Michael Ondaatje beroemde citaten

Ze had altijd woorden gewild, ze hield ervan, groeide ermee op. Woorden gaven haar helderheid, brachten reden, vorm.

Ze is een vrouw van eer en slimheid wiens wild geluk weglaat, altijd risico ' s neemt, en er is nu iets in haar voorhoofd, dat alleen zij in een spiegel kan herkennen. Ideaal en idealistisch in dat glanzende donkere haar! Mensen worden verliefd op haar. Ze is een vrouw die ik niet goed genoeg ken om in mijn vleugel te houden, als schrijvers vleugels hebben, om de rest van mijn leven te herbergen.

Ze ging het verhaal in, wetende dat ze eruit zou komen met het gevoel dat ze was ondergedompeld in het leven van anderen, in plots die twintig jaar terugstrekten, haar lichaam vol zinnen en momenten, alsof ze uit de slaap ontwaakte met een zwaarte veroorzaakt door niet-herinnerde dromen.

Ik geloof dit. Wanneer we degenen ontmoeten waar we verliefd op worden, is er een aspect van onze geest dat historicus is, een beetje een pedant die een ontmoeting herinnert of herinnert wanneer de ander onschuldig voorbij is gegaan-maar alle delen van het lichaam moeten klaar zijn voor de ander, alle atomen MOETEN in één richting springen om verlangen te laten optreden.

Iedereen moet ergens op muren krabben of ze worden gek

We worden uitgebreid door tranen, wordt ons verteld, niet verminderd door hen.

We hebben allemaal een oude knoop in het hart dat we willen losmaken.

Ik hou van de uitvoering van een ambacht, of het nu bescheiden of gemeen is, maar ik loop weg als er discussies over beginnen-alsof men een grafgraver moet vragen welk merk schop hij gebruikt of of hij liever ' s middags of in het maanlicht werkt. Ik ben alleen geïnteresseerd in de zorg die wordt besteed, en die geheime repetities erachter. Ook al begrijp ik niet helemaal wat er aan de hand is.

Er is een verhaal, altijd voor je. Nauwelijks bestaan. Pas geleidelijk hecht je je eraan en voedt het. Je ontdekt het schild dat je karakter zal bevatten en testen. Je zult op deze manier de weg van je leven vinden.

Het probleem met ons allemaal is dat we zijn waar we niet zouden moeten zijn.

Hoe kan dit gebeuren? Verliefd worden en Uit elkaar gehaald worden.

Er is de verborgen aanwezigheid van anderen in ons, zelfs degenen die we kort hebben gekend. We houden ze vast voor de rest van ons leven, bij elke grens die we oversteken.

Een liefdesverhaal gaat niet over degenen die hun hart verloren, maar over degenen die die sombere bewoner vinden die, wanneer het wordt gevonden, betekent dat het lichaam niemand kan misleiden, niets kan misleiden-niet de wijsheid van de slaap of de gewoonte van sociale genaden. Het is een vertering van jezelf en het verleden.

Zou je verliefd op haar kunnen worden als ze niet slimmer was dan jij? Ze is misschien niet slimmer dan jij. Maar is het niet belangrijk dat je denkt dat ze slimmer is dan jij om verliefd te worden? Denk nu na.

...soms gaan we kunst binnen om ons erin te verbergen. Het is waar we naartoe kunnen gaan om onszelf te redden, waar een derdepersoonsstem ons beschermt.

Hij is door haar gedemonteerd. En als zij hem hiertoe gebracht heeft, waar heeft hij haar dan toe gebracht?

De eerste veertig dagen krijgt een kind dromen van vorige levens. Reizen, kronkelende paden, honderd kleine lessen en dan wordt het verleden gewist.

Alles is biografisch, zegt Lucian Freud. Wat we maken, waarom het gemaakt is, hoe we een hond tekenen, tot wie we ons aangetrokken voelen, waarom we niet kunnen vergeten. Alles is collage, zelfs genetica. Er is de verborgen aanwezigheid van anderen in ons, zelfs degenen die we kort hebben gekend. We houden ze vast voor de rest van ons leven, bij elke grens die we oversteken.

Momenten voor het slapen gaan zijn wanneer ze zich het meest levend voelt, springend over fragmenten van de dag, elk moment met haar in bed brengen als een kind met schoolboeken en potloden. De dag lijkt geen orde te hebben tot deze tijden, die voor haar als een grootboek zijn, haar lichaam vol verhalen en situaties.

