J. M. Coetzee beroemde citaten

(I) als we vriendelijk zullen zijn, laat het dan uit eenvoudige vrijgevigheid zijn, niet omdat we schuld of vergelding vrezen.

Laat me het openlijk zeggen: we zijn omringd door een onderneming van vernedering, wreedheid en doden die alles evenaart waartoe het Derde Rijk in staat was, het zelfs in het niets doet, in die zin dat de onze een onderneming is zonder einde, zichzelf regenererend, onophoudelijk konijnen, ratten, pluimvee en vee ter wereld brengen met het doel ze te doden.

Als al het andere faalt, filosofeer dan.

Maar hij ziet geen verband tussen het einde van het verlangen en het einde van de poëzie. Is dat wat opgroeien betekent: groeien uit verlangen, uit passie, uit alle intensiteiten van de ziel?

We moeten allemaal een bepaalde onwetendheid cultiveren, een bepaalde blindheid, of de samenleving zal niet verdraaglijk zijn.

Van één zaad een heel handvol: dat was wat het betekende om de milddadigheid van de aarde te zeggen.

Een boek moet een bijl zijn om de bevroren zee in ons open te hakken.

Er leek niets te doen dan te leven.

Omdat de schoonheid van een vrouw niet alleen van haar is. Het is een deel van de bounty die ze in de wereld brengt. Ze heeft de plicht om het te delen.

De meesters van de informatie zijn de poëzie vergeten, waar woorden een heel andere betekenis kunnen hebben dan wat het lexicon zegt, waar de metaforische vonk altijd een sprong voor is op de decoderingsfunctie, waar een andere, onvoorziene lezing altijd mogelijk is.

Restauratie is een vak. Je zou het zelfs een kunst op zich kunnen noemen, behalve dat het afgekeurd is om origineel te zijn. Eerste regel van restauratie: volg de intentie van de kunstenaar. Probeer hem nooit te verbeteren.

Eén gedachte alleen al houdt de verzonken geest van Empire bezig: hoe niet te eindigen, hoe niet te sterven, hoe zijn Tijdperk te verlengen. Overdag achtervolgt hij zijn vijanden. Het is sluw en meedogenloos, het stuurt zijn bloedhonden overal naartoe. 'S nachts voedt het zich met beelden van rampen: de plundering van steden, de verkrachting van bevolkingsgroepen, piramides van botten, hectaren van verwoesting.

Word majoor, Paul. Leef als een held. Dat is wat de klassiekers ons leren. Wees een hoofdpersoon. Waar is het leven anders voor?

Pijn is waarheid; al het andere is onderhevig aan twijfel.

Ik denk niet dat we klaar zijn om te sterven, niemand van ons, niet zonder begeleid te worden.

[Hariharan is] een uitstekende schrijver.

Ik zeg dat ik deze beweging vertegenwoordig omdat mijn intellectuele trouw duidelijk Europees is, niet Afrikaans.

Ik zie geen sporen van Wordsworths schrijfstijl of denkstijl in mijn eigen werk, maar Wordsworth is een constante aanwezigheid wanneer ik schrijf over mensen en hun relaties met de natuurlijke wereld.

Mijn antwoord, een twijfelachtig en aarzelend antwoord, is dat het in de tijd die mij wordt overgelaten, productiever is geweest en kan blijven om de vraag uit te leven dan om te proberen deze in abstracte termen te beantwoorden.

Als het inderdaad onmogelijk is - of op zijn minst heel moeilijk-om het bewustzijn van een dier te bewonen, dan is er bij het schrijven over dieren een verleiding om gevoelens en gedachten op hen te projecteren die alleen tot onze eigen menselijke geest en hart kunnen behoren.

Om wreed te zijn, moeten we ons hart sluiten voor het lijden van de ander.

Mijn leven van dag tot dag is een kwestie geworden van het afwenden van mijn ogen, van Krimpen. De dood is de enige waarheid die overblijft. De dood is wat ik niet kan verdragen om te denken. Op elk moment dat ik aan iets anders denk, denk ik niet aan de dood, denk ik niet aan de waarheid.

Nee, Paul, het kan me niet schelen als je me verzonnen verhalen vertelt. Onze leugens onthullen net zoveel over ons als onze waarheden.'(Tegen Paul gezegd door Elizabeth Costello, de verweven romanschrijver-engel-innerlijke stem).

De waarheid wordt niet gesproken in woede. De waarheid wordt gesproken, als ze ooit gesproken wordt, in liefde. De blik van de liefde is niet misleid. Het ziet wat het beste is in de geliefde, zelfs als wat het beste is in de geliefde het moeilijk vindt om in het licht te komen.

Er zijn literatuurwerken waarvan de invloed sterk is, maar indirect omdat ze door de hele cultuur wordt gemedieerd in plaats van onmiddellijk door imitatie. Wordsworth is het geval dat in me opkomt.

De schrijvers die de diepste invloed op iemand hebben, zijn degenen die men leest in zijn meer beïnvloedbare, vroege leven, en vaak zijn het de meer jeugdige werken van die schrijvers die de diepste afdruk achterlaten.

