Francine Prose beroemde citaten

Zoals de meeste - misschien alle-schrijvers, leerde ik schrijven door te schrijven en, door het Voorbeeld, door boeken te lezen.

Alle elementen van goed schrijven zijn afhankelijk van de vaardigheid van de schrijver om het ene woord in plaats van het andere te kiezen.

Ik ging in de jaren zestig naar de universiteit zonder enig idee te hebben dat ik mijn brood moest verdienen. Toen ik in 1968 afstudeerde, was het een schok om te ontdekken dat er een wereld was die me niet zou ondersteunen.

Ik kan mijn eigen boeken niet meer herlezen dan ik oude homefilms kan bekijken of snapshots van mezelf als kind kan bekijken. Ik beland op de grond, verlamd door verdriet en nostalgie.

Fact-checking is zo saai in vergelijking met het schrijven van fictie.

Veel meisjes die veranderen in iets opmerkelijks beginnen als onbedwingbaar, zelfverzekerd en een handvol.

Ik ken veel Oost-Europeanen, en door wat ze hebben meegemaakt en gezien, hebben ze een houding waar ze niet gemakkelijk voor de gek worden gehouden.

Ik werk heel lange dagen en ik werk zeven dagen weken.

Toen ik klein was, was ik goed in sport en kon ik van het hoge bord springen. En toen kwam de puberteit, en plotseling keek ik naar jongens voor richting. Ik herinner me dat als een groot verlies.

Ik denk dat dichters veel dramatischer zijn, meer theatraal dan fictie schrijvers.

Ik schreef ongeveer vier romans voordat ik een woord journalistiek schreef.

Als het goed gaat, kan ik gemakkelijk twaalf uur per dag schrijven, maar niet schrijven, alleen maar nadenken en herzien en een komma eruit halen en het weer erin stoppen.

Woorden zijn de grondstof waaruit literatuur wordt gemaakt.

Als we willen schrijven, is het logisch om te lezen-en te lezen als een schrijver. Als we rozen wilden kweken, zouden we rozentuinen willen bezoeken en proberen ze te zien zoals een rozentuinier dat zou doen.

Er zijn veel gelegenheden in de literatuur waarin vertellen veel effectiever is dan laten zien.

Je kunt ervan uitgaan dat als het werk van een schrijver eeuwenlang heeft overleefd, er redenen zijn waarom dit zo is, verklaringen die niets te maken hebben met een samenzwering van academici die een zombieleger van dode blanke mannen willen reanimeren.

Met deze recitatie van parafernalia en afval, slaagt O ' Brien erin om de ervaring van een leger en van een bepaalde oorlog, van een ontgonnen en boobytrap landschap, van koude nachten en warme dagen, van doorweekte moessons en rijstvelden, en van de mogelijkheid om te worden neergeschoten, zoals Ted Lavender, plotseling en uit het niets: niet alleen in het midden van een zin, maar in het midden van een ondergeschikte clausule.

Dus misschien is de juiste conclusie dat Green minder afgestemd was op hoe mensen klinken als ze spreken - de werkelijke woorden en uitdrukkingen die ze gebruiken - dan op wat ze bedoelen. Deze notie van dialoog als een zuivere uitdrukking van karakter dat...overstijgt de specifieke kenmerken van tijd en plaats kan deels de reden zijn waarom de gesprekken in de werken van schrijvers als Austen en Bronte vaak fris en verbazingwekkend eigentijds klinken...

Je mikt op wat je wilt en als je het niet krijgt, krijg je het niet, maar als je niet mikt, krijg je niets.

Ik wachtte op de dageraad, maar alleen omdat ik was vergeten hoe zwaar de ochtenden waren. Voor een seconde zou ik normaal zijn. Toen kwam het vage bewustzijn van iets dat niet op zijn plaats was. Toen kwam de waarheid naar beneden en dat was het voor de rest van de dag. Zonlicht werd bestraft. Zou ik me niet beter moeten voelen dan in het holst van de nacht.

