Vikram Seth beroemde citaten

Soms schijn ik de wereld rond te zwerven en alleen maar materiaal te verzamelen voor toekomstige nostalgieën.

Maar ik heb ook een hekel aan lange boeken: hoe beter, hoe slechter. Als ze slecht zijn, laten ze me alleen maar hijgen met de inspanning om ze een paar minuten op te houden. Maar als ze goed zijn, word ik dagenlang een sociale idioot, die weigert mijn kamer uit te gaan, fronst en gromt bij onderbrekingen, bruiloften en begrafenissen negeert en vrienden vijanden maakt. Ik draag nog steeds de littekens van Middlemarch.

Wat is het verschil tussen mijn leven en mijn liefde? De een maakt me laag, de ander laat me gaan.

Ik hou gewoon van muziek-door geen enkel stuk van de verbeelding ben ik professioneel competent.

Ik luister zelden naar muziek tijdens het schrijven. Als ik het niet leuk vind, stoort het me, en als ik het leuk vind, absorbeert het me zo erg dat ik niet kan schrijven.

Ik denk dat het mogelijk is om multi-geworteld te zijn, eerder als een banyanboom, zonder te worden ontworteld.

Ik wil dat mijn natuurlijke luiheid wordt tegengegaan door obsessie om iets te kunnen doen.

Muziek, zo ' n muziek, is een voldoende geschenk. Waarom vragen om geluk; waarom hopen niet te treuren? Het is genoeg, het is genoeg gezegend te zijn, van dag tot dag te leven en van tijd tot tijd zulke muziek te horen-niet te veel, anders zou de ziel het niet kunnen volhouden.

Om niet in staat te zijn om van degene die je liefhebt te houden, is om je leven weg te rukken,

Is het niet liefde die weet hoe je gladde dingen ruw en ruwe dingen glad maakt?

God redt ons van mensen die het goed bedoelen.

Verveling zorgt voor een sterkere neiging om te schrijven dan wat dan ook.

Ik denk dat als iets de moeite waard is om te doen, het de moeite waard is om goed te doen. En het is ook de moeite waard om erover na te denken.

Ik wil dat mijn boeken verkocht worden, gelezen worden. Ik wil niet obscuur zijn.

Iedereen ziet zijn eigen leven en tijden als Vluchtig. Men denkt dat alles wat goed of belangrijk is gebeurd, in het verleden is gebeurd. Maar ik denk dat het zien van scènes die je gewend bent, maar met de verhogende effecten van poëzie, je misschien meer waarde geeft aan je leven en tijden dan je anders zou doen.

Ik denk dat goedheid gaat over hoe de persoon zich gedraagt tegenover de persoon, en ook de persoon tegenover de wereld, tegenover de natuur.

Ik heb de neiging om een scattershot-benadering te volgen om veel zeer uiteenlopende onderwerpen te lezen die me interesseren, en ik ben heel blij om dingen over een van hen te lezen.

Ik lijk gewoon te driften. Maar ik sta de drift toe, omdat het een soort controle heeft - het dwingt me om harder te werken aan waar ik in geïnteresseerd ben.

Poëzie, denk ik, intensiveert de ervaring van de lezer. Als het een humoristisch facet van het verhaal is, maakt poëzie het uitbundiger. Als het een triest facet is, kan poëzie het aangrijpender maken.

Fictie is in feite een vorm van roddel waarbij je het leven van andere mensen wilt betreden, het leven van mensen die je niet kent, en je wilt weten wat er met hen gaat gebeuren.

Herziening heeft zijn eigen bijzondere genoegens en zijn eigen bijzondere frustraties. De basisregels zijn al vastgesteld; de personages bestaan al. Je hoeft de personages niet tot leven te brengen, maar je moet ze wel overtuigender maken.

Hoe lief de lezer ook mag zijn, Ik zou dom zijn om tegemoet te komen aan wat de lezer wilde.

Ik ben zeker niet allergisch voor oorzaken, vooral niet voor onderwerpen als religieuze intolerantie.

Ik vind dat niemand verboden moet worden. Als je een boek niet leuk vindt, zet het dan opzij.

Ik heb vaak het gevoel dat kranten gewoon de ruimte vullen. Natuurlijk ken ik ook mensen die lange boeken schrijven.

Ik denk niet dat mensen de Indiase samenleving genoeg krediet geven. We praten misschien niet graag veel over dingen, maar we willen in principe leven en laten leven.

Ik heb de reputatie een kluizenaar te zijn. Dat ben ik niet. Ik ben gewoon geobsedeerd door mijn werk.

Er zijn genoeg goede Indiase schrijvers in het Engels, en niemand van ons voelt dat we de last dragen van een posterjongen te zijn.