Hij sprak de woorden die hem geleerd waren en richtte ze niet meer opwaarts, maar naar de aarde waarop hij knielde, en bad: 'want wat wij op het punt staan te ontvangen, maakt ons waarlijk dankbaar.' ... hij... hij voelde zijn hart plotseling overvloeien van dankbaarheid... als een stortvloed van warm water... Het enige wat overblijft is om hier rustig te leven voor de rest van mijn leven, voedsel te eten dat mijn eigen arbeid de aarde heeft laten geven. Het enige wat overblijft is een zachte bodem te zijn.

Hij wist zelfs de reden waarom: omdat genoeg mannen naar de oorlog waren gegaan en zeiden dat de tijd voor tuinieren was toen de oorlog voorbij was; terwijl er mannen moesten zijn om achter te blijven en tuinieren in leven te houden, of op zijn minst het idee van tuinieren; want als dat koord eenmaal was gebroken, zou de aarde hard worden en haar kinderen vergeten. Daarom.

De aantijgingen van de manipulatievermogen van Adverteerders kunnen helaas maar al te gemakkelijk op hun kop worden gezet in aantijgingen van de goedgelovigheid van consumenten. Beide zijn vormen van zondebokken, geen van beide bereikt iets.

We zijn niet van nature wreed.

Niets is erger dan wat we ons kunnen voorstellen.

Alle schepselen komen in de wereld en brengen de herinnering aan gerechtigheid met zich mee.

Ik weet iets te veel; en van deze kennis, als men eenmaal besmet is, lijkt er geen herstel te zijn.

Lange bezoeken zijn geen goede vrienden.

Beroofd van menselijke omgang, overschat ik onvermijdelijk de verbeelding en verwacht dat het het alledaagse laat gloeien met een aura van zelftranscendentie. Maar waarom deze heerlijke zonsondergangen, vraag ik me af, als de natuur niet tot ons spreekt met tongen van vuur.

De moderne staat doet een beroep op de moraal, de religie en de natuurwet als de ideologische basis van haar bestaan. Tegelijkertijd is het bereid om een of alle van deze te schenden in het belang van zelfbehoud.

Net zoals we het overlijden van de grote roman betreuren, zal er waarschijnlijk een grote romanschrijver opkomen, misschien zelfs uit Denemarken of Zwitserland, om ons ongelijk te bewijzen.

Wat wonderbaarlijk is aan het verleden is dat we erin zijn geslaagd-God weet hoe-om duizenden en miljoenen individuele mensen goed in elkaar te laten opsluiten om ons te geven wat lijkt op een gemeenschappelijk verleden, een gedeeld verhaal.

Erasmus dramatiseert een gevestigde politieke positie: die van de dwaas die de Vrijheid claimt om alles en iedereen te bekritiseren zonder vergelding, omdat zijn waanzin hem definieert als niet volledig een persoon en dus geen politiek wezen met politieke verlangens en ambities. De Lof der dwaasheid schetst daarom de mogelijkheid van een positie voor de criticus van het toneel van politieke rivaliteit, een positie die niet alleen onpartijdig is tussen de rivalen, maar ook, door zelfdefinitie, helemaal buiten het podium van rivaliteit.

Het is dus niet in de inhoud of inhoud van dwaasheid dat het verschil met de waarheid ligt, maar in waar het vandaan komt. Het komt niet uit' de mond van de wijze', maar uit de mond van de persoon die verondersteld wordt de waarheid niet te kennen en te spreken.

Zoals het in de tijd van koningen naïef zou zijn geweest te denken dat de eerstgeboren zoon van de koning de geschiktste zou zijn om te regeren, zo is het in onze tijd naïef te denken dat de democratisch gekozen heerser de geschiktste zal zijn. De regel van opvolging is geen formule voor het identificeren van de beste heerser, het is een formule voor het verlenen van legitimiteit aan iemand of een ander en zo het voorkomen van burgerconflicten.

Machiavelli zegt dat als je als heerser accepteert dat je elke actie morele controle moet doorstaan, je zonder falen zult worden verslagen door een tegenstander die zich niet aan zo ' n morele test onderwerpt. Om aan de macht te blijven, moet je niet alleen de ambachten van bedrog en verraad beheersen, maar ook bereid zijn ze te gebruiken waar nodig.

Het einde van de biecht is het vertellen van de waarheid aan en voor jezelf.

Als ik, dit sterfelijke omhulsel, ga sterven, laat me dan tenminste door mijn scheppingen voortleven.

Ongeloof is een geloof.

Ik moet niet in slaap vallen in het midden van mijn leven. Uit de leegte die me omringt moet ik het incident na incident na incident plukken waarvan de kleine explosies me in beweging houden.

Plezier is moeilijk te krijgen, maar pijn is overal tegenwoordig, ik moet leren ervan te leven.

Moeten filosofen de wereld veranderen? Zo ' n verwachting lijkt mij extravagant. Marx zelf heeft de wereld niet veranderd: hij heeft het opnieuw geïnterpreteerd, en andere mensen hebben het veranderd.

Reden is gewoon een enorme tautologie.

Het is een wereld van woorden die een wereld van dingen creëert.