Joseph Epstein beroemde citaten

Niet van ijs houden is om te laten zien dat je niet geïnteresseerd bent in eten.

Alle mannen en vrouwen worden geboren, leven, lijden en sterven; wat ons van elkaar onderscheidt zijn onze dromen, of het nu dromen zijn over wereldse of onwereldse dingen, en wat we doen om ze tot stand te brengen... We kiezen er niet voor om geboren te worden. Wij kiezen onze ouders niet. We kiezen niet ons historische tijdperk, het land van onze geboorte of de onmiddellijke omstandigheden van onze opvoeding. We kiezen niet, de meesten van ons, om te sterven; noch kiezen we de tijd en de voorwaarden van onze dood. Maar binnen dit rijk van keuzeloosheid kiezen we wel hoe we leven.

Van de zeven hoofdzonden, alleen afgunst is helemaal niet leuk.

Een kat is het enige huisdier dat ik ken dat zichzelf toilet traint en er verdomd indrukwekkend werk van doet.

Ik denk zelf dat antisemitisme over afgunst gaat.

Wat wil je eigenlijk van een buurt? Gemak, zeker, een afwezigheid van grote ergernis, om zeker te zijn. Maar misschien is het meest gewenste, idealiter, een comfortabele achtergrond, een ademruimte van pauze tussen de intensiteiten van het privéleven en de berekeningen van het openbare leven.

De beste grapvertellers zijn degenen die het geduld hebben om te wachten tot het gesprek tot het punt komt waarop de grappen in hun repertoire van toepassing zijn.

Generalisatie, vooral risicovolle generalisatie, is een van de belangrijkste methoden waarmee kennis voortkomt... Veilige generalisaties zijn meestal nogal saai. Verwijder dat " meestal liever."Veilige generalisaties zijn behoorlijk saai.

Zoek altijd de generaal en vertrouw hem nooit helemaal.

Hoge normen in het algemeen-over vakmanschap en het maken van objecten, over wat verschuldigd is aan vriendschap, over de kwaliteit van kunst en nog veel meer-verre van snobistisch te zijn, zijn vereist om fatsoen in het leven te behouden.

Afgunst is nooit algemeen, maar altijd heel bijzonder - tenminste afgunst van het soort dat men sterk voelt.

Als beloning is afgunst misschien wel de subtielste - misschien moet ik zeggen de meest verraderlijke - van de zeven dodelijke zonden.

Wat alle grote leraren gemeen lijken te hebben, is liefde voor hun onderwerp, een duidelijke voldoening in het opwekken van deze liefde bij hun studenten en een vermogen om hen ervan te overtuigen dat wat hen wordt onderwezen dodelijk ernstig is.

Ik ben zelf altijd doodsbang geweest voor plagiaat-om ervan beschuldigd te worden, dat wil zeggen. Elke schrijver is een dief, hoewel sommigen van ons slimmer zijn dan anderen in het verhullen van onze overvallen. De reden dat schrijvers zulke trage lezers zijn, is dat we onophoudelijk op zoek zijn naar dingen die we kunnen stelen en dan als de Onze kunnen doorgeven: een natty beetje syntaxis, een naadloze overgang, een metafoor die naar zijn doel springt als een pijl die wordt geschoten met een aluminium kruisboog.

Wat ons van elkaar onderscheidt zijn onze dromen en wat we doen om ze tot stand te brengen.

Als genieën soms fouten kunnen maken, kunnen de rest van ons dan soms genieën zijn?

Ik weet hoe lui ik ben.

Ik weet hoeveel dagen ik net e-mail heb beantwoord, drie telefoontjes heb gehad en twee uur heb geluncht. Poef, weg. Ze zijn niet zeldzaam.

Binnen dit rijk van keuzeloosheid kiezen we hoe we leven.

Bij het lezen van schrijvers van grote formuleringskracht-Henry James, Santayana, Proust-merk ik dat ik nauwelijks door een pagina kan komen zonder te moeten stoppen om een lapidaire zin op te nemen. Bij het lezen van Henry James, bijvoorbeeld, heb ik tegen mezelf mompelde: "Câ € ™ mon, Henry, turn down the brilliance a notch, so I can get some reading done."Ik ben misschien een van een heel klein aantal mensen die kramp hebben ontwikkeld tijdens het lezen.

Een schrijver kan in grote problemen komen door verkeerde citaten. Als je ooit veel post wilt ontvangen, raad ik je aan om een Shakespeare-citaat verkeerd in een tijdschrift of krant te krijgen.

Iemand-Cyril Connolly? Ezra Pound? ooit gezegd dat alles wat twee keer gelezen kan worden literatuur is; Ik zou zeggen dat alles wat twee keer gezegd moet worden, citeerbaar is.

Voor mij is schrijven vooral een manier van denken en als het goed werkt, een daad van ontdekking

Het beslissende moment in de nederlaag van de hogere klasse, capital-S, samenleving kan zijn gekomen toen, in kranten over het hele land, wat vroeger de Society-pagina werd genoemd, werd vervangen door de Style-sectie.

Het verhaal is mijn vorm.

Ik weet dat ik vanaf de middellange afstand het uiterlijk van productief ben, wat een grappig compliment is om te ontvangen.

