V. S. Naipaul beroemde citaten

De wereld is wat ze is; mensen die niets zijn, die zichzelf toestaan niets te worden, hebben er geen plaats in.

Men is niet iemand die zelf geboren wordt. Men wordt geboren met een massa verwachtingen, een massa ideeën van andere mensen-en je moet er allemaal doorheen werken.

Het is verkeerd om een ideaal beeld van de wereld te hebben. Daar begint het kwaad. Daar begint alles te ontrafelen...

De meeste mensen zijn niet echt vrij. Ze worden beperkt door de niche in de wereld die ze voor zichzelf uithouwen. Ze beperken zich tot minder mogelijkheden door de beperktheid van hun visie.

Voor het eerst een krant lezen is als in een film komen die al een uur aan de gang is. Kranten zijn net serials. Om ze te begrijpen moet je kennis naar hen brengen; de kennis die het beste dient, is de kennis die door de krant zelf wordt verstrekt.

Ik lees een stuk en binnen een paragraaf of twee Weet ik of het door een vrouw is of niet.

Wat er uiteindelijk toe doet in de literatuur, wat er altijd is, is het werkelijk goede. En-hoewel uitgespeelde vormen wonderbaarlijke sporten kunnen voortbrengen, zoals het belang van Ernst of verval en val - wat goed is, is altijd wat nieuw is, zowel in vorm als inhoud. Wat goed is, vergeet alle modellen die het had kunnen hebben, en is onverwacht; we moeten het op de vleugel vangen.

Ik heb op mijn intuïtie vertrouwd om de onderwerpen te vinden, en ik heb intuïtief geschreven. Ik heb een idee als ik begin, ik heb een vorm; maar Ik zal pas na enkele jaren volledig begrijpen wat ik heb geschreven.

Thuis is, denk ik, een kinderidee. Een huis ' s nachts, en een lamp in het huis. Een plek om je veilig te voelen.

Uit zijn ellende en menselijk verval, zijn uitbarstingen van slachting, bracht India zoveel mensen van gratie en schoonheid voort, geregeerd door uitgebreide beleefdheid. Het produceerde te veel leven, het ontkende de waarde van het leven; toch stond het een unieke menselijke ontwikkeling toe voor zo velen. Nergens waren mensen zo verheven, afgerond en individualistisch; nergens boden ze zichzelf zo volledig en met zo ' n zekerheid aan. Indianen kennen was een genot voor mensen als mensen; elke ontmoeting was een avontuur. Ik wilde niet dat India [uit mijn geheugen] zou zinken; de loutere gedachte was pijnlijk.

Maar alles van waarde aan mij staat in mijn boeken.

De wereld is altijd in beweging.

Dat verrassingselement is waar ik naar op zoek ben als ik schrijf. Het is mijn manier om te beoordelen wat ik doe - wat nooit gemakkelijk is om te doen.

Het Argentijnse politieke leven is als het leven van een mierengemeenschap of een Afrikaanse bosstam: vol gebeurtenissen, vol crisis en sterfgevallen, maar het leven is altijd cyclisch en het jaar eindigt zoals het begint.

De enige leugens waarvoor we echt gestraft worden, zijn die die we onszelf vertellen.

En het was vreemd, dacht ik, dat verdriet duurt en een man kan doen uitkijken naar de dood, maar de stemming van de overwinning vult een moment en dan is voorbij

Ik denk dat als je zoveel hindoetempels uit de 10e eeuw of eerder verminkt, beschadigd ziet, je je realiseert dat er iets verschrikkelijks is gebeurd. Ik voel dat de beschaving van die gesloten wereld dodelijk werd verwond door die invasies die de oude wereld is vernietigd. Dat moet begrepen worden. Het oude hindoe-India werd vernietigd.

We maken onszelf immers volgens de ideeën die we hebben over onze mogelijkheden.

Men schrijft altijd komedie op het moment van de diepste hysterie.

