Peter Carey beroemde citaten

Ik had eerder eenzaamheid gekend, en leegte op de heide, maar ik was nooit een niets geweest, een niets zwevend op een niets, door niets gekend, eenzamer en kouder dan de ruimte tussen de sterren. Het was angstaanjagender dan dood zijn.

Goed schrijven vereist natuurlijk talent, en niemand kan je leren om talent te hebben.

Weten dat je eenzaam zult zijn is niet hetzelfde als eenzaam zijn.

Mensen houden niet van mensen wiens ogen laten zien dat ze ergens anders zijn

Als je ooit een van mijn boeken hebt gelezen, hoop ik dat je denkt dat het er zo gemakkelijk uitziet. Sterker nog, ik schreef die hoofdstukken 20 keer over, en over, en over, en dat als je op een goed niveau wilt schrijven, je dat ook moet doen.

Ik heb geen nieuwe laarzen nodig. Ik heb bluchers thuis. Eff de effing bluchers ik koop je nieuwe adjectief effing elastic sided boots.

Ik dacht dat ik een organische chemicus zou worden. Ik ging naar de universiteit en toen ik de scheikundelessen niet kon begrijpen, besloot ik dat ik zoöloog zou worden, omdat zoölogen mensen leken die van het leven hielden.

Ik ging werken in 1962, en in '64 schreef ik de hele tijd, elke avond en elk weekend. Het kwam niet bij me op dat ik, omdat ik niets had gelezen en niets wist, niet in de positie was om een boek te schrijven.

Ik baseer personages nooit op echte mensen. Er zijn mensen die dat doen, maar ik weet echt niet hoe ik het moet doen.

Ik heb hier en daar een memoires geschreven, en dat neemt zijn eigen vorm van egoïsme en moed aan. Over het algemeen heb ik echter geen interesse in het schrijven over mijn eigen leven of het binnendringen in de privacy van de mensen om me heen.

Ik ben altijd degene met de activistische vrienden. Ik ben weinig activist geweest.

Zo ' n verhaal kun je niet vertellen. Een verhaal als dit kon je alleen maar voelen.

Ik verdeel mijn boeken niet in historische romans en de rest. Voor mij zijn het allemaal verzonnen werelden, en beide soorten zijn voortgekomen uit nieuwsgierigheid, een onderzoek naar het verleden.

Ik denk dat dat ding over de vernietiging van de wereld er de hele tijd is, het is er elke dag als we uit het raam kijken.

Al onze helden, al onze geweldige verhalen gaan over falen.

(Doorverwezen vanaf The Last Days of a Famous Mime) hij zei niets. Hij was lichtelijk geïrriteerd door haar aanmatiging: dat hij dit niet vele, vele malen eerder had gedacht. Met een perfect misverstand interpreteerde ze zijn passiviteit als minachting. Ze wilde hem pijn doen en sloeg hem in zijn gezicht. Hij wilde haar pijn doen en glimlachte briljant.

Beroemd zijn als schrijver is als beroemd zijn in een dorp. Het is niet echt een bedwelmende roem.

Onze premier zou de mensen die onze geliefde zonen en vaders hebben vermoord kunnen omhelzen en vergeven, en dat zou hij ook moeten doen, maar hij kon en wilde zich niet verontschuldigen bij de Aboriginals voor 200 jaar moord en misbruik. De strijd tegen de Turken, zei hij in Gallipoli, was onze geschiedenis, onze traditie. De oorlog tegen de Aboriginals, had hij thuis al gezegd, was lang geleden gebeurd. De strijd had ons gemaakt; de oorlog die het continent won was het best vergeten

Schrijvers, althans schrijvers van fictie, zijn altijd vol angst en zorgen.

Je moet in staat zijn om personages te verdraaien en te veranderen en te vervormen, met ze te spelen als klei, zodat alles bij elkaar past. Echte mensen staan je dat niet toe.

Dus in het eerste ontwerp Vind ik mensen en plaatsen uit met een breed schematisch idee van wat er gaat gebeuren. In het proces ontdek ik natuurlijk allerlei Grotere en meer substantiële dingen.

En het is altijd mogelijk dat je geen mooie review krijgt. Dus-en dat is natuurlijk woedend, om een slechte recensie te krijgen, kun je niet terugpraten, en het is op een bepaalde manier een beetje beschamend.

Het mooie van het gebruik van het verleden is dat het je de meest kolossale vrijheid geeft om uit te vinden. Het onderzoek is natuurlijk noodzakelijk, maar niemand schrijft een roman om dramatisch te illustreren wat iedereen al weet.

Wat ik echt aantrekkelijk vind, is iets dat een beetje gevaarlijk zal zijn. Iets dat me in de problemen zou kunnen brengen; Weet je, je komt opdagen in Londen en je hebt Dickens net herschreven. En dan denk je natuurlijk: 'wat heb ik gedaan?

Glas is een ding in vermomming, een acteur, is helemaal niet vast, maar een vloeistof?een oud glasplaat zal niet alleen een koninklijke en paarse tint aannemen, maar zal zijn ware vloeibare aard onthullen door vetter te zijn geworden aan de onderkant en dunner aan de top, en? Het is onzichtbaar, solide, kortom een vreugdevol en paradoxaal ding, een goed materiaal als elk ander om een leven van te bouwen.

De verklaarde betekenis van een gesproken zin is alleen de jas, en de echte betekenis ligt onder de sjaals en knopen.

Schrijvers zijn altijd jaloers, gemeen, vol woede en envyat andermans geluk. Er gaat niets boven het falen van een goede vriend om ons op te vrolijken.

Nostalgie is iets wat we als fuzzy beschouwen. Maar het is pijn. Pijn over het verleden.

Mijn grootste plezier is om uit te vinden. Mijn voortdurende gekke ambitie is om iets waar en mooi te maken dat nog nooit eerder in de wereld bestond.

Het is waar: een van de dingen die ik altijd heb gedacht over de Amerikaanse samenleving is dat je nooit het soort natuurlijke politisering van klassenbewustzijn krijgt dat je in het Verenigd Koninkrijk of zelfs in Australië zou krijgen.

Ik ben geïnteresseerd in waar we zijn, waar we naartoe gaan, waar we vandaan komen.

Zwemmen reinigt altijd je ziel

Ik wist niet dat de geschiedenis is als een bloedvlek die blijft te zien op de muur maakt niet uit hoeveel nieuwe eigenaren in bezit nemen, maakt niet uit hoe vaak we pint over het.

Wonen waar ik woon New York Ik denk niet dat iemand een ophef gaat maken. Maar het is dieper bevredigend omdat het van jouw plaats is en betekent dat je niet wordt vergeten; iemand heeft gemerkt wat je met je leven hebt gedaan.

Toen werd ik verliefd en ging alles naar de hel.

Aan het einde van een boek kan ik langer werken, maar meestal, drie uur lang dingen verzinnen, dat is genoeg. Ik kan niet meer. Aan het eind van de dag kan ik aan het werk van mijn ochtend sleutelen en misschien weer wat schrijven. Maar drie uur is prima.

Ik denk niet dat je het recht hebt om te schreeuwen over andermans privéleven.