Ik ben getrouwd met iemand van wie ik hou.

Eten heeft het boven seks voor variatie. Hedonistisch gezien zijn de smaakmogelijkheden veel breder dan de copulatie.

We kiezen er niet voor om geboren te worden.De meesten van ons kiezen ervoor om te sterven, of de tijden of voorwaarden van onze dood. Maar binnen dit hele rijk van keuzeloosheid kiezen we wel hoe we zullen leven-moedig of in lafheid, eervol of oneervol, met een doel of op drift. We bepalen wat belangrijk is en wat triviaal is. Wat ons belangrijk maakt, is wat we doen of weigeren te doen. We beslissen en we kiezen-en zo geven we definitie aan ons leven.

Mijn vrouw, die niet-Joods is, heeft er de hele tijd spijt van dat ik deze vreselijke dingen over mede-Joden kan zeggen en zij kan dat niet.

Ik ken gewoon zoveel mensen die zes of zeven vreemde talen hebben en alles hebben gelezen en een muzikale opleiding hebben gevolgd en ze zijn nog steeds sukkels

Ik ben bang dat ik een van die mensen ben die blijft lezen in de hoop ooit in een boek een stuk wijsheid te ontdekken dat zo doordringend is, zo zielsroerend, zo volkomen toepasbaar op mijn eigen leven dat alle slechte boeken die ik heb gelezen de ontelbare uren die ik eraan heb besteed, de moeite waard lijken. Mijn gok is dat deze wijsheid, als ze ooit komt, dat zal doen in de vorm van een generalisatie.

Onlangs werd mij gevraagd wat er nodig is om schrijver te worden. Drie dingen, antwoordde ik: ten eerste moet men incompetentie cultiveren bij bijna elke andere vorm van winstgevend werk. Dit moet ten tweede gepaard gaan met een hoogmoedige minachting voor alle vormen van werk die men heeft vastgesteld dat men niet kan doen. Met deze twee moet worden verbonden, ten derde, de nuttiness om te geloven dat andere mensen kunnen worden gemaakt om de zorg over uw meningen en standpunten en worden gecharmeerd door de manier waarop je ze te stellen. Incompetentie, minachting, lunacyâ € " als je deze eenmaal op zijn plaats hebt, ben je klaar om te gaan.

Cultuur betekent, denk ik, dat je je ervaring genoeg hebt verbreed door te lezen en door een beetje nadenkend over deze dingen te zijn dat het je kijk op een of andere manier heeft veranderd. En niet noodzakelijk maakte je een beter mens, maar maakte je dingen zien.

Een ernstig nadeel van brieven is dat men er een aantal moet verzenden om ze te krijgen. Als het om de post gaat, vind ik het beter om te ontvangen dan om te geven.

Moed is negen tiende context. Wat moedig is in de ene omgeving kan roekeloos zijn in een andere en zelfs laf in een derde.

Ik geloof dat het Gayelord Hauser was, de voedingsdeskundige, die zei: 'Je bent wat je eet', maar als je toevallig een intellectueel bent, ben je wat je citeert.

We gebruiken boeken als spiegels, kijken er alleen in om onszelf te ontdekken.

De reden dat 'afsluiting' een cliché is, is dat het te vaak, te onnauwkeurig wordt gebruikt en in geen geval de realiteit weerspiegelt. In werkelijkheid wordt zo ' n afsluiting in gebroken vriendschappen en veel anders in het leven zelden bereikt; alleen de dood brengt afsluiting en dan niet altijd voor degenen die nog leven.

Ik zou liever lachen sterven, en, bij meer dan één gelegenheid, dacht ik dat wel.

Dat wijn drinken meer effete is dan bier drinken? Geen twijfel mogelijk.

Niemand heeft ooit echt gedefinieerd wat een vriend is.

We kiezen er niet voor om geboren te worden. We kiezen niet onze ouders of het land van onze geboorte. We kiezen niet, de meesten van ons, om te sterven; noch kiezen we de tijd en de voorwaarden van onze dood. Maar binnen dit rijk van keuzeloosheid kiezen we wel hoe we leven.

Wij die quotatious zijn, zijn nooit echt alleen, maar horen altijd de vrolijke stroom van opmerkingen van dode schrijvers die zoveel intelligenter zijn dan wij.

Ik ben niet alleen een gewone quoter, maar een onherstelbare. Ik ben, ik kan het net zo goed onder ogen zien, meer quotatischer dan een oude beurs ticker-tape machine, behalve dat je me niet kunt loskoppelen.

Vele manen geleden waren woordenboeken van citaten misschien minder nodig dan nu. In die goede / slechte oude tijd liepen mensen rond met hele gedichten en alle Shakespeare-monologen in hun hoofd....

Een van de geneugten van een Jood te zijn, Ik hoef je niet te vertellen, het laat je antisemitisme toe.

Ik ben eigenlijk een klager en alle gronden voor klachten zijn onder mij weggevaagd.

Het geheim van Frans spreken is vertrouwen. Of je nu gelijk hebt of ongelijk, je twijfelt niet.

Ik ben de heteroseksuele Truman Capote.