In het korte spel van het leven om een winnaar te zijn, moet een man hebben...o ja, boven alles natuurlijk iemand om van te houden.

Mijn ogen sluiten. Ik ben hier en niet hier. Een wakker dutje? Een vlucht naar het einde van het sterrenstelsel en misschien een paar miljard lichtjaar verder?

Achter elke deur in elke gewone straat, in elke hut in elk gewoon dorp op deze middelgrote planeet van een triviale ster zijn zulke rijkdommen te vinden. De vreemde reizen die we ondernemen op onze aardse pelgrimstocht, de vreugde en het lijden dat we proeven of meegeven, de toevallige gebeurtenissen die ons samen of apart achterlaten, wat een complex spoor laten ze achter: zo persoonlijk dat ze bijna oncommuniceerbaar zijn, zo vluchtig dat ze bijna onherstelbaar zijn.

Ik herinner me dat ik sherry dronk in Californië en droomde van Engeland, waar ik dalmoth At en droomde van Delhi. Wat is het doel, vraag ik me af, van al deze rusteloosheid? Soms schijn ik de wereld rond te zwerven en alleen maar materiaal te verzamelen voor toekomstige nostalgieën.

Elk object streeft naar zijn juiste plaats. Een boek wil dicht bij zijn ware bewonderaar zijn. Net zoals deze hulpeloze mot in de buurt van de kaars probeert te zijn die hem verliefd maakt.

Zoveel Indiase romans krijgen, heel oneerlijk, niet de bekendheid die ze zouden moeten krijgen omdat ze in een andere taal dan het Engels zijn geschreven.

Die boeken van mij die lonend zijn - Ik heb het hier niet over poëzie - hebben jaren nodig om te schrijven, en ik ben er nooit zeker van dat ze succesvol zullen zijn. Schrijven is dus een risico in meer dan één zin.

Waarom geven schrijvers bijvoorbeeld een baan in de economie op en besluiten gedichten te schrijven? Of waarom geven ze een baan op bij een bank en besluiten ze te schilderen, zoals Krishan Khanna? Ze willen iets overbrengen.

Ik vind het zeker heel belangrijk dat schrijvers als burgers - niet noodzakelijkerwijs als schrijvers, maar net als gewone burgers-moeten praten over dingen die voor hen belangrijk zijn.

Overal in India, over de hele wereld, als de zon of de schaduw van de duisternis van oost naar west beweegt, beweegt de oproep tot gebed mee, en mensen knielen neer in een golf om tot God te bidden. Vijf golven per dag - één voor elke namaaz - rimpelen over de hele wereld van Lengtegraad tot Lengtegraad. De componenten veranderen van richting, zoals ijzervijlsel bij een magneet-naar het huis van God in Mekka.

Je moet een paar dingen leren, wat je onderweg doet, maar in principe is poëzie een kwestie van het oor. Iambische pentameters of wat een strofe is, komt vanzelf-je oren zullen het weten.

Weet je, Ik kan me voorstellen dat ik geen roman Schrijf en alleen gedichten schrijf.

Het ding over inspiratie is dat het je gedachten van al het andere afleidt.

En het proces van lezen is zo privé. Ik kwam eens een kamer binnen waar een vriend van mij een van mijn boeken las, en hij klikte ongeduldig op zijn tong en schoot me weg.

En een vergelijking is hetzelfde, of het nu in rode of groene inkt is geschreven

Ik weet niet of iemand een heel leven kan begrijpen, zelfs niet het zijne.

Je kunt goede ideeën uit het bestaan halen.

Je krijgt je inspiratie-suggesties-waar je maar wilt, zelfs van je moeder.

Ik heb vele jaren van mijn leven doorgebracht als econoom en demograaf. Ik werd uiteindelijk afgeleid door het schrijven van mijn romans en poëzie. Ik ben enorm blij dat dat het geval was. Ik heb het gevoel dat ik met schrijven mijn metier heb gevonden.

In een schilderij kun je niet zien of de kunstenaar het linkeroog vóór het rechteroog heeft geschilderd. In de Chinese kalligrafie kun je de voortgang van de slag van de kunstenaar zien.

Over het algemeen zijn vragen prima; je kunt altijd de delen ervan grijpen die je interesseren en je concentreren op het beantwoorden ervan. En men moet onthouden bij het beantwoorden van vragen dat het stellen van vragen ook niet gemakkelijk is, en voor iemand die nogal verlegen is om in een publiek op te staan om te spreken, is wat moed nodig.

Het is spannend om over het heden te schrijven als je eenmaal voorbij de trivia van het moment komt. Als een tijd om in te leven, als een tijd om over na te denken, is het heden intrigerend.