Nadine Gordimer beroemde citaten

De waarheid is niet altijd schoonheid, maar de honger ernaar wel.

Schrijven geeft zin aan het leven. Je werkt je hele leven en misschien heb je een klein gebied begrepen.

Het was een wonder; Het was allemaal een wonder; en men had moeten weten, uit het lijden van heiligen, dat wonderen gruwel zijn.

Tijd is verandering; we meten de passage ervan aan de hand van hoeveel dingen veranderen.

Het primaat van het woord, de basis van de menselijke psyche, dat in onze tijd is gebruikt voor geestverruimende overreding en hersenspoelende pulp, onteerd door slokjes en vernederd door reclame-kopie, blijft een kracht voor vrijheid die tussen alle tralies vliegt.

Een woestijn is een plek zonder verwachting.

Ik heb in veel dingen gefaald, maar ik ben nooit bang geweest.

Macht is iets waarvan ik overtuigd ben dat er geen onschuld is aan deze kant van de baarmoeder.

Een echt levend mens kan niet neutraal blijven.

Schrijven geeft zin aan het leven.

Geschreven woorden hebben nog steeds de verbazingwekkende kracht om het beste en slechtste van de menselijke natuur naar boven te brengen

De feiten zijn altijd minder dan wat er werkelijk is gebeurd.

Wat is het doel van schrijven? Voor mij persoonlijk is het echt om het mysterie van het leven uit te leggen, en het mysterie van het leven omvat natuurlijk het persoonlijke, Het Politieke, de krachten die ons maken tot wat we zijn, terwijl er een andere kracht van binnenuit vecht om ons iets anders te maken.

Er is geen morele autoriteit zoals die van opoffering.

Je hele leven schrijf je echt één boek, wat een poging is om het bewustzijn van je tijd en plaats te begrijpen-een enkel boek geschreven vanuit verschillende stadia van je vermogen.

Niets wat ik schrijf of zeg zal zo waarheidsgetrouw zijn als mijn fictie.

Allemaal de moeite waard om te schrijven... komt voort uit een individuele visie, privé nagestreefd.

De creatieve daad is niet zuiver. De geschiedenis bewijst het. De sociologie onttrekt het. De schrijver verliest Eden, schrijft om gelezen te worden en komt tot het besef dat hij verantwoordelijk is.

De eenzaamheid van het schrijven is ook behoorlijk beangstigend. Het is vrij dicht bij waanzin, men verdwijnt gewoon voor een dag en verliest het contact.

Ik ben een kaarsvlam die zwaait in luchtstromen die je niet kunt zien. Jij moet degene zijn die me stabiliseert om te verbranden.

Vrede. De sereniteit van het hoogland op grote hoogte, de openheid van grasland zonder inheemse struiken of bomen; de vergroening, vergeling of zilverbruining die heerste, afhankelijk van het seizoen.

Je kunt niet bang zijn om goed te doen voor het geval het kwaad het gevolg is.

Fictie is een manier om mogelijkheden te verkennen die aanwezig zijn maar niet dromen in het leven van een enkel leven.

Ramp is privé, op zijn manier, zoals liefde is.

De creatieve daad is niet zuiver. De geschiedenis bewijst het. De ideologie eist dat. De maatschappij eist het.

Als je in Europa woont . . . dingen veranderen . . . maar de continuïteit lijkt nooit te breken. Je hoeft het verleden niet weg te gooien.

Wel, weet je, in het fundamentalistische milieu van de Afrikaners, was er een gevoel dat ze een uitverkoren volk waren, dat ze beschaving brachten aan de zwarten.

Meestal word ik geïnterviewd door blanke mensen, en geïdentificeerd met de blanke samenleving.

Ik zal nooit een autobiografie schrijven, daarvoor ben ik veel te jaloers op mijn privacy.

Sentiment is voor degenen die niet weten wat ze moeten doen.