Een autobiografie kan vervormen; feiten kunnen opnieuw worden uitgelijnd. Maar fictie liegt nooit: het onthult de schrijver volledig.

Tot op de dag van vandaag, als je me vraagt hoe ik schrijver ben geworden, kan ik je geen antwoord geven. Tot op de dag van vandaag, als je me vraagt hoe een boek geschreven is, kan ik niet antwoorden. Lange tijd, als ik niet wist dat ik in het verleden een boek had geschreven, zou ik het opgegeven hebben.

Ik ben de som van mijn boeken.

Als je ooit intellectuele fraude in kwantiteit wilt ontmoeten, ga dan naar Parijs.

Als je alleen een roman schrijft, ga je zitten en weven je een klein verhaal. En het is ok, maar het is van geen belang.

Elk boek, intuïtief gevoeld en, in het geval van fictie, intuïtief uitgewerkt, staat op wat er eerder is gegaan en groeit eruit.

Alle details van het leven en de eigenaardigheden en de vriendschappen kunnen voor ons worden uitgelegd, maar het mysterie van het schrijven zal blijven. Geen enkele hoeveelheid documentatie, hoe fascinerend ook, kan ons daarheen brengen.

Hoe kunnen mensen als deze, zonder woorden om hun emoties en passies te zetten, beheren? Ze kunnen in het beste geval alleen maar dom lijden. Hun pijn en vernederingen zouden zich alleen in hun karakter uitwerken: als boze geesten die een lichaam bezitten, zodat het lichaam zelf onschuldig zou lijken aan wat het deed.

Het is niet dat er hier geen goed of fout is. Er is geen recht.

De schrijver is helemaal alleen.

We hebben geen vragen gesteld over India of over de families die mensen achterlieten. Toen onze manier van denken was veranderd, en we wilden het weten, was het te laat. Ik weet niets van de mensen van mijn vaders kant; Ik weet alleen dat sommigen van hen uit Nepal kwamen

Alle dingen die mijn vader me voorlas waren verhalen over dingen die goed gingen.

Wat er ook in mij is op een bepaald moment is niet volledig gevormd. Ik ben me er nauwelijks van bewust; het wacht op het volgende boek. Het zal - met geluk-naar me toe komen tijdens het eigenlijke schrijven, en het zal me verrassen

Iedereen is een uur interessant, maar weinig mensen kunnen het langer dan twee uur volhouden.

We kunnen niet alle eigenschappen begrijpen die we hebben geërfd. Soms zijn we vreemden voor onszelf.

Een zakenman is iemand die koopt op tien en is blij om uit te komen op twaalf. De andere soort koopt op tien, ziet het stijgen tot achttien en doet niets. Hij wacht tot het twintig wordt. Als het naar twee daalt, wacht hij tot het weer naar tien is.

In het begin, voor de komst van de blanke mannen, had ik mezelf als neutraal beschouwd. Ik wilde dat geen van beide partijen zou winnen, noch het leger noch de rebellen. Het bleek dat beide partijen verloren.

De Europeanen wilden goud en slaven, net als iedereen; maar tegelijkertijd wilden ze standbeelden voor zichzelf als mensen die goede dingen voor de slaven hadden gedaan.

Trinidad lijkt misschien complex, maar voor iedereen die het kent, is het een eenvoudige, koloniale, Filistijnse samenleving.

Schrijven moet zichzelf ondersteunen.

Afrika is geen leuke plek, Weet je. Een leuke plek is ergens die de geesten verheft, die de zintuigen cosset. Ik denk niet dat dat gezegd kan worden van het Afrika waar ik in reisde.

Ik ging naar India en ontmoette enkele mensen die betrokken waren geweest bij deze guerrilla-business, middenklasse mensen die nogal ijdel en dwaas waren. Er was geen revolutionaire grootsheid aan. Niets.

Het leven heeft geen netjes begin en een netjes einde; het leven gaat altijd door. Je moet beginnen in het Midden en eindigen in het Midden, en het moet er allemaal zijn.