Mensen zien alles door de lens van hun obsessies.

Om eerlijk te zijn, sommige schrijvers stoppen je dood in je sporen door je je eigen werk in het meest niet vleiende licht te laten zien. Ieder van ons zal een andere voorbode van persoonlijk falen ontmoeten, een onschuldig genie dat door ons is gekozen om redenen die te maken hebben met wat we zien als onze eigen tekortkomingen. De enige remedie hiervoor die ik heb gevonden, is het lezen van een schrijver wiens werk geheel anders is dan dat van een ander, hoewel niet noodzakelijkerwijs meer op je eigen werk lijkt-een verschil dat je eraan zal herinneren hoeveel kamers er in het huis van de kunst zijn.

Te vaak worden studenten geleerd om te lezen alsof literatuur een soort ethische les of burgerwetenschappelijke les is-of erger nog, een soort zelfhulphandboek. Het belangrijkste is de manier waarop de schrijver de taal gebruikt.

We geloven nooit dat we mooi zijn, hoe vaak we het ook horen. We geloven het nooit totdat iemand het op de juiste manier zegt.

Wat ik leuk vind is hoe boos Jane Eyre is. Ze is in woede voor de hele roman en de beloning is dat ze mag trouwen met een blinde man die zijn vrouw op zolder heeft geroosterd."Angela Argo" Blue Angel

Zoals het zien van een foto van jezelf als kind, het tegenkomen van handschrift waarvan je weet dat het ooit van jou was, maar dat nu slechts vaag bekend lijkt, kan een confrontatie met het mysterie van de tijd inspireren.

Ik heb altijd gemerkt dat hoe beter het boek dat ik lees, hoe slimmer ik me voel, of op zijn minst, hoe beter ik me kan voorstellen dat ik ooit slimmer zou kunnen worden.

Met zoveel lezen voor je, zou de verleiding kunnen zijn om te versnellen. Maar in feite is het essentieel om te vertragen en elk woord te lezen. Want een belangrijk ding dat kan worden geleerd door langzaam te lezen is het schijnbaar voor de hand liggende maar vreemd ondergewaardeerde feit dat taal het medium is dat we gebruiken op vrijwel dezelfde manier als een componist noten gebruikt, zoals een schilder verf gebruikt. Ik realiseer me dat het misschien vanzelfsprekend lijkt, maar het is verrassend hoe gemakkelijk we uit het oog verliezen dat woorden de grondstof zijn waaruit literatuur wordt gemaakt.

'Honderd jaar eenzaamheid' overtuigde me om te stoppen met Harvard graduate school. De roman herinnerde me aan alles wat mijn Ph. D. programma probeerde me te laten vergeten. Dank je, Gabriel Garcia Marquez.

Wat vreemd is, is hoeveel beginnende schrijvers lijken te denken dat grammatica irrelevant is, of dat ze op de een of andere manier boven of buiten dit onderwerp meer geschikt zijn voor een schoolkind dan de toekomstige auteur van grote literatuur.

Lezen was als alleen eten, met hetzelfde element van bingeing.

Elke pagina was ooit een blanco pagina, net zoals elk woord dat er nu op verschijnt er niet altijd was, maar in plaats daarvan het eindresultaat weerspiegelt van talloze grote en kleine beraadslagingen. Alle elementen van goed schrijven zijn afhankelijk van de vaardigheid van de schrijver om het ene woord in plaats van het andere te kiezen. En wat onze interesse vasthoudt en vasthoudt, heeft alles te maken met die keuzes.

Traditioneel is de liefde voor lezen geboren en gevoed in de Engelse klas van de middelbare school.

Het mysterie van de dood, het raadsel hoe je met iemand kon praten en ze elke dag kon zien en dan nooit meer, was zo onmogelijk te doorgronden dat we natuurlijk bleven proberen het uit te zoeken, zelfs als we bewusteloos waren.