Misschien is er geen andere manier om enig begrip van het zijn te bereiken dan door middel van kunst? Schrijvers zelf analyseren niet wat ze doen; analyseren zou neerkijken terwijl ze een kloof oversteken op een touw. Om dit te zeggen is niet om het proces van het schrijven te mystificeren, maar om een beeld te maken van de intense innerlijke concentratie moet de schrijver de afgronden van het aleatorische oversteken en ze tot het eigen woord maken, zoals een ontdekkingsreiziger een vlag plant.

Ballingschap als een geniale manier bestaat niet meer; in plaats van Joyce hebben we de fragmenten van het werk die verschijnen in Index on Censorship.

Elke schrijver van welke waarde dan ook hoopt slechts een zaklamp van licht te spelen-en zelden, door genie, een plotselinge flambeau - in het bloederige maar prachtige labyrint van de menselijke ervaring, van het zijn.

seks doet er niet toe; het is het schrijven dat ertoe doet.

Waar passen blanken in het Nieuwe Afrika? Nergens ben ik geneigd te zeggen en ik geloof dat het waar is dat zelfs de zachtmoedigste en meest verwesterde Afrikanen het emotionele idee van het continent helemaal zouden willen zonder de complicatie van de aanwezigheid van de blanke man voor een generatie of twee. Maar nergens, als een antwoord voor ons blanken, is in dezelfde categorie als opmerkingen als Wat is het nut van het leven? in het licht van de dreiging van atoomstraling. We leven, we zijn in Afrika.

Als je je altijd eerst wit moet voelen, en dan Afrikaans, dan is het beter om niet in Afrika te blijven.

In verschillende en verschillende omstandigheden zullen bepaalde objecten en individuen van vitaal belang blijken te zijn. De overlevingsweddenschap kan van nature niet onthullen welke, voorafgaand aan de gebeurtenissen.

Niets vervaagt zo snel als wat onveranderd is.

De scherpte van het gehoor herleeft wanneer men alleen is.

Ik heb sindsdien geleerd dat de dingen die we het meest willen soms onmogelijk voor ons zijn. Je kunt verlangen om thuis te komen, maar toch voor altijd ronddwalen.

De functie van een schrijver is om zin te geven aan het leven. Het is zo ' n mysterie, Het verandert de hele tijd, zoals het licht.

Het is absoluut fataal voor je schrijven om na te denken over hoe je werk zal worden ontvangen. Het is verraad aan welk talent je ook hebt.

Ik geloof-ik weet (er zijn niet veel dingen waarover ik zou moeten dogmatiseren, over het onderwerp schrijven) dat schrijvers eenzaamheid nodig hebben en elke dag van hun werkende leven een soort vervreemding zoeken. En vergeet niet dat ze zich niet eens bewust zijn wanneer en wanneer ze niet werken.) ... De spanning tussen apart staan en volledig betrokken zijn; dat is wat een schrijver maakt.

In zekere zin wordt een schrijver 'geselecteerd' door zijn onderwerp - zijn onderwerp is het bewustzijn van zijn eigen tijd.

een schrijver heeft niet alleen de tijd nodig wanneer hij daadwerkelijk schrijft - hij of zij moet tijd hebben om na te denken en tijd hebben om dingen te laten werken. Niets is erger dan de maatschappij. Niets is erger dan het schurende, maar plezierige effect van andere mensen.

Schrijvers zelf analyseren niet wat ze doen; analyseren zou neerkijken terwijl ze een kloof oversteken op een touw.

Ik praat nooit over waar ik momenteel over schrijf, nooit. Het is privé werk op je eigen, geen noodzaak of verplichting om erover te praten. Schrijvers worden tegenwoordig tot uitvoerders gemaakt, waaronder ikzelf, maar er zijn enkele gevallen waarin ik niet zal optreden.

het is onmogelijk om alle angst en verlies te overwinnen door voorbereiding. Er zijn altijd bronnen van verlatenheid die niet in aanmerking worden genomen omdat niemand weet wat ze zullen zijn.

als het gaat om hun essentiële faculteit als schrijvers, zijn alle schrijvers androgyne wezens.

Heel vaak steunen we verandering, en dan worden we weggevaagd door de verandering. Dat denk ik...je geeft je eigen reactie op je eigen generatie. Een antwoord dat past bij uw tijd.