Een schrijver gebruikt een pen in plaats van een scalpel of een blaastoorts,

Haar leven met anderen interesseert hem niet meer. Hij wil alleen haar stalking schoonheid, haar theater van uitdrukkingen. Hij wil de kleine geheime reflectie tussen hen, de scherptediepte minimaal, hun vreemdheid intiem als twee pagina ' s van een gesloten boek.

Het verdubbelt je perceptie, om te schrijven vanuit het oogpunt van iemand die je niet bent.

Hij was een man die schreef, die de wereld interpreteerde. Wijsheid groeide uit het feit dat ze slechts het kleinste stukje emotie kreeg. Een blik kan leiden tot paragrafen van theorie.

wanneer iemand spreekt, kijkt hij naar een mond, niet naar ogen en hun kleuren, die volgens hem altijd zullen veranderen afhankelijk van het licht van een kamer, de minuut van de dag. Monden onthullen onzekerheid of zelfvoldaanheid of enig ander punt op het spectrum van karakter. Voor hem zijn ze het meest ingewikkelde aspect van gezichten. Hij weet nooit wat een oog onthult. maar hij kan lezen hoe monden donkerder worden in gevoelloosheid, tederheid suggereren. Men kan een oog vaak verkeerd beoordelen aan de hand van zijn reactie op een eenvoudige straal zonlicht.

En het zou een vrij leven zijn dat hij zeker zou leiden als schoolleraar in een stedelijke locatie. Maar hij had een sereniteit die kwam met de keuze van het leven dat hij wilde leven. En deze sereniteit en zekerheid heb ik alleen gezien onder degenen die de wapenrusting van boeken in de buurt hebben.

Elke avond sneed ik mijn hart eruit. Maar in de ochtend was het weer vol

Door de jaren heen hebben verwarrende fragmenten, verloren hoeken van verhalen, een duidelijker betekenis gekregen wanneer ze in een nieuw licht worden gezien, op een andere plaats.

Liefde is zo klein dat het zichzelf door het oog van een naald kan scheuren

Het is een ontdekking van een verhaal als ik een boek schrijf, een geval van vooruitgaan op elke pagina en ontdekken wat er verder is in de duisternis, voorbij waar je schrijft.

Een man in een woestijn kan afwezigheid in zijn handen houden, wetende dat het iets is dat hem meer voedt dan water.

Het enige wat ik ooit wilde was een wereld zonder kaarten.

De eerste zin van elke roman zou moeten zijn: geloof me, dit zal tijd kosten, maar er is hier orde, heel zwak, heel menselijk.

Een roman is een spiegel die over een weg loopt

Vanaf dit punt, fluisterde ze, zullen we onze ziel vinden of verliezen.

Een van de dingen die in romans gebeurt het is bijna als een voortdurend debat met jezelf. Daarom schrijf je het boek. Daarom maak je personages: zodat je met jezelf kunt discussiëren.

Vergeven we niet alles van een geliefde? We vergeven egoïsme, verlangen, bedrog. Zolang wij het motief zijn...Er zijn Europese woorden die je nooit goed in een andere taal kunt vertalen.

Waarom ben je niet slimmer? Alleen de rijken kunnen het zich niet veroorloven slim te zijn. Ze zijn gecompromitteerd. Ze werden jaren geleden opgesloten in privilege. Ze moeten hun bezittingen beschermen. Niemand is gemeener dan de rijken. Vertrouw me. Maar ze moeten de regels van hun beschaafde wereld volgen. Ze verklaren oorlog, ze hebben eer en ze kunnen niet vertrekken. Maar jullie twee. Wij drieën. We zijn vrij.

We sterven met een rijkdom aan geliefden en stammen, smaken die we hebben ingeslikt, lichamen waarin we zijn gedompeld en zijn opgezwommen als rivieren van wijsheid, personages waarin we zijn geklommen als bomen, angsten die we hebben verborgen als grotten. Ik wens dat dit alles door het lichaam wordt gemarkeerd als ik dood ben. Ik geloof in een dergelijke cartografie-om door de natuur te worden gemarkeerd, niet alleen om onszelf op een kaart te labelen zoals de namen van rijke mannen en vrouwen op gebouwen. We zijn gemeenschappelijke geschiedenissen, gemeenschappelijke boeken. We zijn niet eigendom of monogaam in onze smaak of ervaring.

Dood betekent dat je in de derde persoon bent.

Hij liep het ziekenhuis uit in de zon, in de open lucht voor het eerst in maanden, uit de groen verlichte kamers die als glas in zijn geest lagen. Hij stond daar alles in te ademen, de haast van iedereen. Eerst dacht hij, Ik heb schoenen nodig met rubber aan de onderkant. Ik heb ijs nodig.