnen we hopen degenen te begrijpen die diepere angst, Grotere ontberingen en meer verpletterende teleurstellingen hebben geleden dan we zelf hebben gekend?

Want als het gezicht van een geliefde in je hart blijft hangen, is de wereld nog steeds je thuis.

Een brief communiceert niet alleen met woorden. Een brief kan, net als een boek, gelezen worden door hem te ruiken, aan te raken en te aaien. Daardoor zullen intelligente mensen zeggen: 'ga dan verder, lees wat de brief je vertelt! terwijl de domme mensen zullen zeggen: 'ga dan verder, lees wat hij geschreven heeft!

Er zijn twee soorten mensen, ' zei Ka met een didatische stem. De eerste soort wordt pas verliefd als hij ziet hoe de meisjes een broodje eten, hoe ze haar haar kamt, wat voor onzin ze geeft, waarom ze boos is op haar vader en wat voor verhalen mensen over haar vertellen. Het tweede type man - en ik behoor tot deze categorie-kan alleen verliefd worden op een vrouw als hij bijna niets over haar weet.

Soms voelde ik dat de boeken die ik in snelle opeenvolging las, een soort gemompel onder elkaar hadden opgezet, waardoor mijn hoofd in een orkestkuil was veranderd waar verschillende muziekinstrumenten klonken, en ik besefte dat ik dit leven kon verdragen vanwege deze musicales die in mijn hoofd plaatsvonden.

Plotseling besefte Ka dat hij verliefd was op Ä°pek. En toen hij besefte dat deze liefde de rest van zijn leven zou bepalen, was hij vervuld van angst.

Een schrijver is iemand die jarenlang geduldig probeert het tweede wezen in hem te ontdekken, en de wereld die hem maakt tot wie hij is: als ik over schrijven spreek, is wat mij het eerst in gedachten komt geen roman, Een gedicht of literaire traditie, het is een persoon die zich opsluit in een kamer, aan een tafel gaat zitten en alleen naar binnen draait; te midden van de schaduwen bouwt hij een nieuwe wereld met woorden.

Als we geven wat we het meest koesteren aan een wezen dat we liefhebben met heel ons hart, als we dat kunnen doen zonder iets terug te verwachten, dan wordt de wereld een prachtige plek.

het verleden is altijd een uitgevonden land.

De kloof tussen mededogen en overgave is het donkerste, diepste gebied van liefde.

Wanneer we mensen verliezen van wie we houden, moeten we hun ziel nooit verstoren, levend of dood. Daarvan. we moeten troost vinden in een object dat je eraan herinnert, iets...Geen idee...zelfs een oorbel

...elke persoon heeft een ster, elke ster heeft een vriend, en voor elke persoon die een ster draagt is er iemand anders die het reflecteert, en iedereen draagt deze reflectie als een geheime vertrouweling in het hart.

Het gebeurt misschien niet in het eerste moment, maar binnen tien minuten na het ontmoeten van een man heeft een vrouw een duidelijk idee van wie hij is, of op zijn minst wie hij voor haar zou kunnen zijn, en haar hart van harten heeft haar al verteld of ze verliefd op hem zal worden.

Boeken, die we verwarren met troost, voegen alleen maar diepte toe aan ons verdriet.

Schilderen is de stilte van het denken en de muziek van het zien.

Ik denk veel na over de gedichten die ik niet kon schrijven...Ik masturbrated...Eenzaamheid is in wezen een kwestie van trots; je begraaft jezelf in je eigen geur. Het probleem is hetzelfde voor alle echte dichters. Als je te lang gelukkig bent, word je banaal. Op dezelfde manier, als je lang ongelukkig bent geweest, verlies je je poëtische kracht...Geluk en armoede kunnen slechts voor de kortste tijd naast elkaar bestaan. Achterwoord geluk maakt de dichter grof of het gedicht is zo waar dat het zijn geluk vernietigt.

Liefde is een heilige stilte.

Mijn verdriet beschermt me tegen het leven.

Meestal zijn het niet de Europeanen die ons kleineren. Wat er gebeurt als we naar ze kijken, is dat we onszelf kleineren. Wanneer we de pelgrimstocht ondernemen, is het niet alleen om aan de tirannie thuis te ontsnappen, maar ook om de diepten van onze ziel te bereiken. De dag komt dat de schuldigen moeten terugkeren om degenen te redden die de moed niet konden vinden om te vertrekken.

Wanneer je van een stad houdt en deze vaak te voet hebt verkend, leert je lichaam, om nog maar te zwijgen van je ziel, de straten na een aantal jaren zo goed kennen dat je in een vlaag van melancholie, misschien geroerd door een lichte sneeuwval die ooit zo treurig valt, je zult ontdekken dat je benen je vanzelf naar een van je favoriete voorgebergte dragen

Immers, een vrouw die niet van katten houdt, zal nooit een man gelukkig maken.

De hele wereld was als een paleis met talloze kamers waarvan de deuren naar elkaar opengingen. We konden alleen van de ene kamer naar de andere gaan door onze herinneringen en verbeelding te oefenen, maar de meesten van ons, in onze luiheid, oefenden deze capaciteiten zelden uit en bleven voor altijd in dezelfde kamer.

Ik realiseerde me dat het verlangen naar kunst, net als het verlangen naar liefde, een ziekte is die ons verblindt, en ons de dingen doet vergeten die we al weten, waardoor de realiteit wordt verduisterd.

Ik wil geen boom zijn, Ik wil de betekenis ervan zijn.

Het drinken van koffie is een absolute zonde! Onze glorieuze Profeet nam geen deel aan koffie omdat hij wist dat het het intellect verdoofde, zweren, hernia en steriliteit veroorzaakte; hij begreep dat koffie niets anders was dan de list van de duivel.

De tijd had mijn herinneringen niet vervaagd (zoals Ik tot God had gebeden), noch had het mijn wonden genezen zoals altijd wordt gezegd. Ik begon elke dag met de hoop dat de volgende dag beter zou zijn, mijn herinneringen iets minder scherp, maar ik zou wakker worden met dezelfde pijn, alsof een zwarte lamp eeuwig in mij brandde, die duisternis uitstraalde.

Mensen vertellen alleen leugens als er iets is dat ze vreselijk bang zijn te verliezen.

In een brutaal land als het Onze, waar het menselijk leven 'goedkoop' is, is het dom om jezelf te vernietigen omwille van je overtuigingen. Overtuigingen? Hoge ideeën? Alleen mensen in rijke landen kunnen van dergelijke luxe genieten.

De schoonheid en het mysterie van deze wereld komen alleen naar voren door genegenheid, aandacht, interesse en mededogen . . . open je ogen wijd en zie deze wereld daadwerkelijk door aandacht te besteden aan de kleuren, details en ironie.

Er zit veel trots in mijn weigering om in god te geloven.

Wat iemand ook zegt, het belangrijkste in het leven is om gelukkig te zijn.

'S morgens nam ik afscheid van mijn vrouw alsof iemand naar zijn werk ging. Ik verliet het huis, liep een paar blokken rond en kwam terug als een persoon die op kantoor aankwam.

Echte musea zijn plekken waar tijd wordt omgezet in ruimte.

Is het immers niet het doel van de roman, of van een museum, om onze herinneringen met zo ' n oprechtheid te relateren dat het individuele geluk wordt omgezet in een geluk dat iedereen kan delen?

Soms zag ik ze niet als herinneringen aan de zalige uren, maar als het tastbare kostbare puin van de storm die in mijn ziel woedde.

Als je kijkt naar de gezichten van deze stille wezens die niet weten hoe ze verhalen moeten vertellen-die stom zijn, die zichzelf niet kunnen laten horen, die vervagen in het houtwerk, die pas na het feit denken aan het perfecte antwoord, nadat ze terug thuis zijn, die nooit een verhaal kunnen bedenken dat iemand anders interessant zal vinden-is er niet meer diepte en meer betekenis in hen? Je kunt elke letter van elk onverteld verhaal op hun gezichten zien zwemmen, en alle tekenen van stilte, neerslachtigheid en zelfs nederlaag. Je kunt je zelfs je eigen gezicht in die gezichten voorstellen, nietwaar?

Klokken en kalenders bestaan niet om ons te herinneren aan de tijd die we zijn vergeten, maar om onze relaties met anderen en inderdaad de hele samenleving te reguleren, en dit is hoe we ze gebruiken.

We hadden geen zin om in Istanbul te wonen, noch in Parijs of New York. Geef ze hun disco ' s en dollars, hun skycrapers en supersonics transporten. Laat ze hun radio ' s en hun kleuren-TV hebben, hé, wij hebben de onze, nietwaar? Maar wij hebben iets wat zij niet hebben. Hart. We hebben hart. Kijk, kijk hoe het licht des levens in mijn hart sijpelt

Het is zo jammer dat we zo weinig weten over ons eigen land, dat we het niet in ons hart kunnen vinden om van onze eigen soort te houden. In plaats daarvan bewonderen we degenen die ons land gebrek aan respect tonen en zijn volk verraden.

Ka vond het erg rustgevend: voor het eerst in jaren voelde hij zich deel van een familie. Ondanks de beproevingen en verantwoordelijkheden van wat 'familie' werd genoemd, zag hij nu de vreugde van haar onbuigzame samenzijn en had het spijt dat hij er in zijn leven niet meer van had geweten.

Schilderen leerde literatuur om te beschrijven.

Laat me eerst duidelijk stellen dat in tegenstelling tot wat we vaak in boeken hebben gelezen en van predikers hebben gehoord, wanneer je een vrouw bent, je je niet als de duivel voelt.